(opary rtęci mogą Wam zaszkodzić)
W 2020 roku zespół z University of Texas w Austin zaproponował Ultimately Large Telescope, 100-metrowe lustro w płynie,
które przez całe lata wpatrywałoby się w ten sam skrawek nieba z jednego z biegunów Księżyca.
Taki olbrzym mógłby zebrać słabą strużkę fotonów z pierwszych gwiazd, które rozświetliły wszechświat, zanim jeszcze istniały galaktyki.
Istnieje wyjątkowa nisza dla dużego lustra płynnego, które swoimi możliwościami wykracza poza to, co można zrobić inaczej.
Mamy wydarzenie. Uruchomienie teleskopu z ciekłym lustrem w Indiach.
Niedroga technologia może zostać wykorzystana do zbudowania gigantycznego teleskopu na Księżycu.
Unikalny teleskop skupiający światło za pomocą wolno obracającej się miski z płynną rtęcią zamiast litego lustra otworzył swoje oko na niebo nad Indiami.
Takie teleskopy zbudowano już wcześniej, ale 4-metrowy Międzynarodowy Teleskop Ciekły Lustrzany (ILMT) jest pierwszym dużym teleskopem,
który został zbudowany specjalnie dla astronomii, na dużych wysokościach, 2450-metrów, Devasthal. Obserwatorium w Himalajach.
Chociaż astronomowie muszą zadowolić się patrzeniem prosto w górę, instrument o wartości 2 milionów dolarów,
zbudowany przez konsorcjum z Belgii, Kanady i Indii, jest znacznie tańszy niż teleskopy ze szklanymi lustrami.
Rzut kamieniem od ILMT jest sterowalny teleskop optyczny Devasthal (DOT) o długości 3,6 metra
- zbudowany w tym samym czasie przez tę samą belgijską firmę - ale za 18 milionów dolarów.
"Proste rzeczy są często najlepsze".
Niektórzy astronomowie twierdzą, że płynne lustra to idealna technologia dla gigantycznego teleskopu na Księżycu,
który mógłby widzieć wstecz, obiekty z czasów pierwszych gwiazd we Wszechświecie.
Kiedy miska z odblaskową ciekłą rtęcią jest obracana, połączenie grawitacji i siły odśrodkowej popycha ciecz do idealnego parabolicznego kształtu,
dokładnie jak w konwencjonalnym lustrze teleskopowym — ale bez kosztów odlewania szklanego półfabrykatu lustra,
szlifowania jego powierzchni w parabolę i powlekamy go odblaskowym aluminium.
Patrząc prosto w górę, obracające się lustro ujrzy pas nieba prawie tak szeroki jak Księżyc w pełni, podczas gdy obrót Ziemi skanuje go w poprzek nieba od zmierzchu do świtu.
Obiekty pojawiają się na obrazie jako długie smugi; oddzielne piksele można później dodać razem, aby utworzyć pojedynczą długą ekspozycję.
Ponieważ teleskop widzi mniej więcej ten sam pas nieba w kolejne noce, ekspozycje z wielu nocy można sumować, aby uzyskać niezwykle czułe obrazy słabych obiektów.
Alternatywnie, obraz z jednej nocy można odjąć od obrazu następnego, aby zobaczyć, co się zmieniło, ujawniając przejściowe obiekty, takie jak
supernowe i kwazary, jasne serca odległych galaktyk, które przybywają i słabną, gdy supermasywne czarne dziury konsumują materię.
Surdej chce polować na soczewki grawitacyjne, w których grawitacja galaktyki lub gromady galaktyk ugina światło bardziej odległego obiektu jak gigantyczne szkło powiększające.
Jeśli ILMT odniesie sukces, Surdej twierdzi, że można ją rozbudować, aby zbudować znacznie większe płynne lustra na Księżycu, atrakcyjnym miejscu dla przyszłych gigantycznych teleskopów,
ponieważ jest on mniej aktywny sejsmicznie niż Ziemia i nie ma atmosfery.
Na Ziemi efekt Coriolisa wynikający z rotacji planety wypaczy ruch rtęci w lustrach większych niż 8 metrów.
Ale Księżyc obraca się wolniej, pozwalając na znacznie większe lustra cieczy - chociaż nie z rtęci.
Jest zbyt ciężka, by przetransportować ją na Księżyc, w nocy zamarzałaby i parowała w ciągu dnia.
Ale ponad dekadę temu pionier płynnego lustra Ermanno Borra z Uniwersytetu Laval wykazał, że ciecze jonowe,
lekkie stopione sole o niskich temperaturach zamarzania, przetrwają warunki księżycowe i mogą być okrywane cienką warstwą srebra.
https://www.science.org/content/article ... pens-india
Siema
_
Wszystkie wszechświaty są wieczne
