Może temat nie jest zbyt codzienny, a
podstawy są najważniejsze. Nie sztuka jest naczytać się książek i powtarzać to na forum "jaki jestem mądry". Proponuję spojrzenie na wszystko z drugiej strony. Znalazłem coś takiego: cytat "SKUTKI PROMIENIOWANIA OPTYCZNEGO
Promieniowniem podczerwonym (IR) nazywa się promieniowanie optyczne o długości fali l wynoszącej od 780 nm do 1 mm. Promieniowanie to dzieli się na następujące zakresy w zależności od długości fali l: ...
Energia fotonów promieniowania podczerwonego jest stosunkowo mała i zawiera się w przedziale 0,001 ÷ 1,6 eV. Dlatego promieniowanie to wywołuje w tkance biologicznej przede wszystkim reakcje termiczne.
Obecnie panuje pogląd, że skutki ekspozycji na podczerwień zależą głównie od natężenia napromienienia oraz w mniejszym stopniu od czasu ekspozycji i długości fali. Dla czasów ekspozycji większych niż 0,1 s bardzo ważną rolę odgrywa przepływ krwi i odprowadzanie ciepła drogą przewodnictwa. W związku z tym zakłada się, że jeżeli w ciągu krótkiego czasu ekspozycji (od kilku do kilkunastu sekund) nie wystąpiło uszkodzenie termiczne tkanek dobrze chłodzonych, to nie wystąpi ono także dla dłuższych czasów ekspozycji. Nie dotyczy to tkanek słabo chłodzonych, takich jak np. soczewka oka.
Głębokość wnikania promieniowania podczerwonego w skórę jest odwrotnie proporcjonalna do długości fali. Przenikalność promieniowania z pasma IR-C (podczerwień daleka) wynosi kilka mikrometrów. Promieniowanie to jest w większości absorbowane w powierzchniowych warstwach skóry, co przy długotrwałej ekspozycji i dużym natężeniu napromienienia może doprowadzić do jej przegrzania lub oparzenia. Reakcją skóry na nadmierną dawkę podczerwieni może być wystąpienie tzw. rumienia cieplnego charakteryzującego się rozlanym zaczerwienieniem obszaru poddanego działaniu promieniowania. Rumień utrzymuje się zazwyczaj 1-2 godziny po zakończeniu ekspozycji. Największą zdolnością wnikania (na głębokość 1 ÷ 3 cm) charakteryzuje się promieniowanie z zakresu podczerwieni bliskiej IR-A, które dociera do głębiej położonych warstw tkanki skórnej oraz do tkanki podskórnej. Mimo że obszary skóry położone głębiej są dobrze ukrwione i przepływająca krew odprowadza nadmiar energii cieplnej, długotrwałe działanie tego typu może powodować zwiększone obciążenie cieplne organizmu. Ze względu na mniejszą absorpcję w powierzchniowych warstwach skóry promieniowanie z pasma IR-A wywołuje rumień cieplny po dłuższym czasie ekspozycji niż podczerwień daleka (przy tym samym poziomie natężenia napromienienia). Oprócz natężenia napromienienia, składu widmowego promieniowania i czasu ekspozycji, do czynników, które mają wpływ na reakcję skóry na podczerwień, zalicza się także wielkość napromieniowanej powierzchni (małe obszary skóry, zwłaszcza poniżej 1 cm2, wymagają większego natężenia napromienienia do uzyskania takiego samego przyrostu temperatury) oraz cechy osobowe charakteryzujące poszczególnych ludzi, takie jak: stan skóry, jej wilgotność, grubość poszczególnych warstw itp. Głównym mechanizmem obronnym organizmu w razie nadmiernego wzrostu temperatury skóry jest odczuwanie bólu. Według wyników badań nad skutkami ekspozycji skóry na podczerwień odczucie bólu pojawia się, gdy temperatura skóry osiągnie wartości z zakresu 41 ÷ 53 oC, a objawy oparzenia I stopnia występują zazwyczaj po przekroczeniu około 50 oC. Ponieważ receptory ciepła znajdujące się w skórze dostatecznie wcześnie sygnalizują niebezpieczeństwo przekroczenia dozwolonej temperatury, to do poparzeń skóry spowodowanych podczerwienią może dojść głównie w przypadku ekspozycji na promieniowanie laserowe.
Oczy są narażone na szkodliwe działanie podczerwieni w większym stopniu niż skóra. Gałka oczna w zasadzie nie ma mechanizmów (receptorów ciepła) ostrzegających przed tym rodzajem promieniowania. Podczerwień jest najsilniej pochłaniana przez rogówkę: całkowicie w paśmie IR-C i częściowo w paśmie IR-B (powyżej 2500 nm). W rogówce znajdują się receptory wywołujące ból, gdy jej temperatura osiągnie około 47 oC. Natomiast oparzenie rogówki może wystąpić już w temperaturze o kilka stopni niższe. Dlatego ekspozycja oka na promieniowanie o dużym natężeniu może prowadzić do poparzenia rogówki.
Do soczewki oka dociera przede wszystkim promieniowanie z pasma podczerwieni bliskiej IR-A oraz częściowo z pasma IR-B (o długościach fali poniżej 2400 nm). Gdy poziom natężenia promieniowania jest duży, wówczas następuje przegrzanie soczewki ułatwione brakiem w niej naczyń krwionośnych, poprzez które ciepło mogłoby być odprowadzone. Wzrost temperatury soczewki następuje, według jednej z teorii, głównie na skutek bezpośredniej absorpcji promieniowania przez soczewkę, a według innej - przede wszystkim na skutek pośredniego przekazywania ciepła soczewce przez tęczówkę. W wyniku przegrzania może dojść do zmian chemicznych związków białkowych soczewki, co objawia się powstawaniem zmętnienia soczewki (zaćmy). Zaćma jest nieodwracalną i często spotykaną chorobą oczu powstającą na skutek działania podczerwieni. Najczęściej występuje ona u pracowników zatrudnionych w przemyśle hutniczym, którzy są narażeni na intensywne działanie podczerwieni (stąd często używa się określenia "zaćma hutnicza").Długotrwała ekspozycja na promieniowanie podczerwone może również wywoływać stany zapalne tęczówek i spojówek, wysuszanie powiek i rogówek oraz zapalenie brzegów powiek.
Promieniowanie podczerwone z zakresu IR-A (780 ÷ 1400 nm) dociera do siatkówki oka, co przy dużym natężeniu napromienienia może prowadzić do jej uszkodzenia termicznego. Widmowa skuteczność termiczna Rl bliskiej podczerwieni w wypadku siatkówki oka wynosi Rl = 10[(700 - l) / 500] dla długości fali 780 ÷ 1050 nm oraz Rl = 0,2 dla l zawartego w zakresie 1050 ÷ 1400 nm.
terapeutycznych." fragment ze strony
http://www.ciop.pl/6510.html. zjadą mnie wszyscy
. Jeżeli człowiek świeci w podczerwieni 10μm = 9.297 10−6 To czy nie powinien w jakiś sposób posiadać kontroli nad fotonami które wyprodukował? Czy fotony odbijające się od materii powinny nas w jakiś sposób informować? Czy sfera myślowa może się komunikować z materią nie za pomocą odbioru z zewnątrz tylko za pomocą nadawania. Gdzieś przeczytałem, że Chiny potrafią w jakiś sposób przemieszczać foton na niewielkie odległości (chyba 100m) coś na zasadzie teleportacji. Fakt ,że przy doświadczeniu ponad połowa fotonów się rozproszyła. Czy fotony mogą posiadać coś na zasadzie DNA?
