Astronomiczne wiadomości z Internetu

[Paweł Baran]

Gdzie na Marsie mogą się kryć ślady życia?
2018-06-01
Bogate w żelazo skały w lokalizacjach dawnych jezior mogą ujawnić ewentualne pozostałości życia na Czerwonej Planecie. Wnioski te, uzyskane na podstawie analiz ziemskich skał i historii Marsa mogą pomóc w planowaniu misji kolejnych sond.
Czy na Marsie istniało życie? Jeśli tak, to jego ślady można najprawdopodobniej znaleźć w specyficznych lokalizacjach – twierdzą naukowcy z University of Edinburgh i innych ośrodków, w tym NASA, na łamach pisma „Geophysical Research”.
Jak wyjaśniają autorzy pracy, ok. 4 miliardy lat temu bogaty w wodę Mars mógł umożliwić rozwój życia i je podtrzymywać. Poszukiwanie jego śladów to jeden z głównych celów organizowanych od dłuższego już czasu marsjańskich misji.
Badający sąsiednią planetę specjaliści nie spodziewają się raczej znaleźć pozostałości zwierząt czy roślin, ale poszukują raczej skamielin mikroorganizmów.
Aby odpowiedzieć na pytanie, w których miejscach najprawdopodobniej można je znaleźć, naukowcy z Edynburga i ich koledzy przeanalizowali badania na temat ziemskich skamielin oraz wyniki eksperymentów symulujących marsjańskie warunki.
Analiza ta pokazała, że najbardziej obiecujące są skały osadowe, powstałe z mułu i gliny.
Po pierwsze dlatego, że powstały w okresach noachijskim i hesperyjskim, czyli mniej więcej w okresie między 3 a 4 mld lat temu, kiedy Mars był bardzo mokry.
Po drugie zawierają one dużo żelaza i krzemionki, które ułatwiają zachowanie skamielin.
Autorzy analizy liczą, że pomoże ona w planowaniu kolejnych marsjańskich misji. Należy do nich przewidziane na 2020 rok wystrzelenie łazika Mars 2020.
Jednym z jego zadań będzie właśnie poszukiwanie śladów życia, w dodatku na niespotykanym dotąd poziomie. Łazik ma m.in. pobrać kolekcję próbek podłoża, które w odpowiednim opakowaniu będzie pozostawiał na swojej trasie.
Próbki te miałyby w trakcie późniejszych misji zostać przetransportowane na Ziemię.
„Istnieje na Marsie wiele miejsc z ciekawymi skałami i minerałami, które chcielibyśmy przebadać w poszukiwaniu skamielin, jednak ponieważ nie możemy wysłać łazików we wszystkie lokalizacje, musimy wybrać najbardziej obiecujące na podstawie najlepszych dostępnych nam informacji” - mówi dr Sean McMahon z University of Edinburgh.
Więcej informacji: https://www.ed.ac.uk/news/2018/mars-roc ... ns-of-life
(PAP)
mat/ agt/
http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/ ... zycia.html

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Kosmiczna konferencja w Senacie
2018-06-01. Adam Korybut-Kotulewski
28 maja 2018 w Senacie RP odbyła się konferencja “Działalność kosmiczna – prawo i administracja”.
Od kilku lat obserwujemy wzrost działalności kosmicznej w Polsce. Przełomowym momentem z pewnością było wejście Polski do Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) w listopadzie 2012 roku. Od tego czasu zobowiązania wynikające z członkostwa w ESA oraz z innych umów międzynarodowych obligują Polskę do stworzenia krajowych regulacji prawno-administracyjnych działalności w przestrzeni kosmicznej.
Konferencja “Działalność kosmiczna – prawo i administracja” została otwarta przez Marszałka Senatu Stanisława Karczewskiego i była pierwszą o tej tematyce przeprowadzoną w wyższej izbie polskiego parlamentu. Głównym tematem spotkania było przybliżenie złożoności prawa kosmicznego oraz potrzeb jego regulacji w prawie krajowym. Polscy i zagraniczni eksperci z dziedziny prawa kosmicznego jak również technologii kosmicznych wygłosili wykłady. Wśród prelegentów wystąpili m.in. dr hab Grzegorz Brona (Polska Agencja Kosmiczna), dr Jakub Ryzenko (Centrum Informacji Kryzysowej CBK PAN), dr Damian Bielicki (Kingston University London), Anna Nałęcz-Kobierzycka (Naczelnik Wydziału Polityki Kosmicznej w Ministerstwie Przedsiębiorczości i Technologii) oraz profesor dr inż Piotr Wolański (Instytut Lotnictwa oraz Politechnika Warszawska).
Prelegenci proszyli takie tematy jak m.in. kwestie “śmieci kosmicznych”, europejskiego systemu nawigacji satelitarnej Galileo, “górnictwa kosmicznego”, relacji Wielka Brytania – Unia Europejska oraz prawnych aspektów mega-konstelacji satelitarnych.
Senator dr Piotr Benedykt Zientarski, przewodniczący Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej Senatu RP podkreślając powodzenie tegorocznej konferencji wyraził gotowość zrealizowania w następnych latach kolejnych spotkań o tej tematyce.
Obecność kwestii związanych z prawem kosmicznym w Senacie RP jest wyraźnym sygnałem na to, że krajowy sektor kosmiczny dynamicznie urosł, ale w perspektywie dalszego rozwoju będzie potrzebował różnych form wsparcia nie tylko na poziomie finansowym, lecz także legislacyjnym.


https://kosmonauta.net/2018/06/kosmiczn ... w-senacie/

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Niezwykłe zdjęcie gromady galaktyk

2018-06-02

NASA opublikowała niezwykle zdjęcie przedstawiające gromadę galaktyk SDSS J0333 + 0651.


Galaktyki nie są losowo rozmieszczone w przestrzeni - tworzą połączone grawitacyjnie grupy i gromady. Droga Mleczna należy do Grupy Lokalnej, która jest częścią gromady w Pannie, która z kolei wchodzi w skład supergromady Laniakea liczącej 100 000 galaktyk.
Gromada galaktyk widoczna na zdjęciu to SDSS J0333 + 0651. Obiekty takie jak ten mogą pomóc astronomom zrozumieć początki wszechświata. SDSS J0333 + 0651 to region gwiazdotwórczy - zazwyczaj nie są one zbyt duże i rozciągają się najwyżej na kilkaset lat świetlnych.

Zdjęcie zostało wykonane przy użyciu Kosmicznego Teleskopu Hubble'a.

http://nt.interia.pl/raporty/raport-kos ... Id,2587527


www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Szykują się dwa starty Falcona Heavy. Zrealizuje misje dla Pentagonu i Arabii Saudyjskiej
Falcon Heavy to najpotężniejsza w historii rakieta wykorzystywana w prywatnym sektorze przemysłu kosmicznego. SpaceX po udanym teście już planuje kolejne jej starty z ważnymi misjami.
Według najnowszego oświadczenia przedstawicieli SpaceX, kolejny start rakiety Falcon Heavy nastąpi w październiku bieżącego roku.
Szczegóły misji Space Test Program 2 owiane są tajemnicą, ponieważ będzie ona wykonywana dla Pentagonu, ale wiadomo, że prace przy budowie urządzenia opóźniają się, dlatego też start FH został przełożony z czerwca na jesień. Nieoficjalne źródła mówią, że będzie to połowa października.
Wczoraj pojawiły się też informacje na temat kolejnej misji. Na ziemską orbitę ma trafić satelita komunikacyjny Arabsat-6A. Start jest wstępnie zaplanowany na grudzień obecnego roku lub styczeń przyszłego.
SpaceX w tej chwili nie ma zaplanowanych innych misji dla Falcona Heavy. Nieoficjalnie mówi się, że trwają wstępne rozmowy z operatorami flotowych satelitów, czyli z firmami Intelsat, Viasat i Inmarsat.
Jeśli któraś z nich zdecyduje się na wysłanie swoich instalacji na orbitę na pokładzie potężniej rakiety od Elona Muska, to nie wydarzy się to szybciej, niż w pierwszym kwartale przyszłego roku.
Tymczasem w firmie trwają intensywne prace nad budową rakietą Big Falcon Rocket (BFR), jeszcze potężniejszej od Falcona Heavy. SpaceX zatrudnia na potęgę inżynierów w Kalifornii, których zadaniem będzie budowa rakiety, która zabierze pierwszych ludzi na Czerwoną Planetę już za 5 lat.
Źródło: GeekWeek.pl/SpaceNews / Fot. SpaceX
http://www.geekweek.pl/news/2018-06-02/ ... udyjskiej/

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Spojrzenie w czerwcowe niebo 2018
Wysłane przez kuligowska w 2018-06-02
Tak mówi staropolskie przysłowie odnośnie aury. Czerwiec to także czas najdłuższych pracowitych dni oraz długich świtów i zmierzchów, dogodnych dla tegorocznych ostatnich wiosennych spacerów. Mamy krótkie i ciepłe noce, które co prawda nie sprzyjają obserwacjom astronomicznym, ale są tym cenniejsze dla prawdziwych miłośników nieba. Możemy natomiast w długie dni czerwcowe zachwycać się grą obłoków, począwszy od chmur kłębiastych – wróżących dobrą pogodę – poprzez wysokie chmury pierzaste, aż po groźnie wyglądające jak kowadła i piuropusze chmury burzowe.
Słońce
Tegoroczne astronomiczne lato rozpocznie się w czwartek 21 czerwca o godz. 12.07, gdy Słońce w swej rocznej wędrówce po ekliptyce oddali się najbardziej na północ od równika niebieskiego, osiągając punkt przesilenia letniego (punkt Raka). W tym dniu dzień będzie trwał 16 godzin i około 20 minut - będzie to najdłuższy dzień (i najkrótsza noc) tego roku.
Aktywność magnetyczna Słońca w czerwcu będzie na niskim poziomie. Pamiętajmy, iż obserwacje plam na Słońcu prowadzimy wyłącznie przy zastosowaniu odpowiednich filtrów spektralnych lub rzutowanego na ekran obrazu Słońca z lunety. Zainteresowanych takimi obserwacjami naszej gwiazdy, zapraszamy do Młodzieżowego Obserwatorium Astronomicznego, szczególnie zaś w czasie trwania XXVII Dni Niepołomic. Będą wtedy zorganizowane specjalne pokazy Słońca.
Księżyc
Księżyc powita lato w pierwszej kwadrze. Krótkie, ale bezksiężycowe noce będziemy mieli w drugiej dekadzie czerwca, a kolejność faz Księżyca będzie następująca: ostatnia kwadra - 6 VI o godzinie 20.32, nów - 13 VI o godzinie 21.43, pierwsza kwadra - 20 VI o 12.51 i pełnia - 28 VI o 6.53. W apogeum (najdalej od Ziemi) Księżyc znajdzie się dwukrotnie: 2 VI o 19 i 30 VI o 5, a w perygeum (najbliżej Ziemi) będzie 15 VI o godzinie 2 w nocy.
Widoczność planet
Merkury - widoczn od 14 VI, bardzo nisko na wieczornym niebie, tuż po zachodzie Słońca.
Wenus - przez cały miesiąc jawi się jako Gwiazda Wieczorna, która króluje swym blaskiem na niebie po zachodzie Słońca.
Mars - możliwy do obserwacji od późnego wieczora, w gwiazdozbiorze Koziorożca. Powoli będzie się zbliżał do lipcowej (27 VII) opozycji, podczas której będzie widoczny na niebie przez całą noc.
Jowisz - po majowej opozycji widoczny jest na niebie przez całą noc w gwiazdozbiorze Wagi. W dniu 23 VI o godzinie 21 Księżyc po pierwszej kwadrze zbliży się do tej planety na odległość 4 stopni. Zjawisko to będzie widoczne wysoko nad wschodnim horyzontem.
Saturn - przebywa w gwiazdozbiorze Strzelca, będzie w opozycji do Słońca w dniu 27 VI, możemy go obserwować przez całą noc. Nad ranem dnia 01 VI o godzinie 3 zbliży się do niego na odległość 1.6 stopnia Księżyc.
Uran - znajduje się w graniach konstelacji Barana i jest widoczny nisko nad horyzontem na wschodnim niebie, aż do świtu (najlepiej przez lunetę).
Neptun - przebywa w Wodniku, można go obserwować również na wschodnim niebie, w drugiej połowie nocy, z pomocą lunety lub lornetki.
Meteory
W dniach od 22 VI do 2 VII będzie możliwość zliczania meteorów należących do czerwcowego roju Bootydów (czyli "wylatujących" z gwiazdozbioru Wolarza). Maksimum ich aktywności przypada na 27 VI, ale Księżyc w pełni może wówczas przeszkać w ich obserwacjach.

Czytaj więcej:
• Niebo w czerwcu 2018
• Czerwcowe Bootydy
• Więcej na temat Bootydów (ang.)

Źródło: Adam Michalec, MOA

Na zdjęciu: rój meteorytów na czterogodzinnej ekspozycji nieba. Źródło: Wikiwand.
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/spo ... -4438.html

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Udany start CZ-2D z Gaofen-6 (02.06.2018)
2018-06-02. Krzysztof Kanawka
Drugiego czerwca doszło do startu chińskiej rakiety CZ-2D z satelitą Gaofen-6, służącym do obserwacji Ziemi.
Do startu CZ-2D doszło 2 czerwca o godzinie 06:13 CEST z kosmodromu Jiuquan. Głównym ładunkiem tej rakiety był satelita Gaofen-6, zaś dodatkowym zminiaturyzowany satelita Luojia-1.
Satelity konstelacji Gaofen mają dostarczać komercyjnych obrazów Ziemi, głównie do użytku cywilnego, choć oczywiście nie można wykluczyć częściowego przeznaczenia wojskowego. Satelity zostały wykonane przez firmę China Spacesat, która jest częścią większego chińskiego podmiotu o nazwie China Aerospace Science and Technology Corporation. Gaofen w niedalekiej przyszłości ma być podstawowym chińskim programem cywilnych obserwacji Ziemi.
Drugim satelitą wyniesionym w tym starcie jest Luojia-1. Jest to zminiaturyzowany satelita standardu CubeSat 6U, także służący do obserwacji Ziemi. Z dostępnych informacji wynika, że Luojia-1 jest prototypem przyszłej konstelacji nawet kilkudziesięciu podobnych satelitów, które wspólnie mają wykonywać obserwacje naszej planety w rozdzielczości do kilkudziesięciu metrów.
Był to już szesnasty udany start chińskiej rakiety orbitalnej w 2018 roku. Tyle samo udanych startów Chiny przeprowadziły w 2017 roku. Jest to wyraźny znak postępującego rozwoju chińskiego przemysłu kosmicznego. W tym roku USA i Chiny przeprowadziły tyle samo startów. Co ciekawe, Rosja przeprowadziła w tym samym czasie “zaledwie” 7 lotów orbitalnych.
(PFA, NSF)
https://kosmonauta.net/2018/06/udany-st ... 2-06-2018/

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Dwie sondy zbliżą się do Słońca jak nigdy przedtem
Wysłane przez grabianski w 2018-06-02
Badając gwiazdy i odległe światy coraz więcej dowiadujemy się o zjawiskach panujących we Wszechświecie. Naszą wiedzę może też znacząco poszerzyć Słońce - jedyna gwiazda, do której mamy bezpośredni dostęp. Trwają przygotowania do dwóch misji, które zbliżą się do naszej gwiazdy bliżej niż kiedykolwiek i pomogą zrozumieć złożone procesy odpowiedzialne za aktywność słoneczną i zjawiska występujące w innych gwiazdach.
Te dwie nadchodzące misje to: Parker Solar Probe agencji NASA i Solar Orbiter Europejskiej Agencji Kosmicznej ESA. To dzięki danym z tych misji poznamy lepiej procesy zachodzące we wnętrzu Słońca, a przez to być może będziemy w stanie lepiej przewidywać burze słoneczne, które mogą zagrażać funkcjonowaniu naszej cywilizacji (uszkodzenia infrastruktury energetycznej, satelitów czy ryzyko dla załogowych podróży kosmicznych).
Parker Solar Probe poleci już tego lata. Dwa lata później zostanie wysłany europejski orbiter Solar Probe. Obie misje zbadają dokładnie koronę Słońca, dynamiczną zewnętrzną warstwę jego atmosfery, widoczną z Ziemi podczas zaćmień. Zjawiska zachodzące w koronie słonecznej, choć badane od wielu lat nie są dobrze zrozumiane.
Dwa pytania, które świetnie podsumowują zagadkowość korony słonecznej, i na które naukowcy mają nadzieję odpowiedzieć dzięki tym misjom to:
• co sprawia, że korona słoneczna ma o wiele wyższą temperaturę niż powierzchnia Słońca?
• co powoduje, że materiał słoneczny rozpędzany jest do takich prędkości w wietrze słonecznym?
Teraz na szczęście dysponujemy już na tyle dobrymi materiałami i technologiami, że możemy zbliżyć się do Słońca jak nigdy przedtem. Parker Solar Probe zbliży się do niego na wysokość 6 mln km nad jego powierzchnią. Do tej pory rekord należał do amerykańskiego próbnika Helios B z lat 70. Zbliżył się on wtedy do Słońca na odległość 43 mln km.
Parker Solar Probe spojrzy dokładnie na zjawiska zewnętrznej atmosfery Słońca. Swoimi instrumentami naukowymi zmierzy dynamikę wiatru słonecznego, wykona pomiary pola magnetycznego, plazmy i wysokoenergetycznych cząstek.
Europejska sonda Solar Orbiter zbliży się do Słońca na odległość 26 mln km. Misję na tle amerykańskiej będzie wyróżniać orbita o wysokiej inklinacji, która pozwoli wykonać pierwsze w historii obrazy biegunów Słońca. Być może to one zawierają odpowiedź na wyżej postawione pytania. Z Ziemi bieguny Słońca nie są widoczne, a to tam koncentruje się jego aktywność magnetyczna.
Pole magnetyczne Słońca, a w zasadzie jego efekty sięgają orbity Neptuna, głównie za sprawą wyrzucanego przez naszą gwiazdę wiatru słonecznego. W obrębie tej heliosfery wiatr słoneczny wpływa na zjawiska zachodzące w atmosferach wszystkich planet naszego Układu Słonecznego.
Do tej pory nie wiemy jak zjawiska we wnętrzu Słońca kształtują jego pole magnetyczne, ale naukowcy mają nadzieję powiązać wyrzuty koronalne masy i rozbłyski słoneczne ze zmianami na biegunach.
Najbliższe lata, dzięki misjom Parker Solar Probe i Solar Orbiter powinny przynieść wiele odpowiedzi na palące heliofizyków kwestie, jednak jak to często bywa przyniosą też pewnie znacznie więcej nowych pytań.
Źródło: NASA
Więcej informacji:
• zapowiedź obu misji od NASA
• oficjalna strona misji Parker Solar Probe
• oficjalna strona misji Solar Orbiter
Na zdjęciu: Wizja artystyczna sondy Solar Orbiter, badającej Słońce. Źródło: ESA/ATG medialab/NASA/SDO/P. Testa (CfA)
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/dwi ... -4439.html

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

W kosmicznym obiektywie: Jak złapać czarną dziurę?
2018-06-02. Izabela Mandla
Dzięki danym z Obserwatorium Kosmicznego Chandra, astronomom udało się odkryć tysiące czarnych dziur znajdujących się w pobliżu centrum naszej galaktyki. Ta przedstawiona na obrazie to gwiazdowa czarna dziura. Jej masa może wynosić od 5 do 30 mas naszego Słońca. Co ciekawsze, została znaleziona w odległości około 3 lat świetlnych od supermasywnej czarnej dziury Sagittarius A*, co w kosmosie jest relatywnie małym dystansem. Podejrzewa się, że tego typu obiektów jest jeszcze więcej. Nawet 20 000 takich czarnych dziur może się znajdować w pobliżu środka Drogi Mlecznej.
Choć sama czarna dziura jest niewidoczna, to jeśli znajduje się odpowiednio blisko gwiazdy, będzie pochłaniać pochodzący od niej gaz, tworząc możliwy do zaobserwowania dysk akrecyjny. Naukowcy nazywają takie obiekty rentgenowskimi układami podwójnymi. Promieniowanie rentgenowskie powstaje w wyniku procesu odpadania materii od gwiazdy o silnym polu grawitacyjnym, którego skutkiem jest podwyższenie jej temperatury.
https://news.astronet.pl/index.php/2018 ... na-dziure/
www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Firma Earth-i pokazała, jak wyglądają miasta z satelity na żywo i w 4K
2018-06-03
Statyczne obrazy satelitarne miast odchodzą do lamusa. Firma Earth-i już oferuje technologię obserwacji dowolnych obiektów znajdujących się na Ziemi w ruchu, i to na żywo.
Brytyjska firma Earth-i niedawno umieściła na ziemskiej orbicie prototyp satelity, dzięki któremu w końcu będziemy mogli patrzeć na tętniące życiem miasta z satelity na żywo, i to w jakości 4K.
Urządzenie o nazwie CARBONITE-2, wraz z innymi satelitami, utworzy konstelację obserwacyjną naszej planety o nazwie Vivid-i. Dzięki temu w przyszłości statyczne zdjęcia satelitarne miast odejdą do lamusa, bo zastąpią je dynamiczne materiały filmowe, pokazujące dany obszar na żywo.
Taka technologia świetnie sprawdzi się m.in. w nawigacjach samochodowych, gdzie będziemy mieli do swojej dyspozycji najświeższe zdjęcia danego obszaru i będziemy mogli zobaczyć rzeczywiste, w danej chwili, natężenie ruchu na drogach.
Oczywiście potęga konstelacji tych urządzeń będzie również wykorzystana przez wojsko i służby państwowe, ponieważ z jej pomocą można śledzić dowolny obiekt w ruchu przed dłuższy czas.
Satelita CARBONITE-2 znalazł się na orbicie dzięki rakiecie PSLV. Wystrzelony został z Centrum Kosmicznego Satish Dhawan, znajdującego się na wyspie Sriharikota w Indiach. Na powyższym filmie możecie zobaczyć, jak będą wyglądały obrazy satelitarne wykonane przez satelitę i udostępnione na żywo w sieci.
Źródło: GeekWeek.pl/Earth-i / Fot. DigitalGlobe/Earth-i
http://www.geekweek.pl/news/2018-06-03/ ... wo-i-w-4k/

https://www.youtube.com/watch?time_cont ... BxJSroyTcI
www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

15 lat misji Mars Express
2018-06-03 Krzysztof Kanawka
Drugiego czerwca minęło piętnaście lat od startu europejskiej misji Mars Express.
Misja sondy Mars Express jest pierwszą wyprawą zorganizowaną przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA), której celem jest badanie Czerwonej Planety. Sonda została wystrzelona 2 czerwca 2003 roku na pokładzie rosyjskiej rakiety Sojuz w wersji FG z górnym stopniem Fregat. Start nastąpił z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie.
Mars Express dotarł do Czerwonej Planety 25 grudnia 2003, i sonda weszła na eliptyczną orbitę wokół Marsa. Początkowe parametry orbity wynosiły ok 250 x 150000 km. Aktualnie Mars Express przebywa na orbicie o parametrach ok 300 x 10100 km i nachyleniu ok 86 stopni.
Podsumowanie badań Czerwonej Planety wykonane przez Mars Express (materiał z 2013 roku) / Credits – European Space Agency, ESA
Mars Express nadal wykonuje wysokiej jakości obserwacje Czerwonej Planety. Dane z Mars Express służą m.in. do wyznaczenia miejsca lądowania dla nadchodzącej misji ExoMars. Start misji europejskiego łazika jest obecnie planowany na 2020 rok. Ponadto, Mars Express nieustannie wykonuje pomiary meteorologiczne, które są porównywane z wynikami uzyskanymi przez MAVEN (od końca 2014 roku) i Trace Gas Orbiter (od końca 2016 roku).
Mars Express bada także księżyce Czerwonej Planety. Pod koniec 2013 roku pojawiła się informacja, że większy księżyc – Fobos – może być zlepkiem skał. W kolejnych latach uczeni wysnuli przypuszczenie, że “już” za ok 50 milionów lat księżyc może się rozpaść.
Poniższe nagranie prezentuje krater Neukum o średnicy ok. 100 km, znajdujący się w obszarze Noachis Terra na południowej półkuli Marsa. Jest to jeden z najstarszych obszarów tej planety – wiek jest szacowany na przynajmniej 3,9 miliarda lat. Krater Neukum ma dość złożoną strukturę, którą widać na dnie krateru i jego ścianach. Ciemne obszary na dnie krateru mogą być materią pochodzenia wulkanicznego, która została przeniesiona i ukształtowana przez marsjański wiatr.
ESA/DLR/FU Berlin, CC BY-SA 3.0 IGO; Music: Coldnoise, CC BY-SA 4.0 and Adrian Neesemann
Wraz z Mars Express wysłany został również lądownik Beagle 2. Miał on osiąść na obszarze o nazwie Isidis Planitia 25 grudnia 2003 roku. Lądownik został odłączony od Mars Express 19 grudnia 2003, jednak jego historia urywa się na wejściu w atmosferę. Sygnału do lądowaniu nigdy nie odebrano, co mogło sugerować rozbicie lądownika o powierzchnię Czerwonej Planety. Poszukiwania prowadzone przez sondy Mars Express i amerykańską Mars Odyssey, a w kolejnych latach przy pomocy Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) nie przyniosły żadnych rezultatów. Dopiero w 2015 roku udało się odnaleźć lądownik. Okazało się, że Beagle 2 udało się wylądować na powierzchni Czerwonej Planety, ale nie doszło do prawidłowego otwarcia paneli słonecznych i tym samym skomunikowania się z Ziemią.
Aktualnie misja Mars Express posiada zatwierdzone przez ESA finansowanie do końca 2020 roku. Trwają też analizy, czy Mars Express będzie mógł funkcjonować do 2022 roku. Dane z Mars Express posłużyły do opracowania ponad tysiąca publikacji naukowych oraz prawie 150 doktoratów.
(ESA, NASA, PFA)
https://kosmonauta.net/2018/06/15-lat-m ... s-express/

http://www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Kosmonauci rozegrali na orbicie mecz otwarcia Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018
2018-06-03
Pozostało nam jeszcze 11 dni do rozpoczęcia Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018 w Rosji, ale 400 kilometrów ponad naszymi głowami, na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, kosmonauci już rozegrali mecz otwarcia.
14 czerwca o godzinie 18:00 czasu polskiego reprezentacja Federacji Rosyjskiej rozegra mecz z Arabią Saudyjską na Stadionie Łużniki w Moskwie.
Niestety, na orbicie obecnie nie przebywa żaden astronauta z tego kraju, ale nie przeszkodziło to Olegowi Artiemjewowi i Antonowi Szkaplerowi rozegrać mecz, którego przebieg możecie zobaczyć na poniższym materiale filmowym, udostępnionym w sieci przez agencję Roskosmos.
Kosmonauci bawili się oryginalną i oficjalną piłką Telstar 18 stworzoną przez Adidasa specjalnie na Mundial 2018 w Rosji. Piłka przybyła jakiś czas temu na pokład Międzynarodowej Stacji Kosmicznej wraz z zapasami dostarczonymi przez japoński statek kosmiczny.
Mecz był też pożegnaniem Antona Szkaplerowa z ISS, za kilka godzin wróci on na Ziemię po ponad 5 miesiącach przebywania na orbicie.
Źródło: GeekWeek.pl/Roskosmos/YouTube / Fot. Roskosmos
http://www.geekweek.pl/news/2018-06-03/ ... znej-2018/

www.astrokrak.pl
https://www.youtube.com/watch?v=uIo4U4fYMXg

[Paweł Baran]

NASA zabiera na wycieczkę po najpopularniejszych egzoplanetach

2018-06-03



NASA udostępniła niezwykłą stronę internetową Exoplanet Travel Bureau, która pozwala dosłownie na zwiedzanie planet pozasłonecznych.


Exoplanet Travel Bureau to pomysłowy symulator, który może wciągnąć na dłuższą chwilę. Podczas odwiedzania obcych światów możliwy jest widok 360o, choć rozdzielczość przypomina nieco przestarzałą grę wideo.

Symulator pozwala na zapoznanie się z wizją artystyczną planet takich jak TRAPPIST-1e, Kepler-16b i Kepler-186f. W planach są kolejne, ale NASA nie ma jeszcze wystarczającej liczby danych, by stworzyć pełniejszy obraz obcych światów. Ale i nawet teraz symulator wygląda bardzo dobrze.

Aplikacja stworzona przez NASA ma charakter edukacyjny i w taki też sposób powinna być traktowana. Na wycieczkę po egzoplanetach może wybrać się każdy wchodząc na Exoplanet Travel Bureau.


http://nt.interia.pl/raporty/raport-kos ... Id,2587778

http://www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Ludzie kosmosu: Al Battani
2018-06-03. Jan Nowosielski
Al Battani, konkretnie Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn Jābir ibn Sinān al-Raqqī al-Ḥarrānī aṣ-Ṣābi al-Battānī, był arabskim uczonym, żyjącym w dziewiątym wieku naszej ery – złotym stuleciu kultury islamu. Swoje życie poświęcił głównie matematyce oraz astronomii. Uznawany jest za jednego z najsłynniejszych uczonych Bliskiego Wschodu. Jego dzieła dosyć szybko przybyły wraz z kupcami do Europy, gdzie uczony zyskał miano Albatenius.
Zgodnie z założeniami arabskiej astronomii, Al Battani prowadził otwartą polemikę z dziełami filozofów starożytnej Grecji, głównie z Almagestem Ptolemeusza. Na podstawie swoich obserwacji wyznaczył, z bardzo dużą dokładnością, długość roku słonecznego. Stworzył również uznawane przez wiele lat za wzór tablice opisujące ruch Słońca i Księżyca. Dokonane przez niego w tym celu pomiary były obarczone mniejszym błędem, niż te wykonane kilka wieków później przez Kopernika w trakcie prac nad jego teorią heliocentryczną. Jako jeden z pierwszych, najprawdopodobniej niezależnie od hinduskiego matematyka Aryabhata, zaczął w obliczeniach używać sinusa oraz częściowo tangensa. Zweryfikował także podaną przez Ptolemeusza wartość kąta nachylenia osi ziemskiej do płaszczyzny ekliptyki, podając jej dokładniejsze przybliżenie.
Al Battani udzielał się także w matematyce. Do naszych czasów przetrwały jego traktaty naukowe zawierające opisy niektórych relacji trygonometrycznych. Na podstawie prac innego arabskiego uczonego, Al Marwaziego, opisał dwie nowe funkcje – secansa i cosecansa – oraz stworzył bardzo dokładne tablice tangensa. Z obliczeń zawartych w Almageście wykluczył obliczenia geometryczne, zastępując je działaniami trygonometrycznymi. Pozwoliło mu to na zwiększenie dokładności otrzymywanych wyników oraz wykonanie wcześniej niemożliwych operacji.
Za jego największe dzieło uznawana jest Księga Tablic Astronomicznych, oparta na obserwacjach perskich, greckich i hinduskich, w której zawarł między innymi opis kwadrantu. O jego innych dziełach wspomina Mikołaj Kopernik w swoim traktacie O Obrotach Sfer Niebieskich. Al Battani przywoływany jest także w pracach Keplera, Tycho Brache i Galileusza. Mimo że do naszych czasów jego dzieła praktycznie nie przetrwały, a on sam zmarł ponad tysiąc lat temu, jego wpływ na obecną matematykę i astronomię jest odczuwalny do dziś.
https://news.astronet.pl/index.php/2018 ... l-battani/

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

URC 2018 – zwycięstwo PCz Rover Team
2018-06-03 Krzysztof Kanawka
Zakończyły się zawody University Rover Challenge. Podobnie jak w poprzednich latach, polskie zespoły zajęły wysokie miejsca. Zawody zwyciężył PCz Rover Team z Politechniki Częstochowskiej!
University Rover Challenge (URC) to zawody łazików dla zespołów studenckich. Co roku zespoły z całego świata przyjeżdżają rywalizować do USA, na pustynię w stanie Utah. Zespoły konkurują w zadaniach takich jak zebranie próbki, symulowane wsparcie astronauty, przejazd przez trudny teren i serwisowanie sprzętu. Dokonywana jest także prezentacja łazików poszczególnych zespołów, na której przedstawia się zastosowane w ich konstrukcji rozwiązania technologiczne. Często łaziki startujące w tych zawodach nazywa się “marsjańskimi”, m.in. z uwagi na trudny teren URC oraz wsparcie Mars Society.
URC 2018
W tym roku do zawodów zakwalifikowało się aż sześć zespołów z Polski. Łącznie w URC 2018 uczestniczyło 36 zespołów z 10 państw z całego świata, w tym z USA, Bangladeszu, Egiptu, Kanady, Mongolii, Indii i Wielkiej Brytanii. Zawody odbywały się od 30 maja do 2 czerwca.
W 2018 roku zawody URC wygrał zespół PCz Rover Team z Politechniki Częstochowskiej! Drugie miejsce przypadło zespołowi Mars Rover Design Team z amerykańskiego Missouri University of Science and Technology, zaś trzecie uzyskał zespół IMPULS z Politechniki Świętokrzyskiej. Tuż za podium uplasował się kolejny polski zespół – Raptors z Politechniki Łódzkiej.
W tym roku PCz Rover Team wyraźnie odstawał od pozostałych innych zespołów, zbierając ponad 30 punktów więcej od zespołu Mars Rover Design Team. W jednej z konkurencji – Extreme Retrieval and Delivery Task – PCz Rover Team zebrał 100 punktów, deklasując wszystkie inne zespoły.
Polskie osiągnięcia na URC
Od lat Polskie zespoły studenckie są finalistami w URC z bardzo dobrymi wynikami. W 2011 roku zawody wygrał łazik MAGMA 2 z Politechniki Białostockiej. Dwa lata później łazik Hyperion, także z Politechniki Białostockiej, zdeklasował wszystkie inne zespoły oraz uzyskał najwyższy wynik w historii URC – 493 punktów na 500 możliwych.
W 2014 roku URC wygrał łazik Hyperion II z Politechniki Białostockiej a trzecie miejsce przypadło zespołowi Legendary II z Politechniki Rzeszowskiej. Zawody URC 2015 wygrał zespół Legendary Rover z Politechniki Rzeszowskiej, na trzecim miejscu uplasował się polski zespół łazika Scorpio z Politechniki Wrocławskiej. W 2017 roku drugie miejsce przypadło zespołowi Continuum, również z PWr.
(URC 2018)
https://kosmonauta.net/2018/06/urc-2018 ... over-team/

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Szczegółowe informacje
Studenckie Koło Naukowe Inżynierii Kosmicznej serdecznie zaprasza na jedyną w swoim rodzaju, organizowaną po raz pierwszy Konferencję Kosmiczną!

GDZIE? Politechnika Łódzka, budynek A18 Fabryka Inżynierów, sala 108

KIEDY? 8-9 czerwca 2018r.

KTO? Wszyscy zainteresowani! Przede wszystkim uczniowie szkół ponadgimnazjalnych i studenci, jednak jeżeli nie należysz do powyższej grupy, a interesujesz się tą tematyką, to gorąco zachęcamy do przyjścia!

Z racji ograniczonej liczby miejsc, prosimy zgłaszać się przez formularz:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIp ... A/viewform

Z tego samego powodu, jeżeli okaże się, że jednak nie możesz przyjść lub masz jakiekolwiek pytania, prosimy o maila na sknkosmos@gmail.com. Możesz się skontaktować również przez naszego facebooka SKN Kosmos.

Udało nam się zachęcić do współpracy wielu bardzo ciekawych prelegentów, którzy specjalnie dla Was wygłoszą referaty o tematyce kosmicznej. Jest ona bardzo szeroka, każdy znajdzie coś dla siebie!

Harmonogram wydarzenia:
Dzień I (8 czerwca 2018r.):
11:00 – 11:20 Uroczyste otwarcie Konferencji
I SESJA REFERATOWA:
11:20 – 11:40 SKN KOSMOS „Obecne projekty”
11:40 – 12:00 dr Jacek Szabelski „JEM-EUSO i POLAR - zrealizowane i planowane eksperymenty kosmiczne z udziałem łódzkiej grupy NCBJ”
12:00 –12:20 mgr inż. Tobiasz Mayer, mgr inż. Tomasz Noga „Rakieta ILR-33 „Bursztyn” - od projektu do lotu”
12:20 – 12:40 dr inż. Marcin Stolarski „HyperSat – new standard for open hardware/software”
12:40 – 13:00 Michał Grendysz “TuCAN - CanSat Launcher wysokich lotów”
13:00 – 13:40 Przerwa kawowa


II SESJA REFERATOWA:
13:40 – 14:00 Kinga Kolasa-Sokołowska „Odpowiedzialność i ubezpieczenia w prawie kosmicznym”
14:00 – 14:20 dr inż. Radosław Wach „Promieniowanie, czy jest groźne?”
14:20 – 14:40 dr inż. Anna Karczemska, dr Marcin Krystek „Diamenty w kosmosie”
14:40 – 15:00 dr hab. inż. Łukasz Kaczmarek, prof. PŁ „Grafen - kosmos w inżynierii materiałowej”
15:00 – 15:20 mgr apl. radc. Mariusz Tomasz Kłoda, mgr Kamil Muzyka „Prawne aspekty tzw. górnictwa kosmicznego (space mining)”

15:20 – 15:40 Zakończenie pierwszego dnia Konferencji
15:50 – 17:30 Część warsztatowa i zwiedzanie laboratoriów

Dzień II (9 czerwca 2018r.):
11:00 –11:20 Rozpoczęcie drugiej części Konferencji
III SESJA REFERATOWA:
11:20 – 11:40 Jan Bitner „Biologiczne aspekty podróży kosmicznych w ujęciu makroskopowym”
11:40 – 12:00 Dominika Rafało, Artur Łukasik, Dominik Roszkowski „PW-Sat2 – już niedługo na orbicie”
12:00 – 12:20 dr n. med. Anna Agnieszka Klimczak-Bitner „Biologiczne aspekty podróży kosmicznych w ujęciu mikroskopowym”
12:20 – 12:40 dr hab. inż. Marcin Kozanecki, mgr inż. Paulina Filipczak „Metody spektroskopowe w analizie meteorytów”
12:40 – 13:00 SKN KOSMOS Sekcja Meteorytowa „Meteoryt Odessa i meteoryty libijskie”
13:00 – 13:20 Studenci Inżynierii Kosmicznej „Opowieść o kierunku”
13:20 – 13:40 Uroczyste zakończenie Konferencji
Wiadomość z FB

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Udane lądowanie Sojuza MS-07
2018-06-03. Michał Moroz
Po blisko sześciu miesiącach życia i pracy na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej trzech astronautów wróciło 3 czerwca na Ziemię.
Start misji Sojuz MS-07 nastąpił 17 grudnia 2017. Cumowanie do modułu Rasswiet Międzynarodowej Stacji Kosmicznej zostało wykonane 19 grudnia. Na pokładzie znajdowało się trzech astronautów: Anton Szkaplerow z Rosji, Norishige Kanai z Japonii oraz Scott Tingle z USA.
Rosjanin brał już udział w dwóch wcześniejszych lotach do ISS w 2012 (załoga 29) i 2015 roku (załoga 42), podczas których spędził łącznie rok na orbicie. Dla Amerykanina Scotta Tingle oraz Japończyka Norishige Kanai był to pierwszy lot w kosmos.
ojuz odcumował od od ISS zgodnie z planem o 11:16 CEST. Lekko ponad trzy godziny później, o 14:39 CEST lądownik pojazdu Sojuz osiadł na kazachskim stepie. Jego załoga łącznie spędziła 168 dni na orbicie.
Obecnie na pokładzie ISS przebywają Oleg Artiemjew, Andrew Feustel i Richard Arnold. 6 czerwca z Bajkonuru wystartuje kolejna załoga: Siergiej Prokopiew, Alexander Gerst oraz Serena Auñón-Chancellor.
(LK, PFA)
https://kosmonauta.net/2018/06/udane-la ... uza-ms-07/

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Bliżej nowej ustawy o Polskiej Agencji Kosmicznej
2018-06-04.
25 maja zaakceptowano znowelizowaną ustawę o Polskiej Agencji Kosmicznej na Komitecie Stałym Rady Ministrów. Następnym krokiem będzie przegłosowanie znowelizowanej ustawy w Sejmie.
Początek działalności POLSA
WINSERT HERE lutym 2015 ogłoszono, że siedzibą PAK będzie Gdański Park Naukowo-Technologiczny, natomiast w maju 2015 podano do informacji, że to profesor Marek Banaszkiewicz, były dyrektor Centrum Badań Kosmicznych PAN, miał objąć stery agencji przez najbliższe 5 lat. W międzyczasie skompletowano pierwszy skład Rady agencji.
W 2015 i 2016 roku POLSA rozpisała kilka przetargów na studia wykonalności. Jednym z nich dotyczyło przyszłościowych technik i technologii kosmicznych. Oprócz tego POLSA zawiązała serię umów o współpracy z różnymi innymi agencjami, np z meksykańską agencją kosmiczną.
7 października 2016 roku profesor Banaszkiewicz zakończył pracę na stanowisku prezesa Polskiej Agencji Kosmicznej. Choć kadencja profesora Banaszkiewicza miała trwać pięć lat, ówczesna Kancelaria Prezesa Rady Ministrów (KPRM) zadecydowała o zmianach. Niestety, do końca 2017 roku nie wybrano nowego prezesa POLSA, pomimo czterech kolejnych konkursów na to stanowisko. Dopiero w marcu 2018 na nowego prezesa został wybrany dr hab. Grzegorz Brona.
Nowa ustawa o Polskiej Agencji Kosmicznej
Obrady Komitetu Stałego Rady Ministrów prowadziły szereg poprawek do poprzedniej wersji ustawy. Wcześniej szczegóły nowej ustawy były konsultowane z przedstawicielami różnych resortów, jak również Związku Pracodawców Sektora Kosmicznego.
Przede wszystkim Polska Agencja Kosmiczna stanie się podmiotem podległym do Ministerstwa Przedsiębiorczości i Technologii. Dotychczas instytucja podlegała bezpośrednio pod Prezesa Rady Ministrów. W uzasadnieniu, ustawodawca zwraca uwagę, że jest to dostosowanie do norm innych krajów europejskich, w których agencje kosmiczne podlegają ministrowi odpowiedzialnemu za politykę kosmiczną, przeważnie gospodarki lub nauki.
Siedziba główna Agencji zostanie również przeniesiona do Warszawy co odzwierciedla stan faktyczny, który od czasu powołania instytucji funkcjonował w praktyce. W tym przypadku większość komentatorów jest zgodna, że to jest dobry ruch, szczególnie, że większość stanowisk pracy (około 65%) agencji znajduje się w Warszawie, zaś około 30% w Gdańsku (pozostałe ok. 5% w Rzeszowie). Z drugiej strony zauważa się, że w Gdańsku doszło do wyraźnego rozwinięcia różnych działalności w sektorze kosmicznym. Oznacza to, że nawet po zmianie siedziby POLSA, w Gdańsku pozostanie oddział tej agencji.
Wraz z wejściem w życie znowelizowanej ustawy w ciągu trzech miesięcy wygasną również stosunki pracy z wszystkimi pracownikami Polskiej Agencji Kosmicznej. Co ciekawe zapis ten nie będzie dotyczył nowo powołanego prezesa, dr hab. Grzegorza Brony.
Szczegóły zmian w ustawie o POLSA dostępne są stronach Rządowego Centrum Legislacji.
(RCL)
https://kosmonauta.net/2018/06/blizej-n ... osmicznej/

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Gromady kuliste 4 miliardy lat młodsze niż wcześniej uważano?
Napisany przez Radek Kosarzycki dnia 04/06/2018
Gromady kuliste mogą być nawet 4 miliardy lat młodsze niż dotychczas uważano donoszą naukowcy z University of Warwick.
Składające się z setek tysięcy gwiazd gęsto upakowanych w gęste sfery, gromady kuliste uważano dotychczas za niemal tak stare jak cały wszechświat – ale dzięki nowo opracowanym modelom udało się wykazać, że mogą one mieć nawet 9 miliardów lat a nie ponad 13 jak dotychczas uważano.
Najnowsze odkrycie poddaje w wątpliwość obecne teorie opisujące procesy formowania galaktyk, w tym także Drogi Mlecznej, wokół której krąży między 150 a 180 gromad kulistych.
Zaprojektowane do ponownego zbadania ewolucji gwiazd, nowe modele BPASS (Binary Population and Spectral Synthesis) uwzględniają szczegóły ewolucji układów podwójnych w gromadach kulistych i wykorzystywane są do badania barw promieniowania ze starych populacji układów podwójnych – jak i śladów pierwiastków chemicznych w widmie.
W ramach procesu ewolucyjnego obejmującego dwie gwiazdy w układzie podwójnym, jedna gwiazda powiększa się przechodząc do stadium olbrzyma, podczas gdy oddziaływanie grawitacyjne mniejsze gwiazdy odrywa atmosferę olbrzyma składającą się z wodoru i helu oraz innych pierwiastków. Uważa się, że takie gwiazdy powstają mniej więcej w tym samym czasie co sama gromada kulista.
Wykorzystując model BPASS i obliczając wiek układów podwójnych badacze byli w stanie dowieść, że gromady kuliste, których składnikami są owe układy podwójne nie są tak stare jak sugerowały inne modele.
Modele BPASS opracowane we współpracy z dr JJ Eldridge z University of Auckland już wcześniej okazały się skuteczne w badaniu właściwości młodych populacji gwiazd w różnorodnych środowiskach od wnętrza Drogi Mlecznej po kres obserwowalnego wszechświata.
„Ustalanie wieku gwiazd zawsze opierało się na porówywaniu obserwacji do modeli, które zawierają naszą wiedzę o tym jak powstają i ewoluują gwiazdy. Ten korpus wiedzy ulega stopniowym zmianom i z czasem staliśmy się coraz bardziej świadomi wplywu układów wielokrotnych – interakcji zachodzących między gwiazdami w takich układach oraz między układami a ich otoczeniem” mówi dr Elizabeth Stanway, główny badacz projektu.
Dr Stanway podkreśla, że wyniki tych badań wskazują na nowe ścieżki badać powstawania masywnych galaktyk i tworzących je gwiazd.
„Warto zauważyć, że przed nami wciąż mnóstwo pracy – szczególnie podczas obserwacji tych bliskich układów, w których możemy dostrzec pojedyncze gwiazdy, a nie tylko rozpatrywać zintegrowane promieniowanie całej gromady – niemniej jednak doszliśmy do bardzo interesujących i intrygujących wyników. Jeżeli okaże się, że mamy rację, to wyniki te zmienią nasz obraz wczesnych etapów ewolucji galaktyki oraz tego gdzie powstały gwiazdy, które obecnie obserwujemy w masywnych galaktykach takich jak nasza.
Źródło: University of Warwick
http://www.pulskosmosu.pl/2018/06/04/gr ... j-uwazano/

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Odkryto 6 ciemnych galaktyk, pozbawionych gwiazd
Autor: John Moll (4 Czerwiec, 2018)
Astrofizycy z Politechniki Federalnej w Zurychu powiadomili o odkryciu sześciu tzw. ciemnych galaktyk. Są to rzadkie i bardzo trudne do wykrycia obiekty, gdyż praktycznie nie zawierają gwiazd, przez co emitują bardzo niewielkie ilości światła widzialnego i są niemal niewidzialne dla naszego oka.
Nowe potencjalne ciemne galaktyki odnaleziono z pomocą instrumentu Multi Unit Spectroscopic Explorer (MUSE), który jest zainstalowany na należącym do ESO teleskopie głównym nr 1 Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) w Obserwatorium Paranal w Chile.
Ciemne galaktyki zachowują się jak „normalne”, ale zawierają tylko materię i gazy i są pozbawione gwiazd. Astrofizycy odkryli je dzięki kwazarom. Emitowane przez nie silne promieniowanie ultrafioletowe po przejściu przez ciemną galaktykę fluoryzuje obecne w niej atomy wodoru. Kwazar działa niczym kosmiczna latarka i podświetla obiekt, którego nie potrafilibyśmy normalnie zauważyć.
Dotychczas udało się odkryć tylko kilka kandydatów na ciemne galaktyki. Pierwszy obiekt tego typu, galaktyka VIRGOHI21, została zaobserwowana w 2006 roku. Naukowcy przypuszczają, że ciemne galaktyki są pozostałościami po formowaniu się Wszechświata w jego bardzo wczesnym stadium. Poza tym, nie mamy tak naprawdę pojęcia, czym one są i dlaczego nie zawierają gwiazd.
Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie The Astrophysical Journal.
Źródło:
https://www.sciencealert.com/dark-galax ... verse-z-...
https://tylkoastronomia.pl/wiadomosc/od ... ych-gwiazd

http://www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Falcon 9 startuje z ładunkiem telekomunikacyjnym SES 12
Wysłane przez grabianski w 2018-06-04
W poniedziałkowy ranek z przylądka Cape Canaveral wystartowała rakieta Falcon 9 z ciężkim satelitą telekomunikacyjnym SES 12.
Rakieta, której dolny stopień został użyty już po raz drugi w locie, opuściła stanowisko startowe o 6:45 polskiego czasu. Cały lot przebiegł pomyślnie i po dwóch odpaleniach górnego stopnia satelita trafił na docelową orbitę transferową do geostacjonarnej.
Dolny stopień rakiety, który leciał już raz w misji wojskowej miniwahadłowca X-37B we wrześniu ubiegłego roku, tym razem nie był planowany do odzyskania.
O ładunku

SES-12 to ważący 5400 kg satelita telekomunikacyjny, wyprodukowany dla luksemburskiego giganta telekomunikacyjnego przez firmę Airbus Defence and Space. Satelita bazuje na nowoczesnej platformie Eurostar E3000e, która posiada głównie napęd elektryczny.
Satelita został wyposażony w 72 transponderów telekomunikacyjnych pasma Ka i Ku. Dzięki zastosowaniu napędu jonowego do manewrów orbitalnych, misja mogła polecieć na rakiecie o mniejszym udźwigu, jednocześnie umieszczając w zasadzie dwa rodzaje ładunków użytkowych w ramach jednej platformy.
Satelita będzie prowadził transmisje telewizyjne dla 18 milionów gospodarstw domowych z rynków Bliskiego Wschodu, Azji, krajów Pacyfiku oraz Australii. Poza tym satelita będzie udostępniał usługę szerokopasmowej telekomunikacji, w tym dostępu do Internetu. Planowany czas działania SES 12 to 15 lat.
Teraz satelita rozpocznie fazę ustawiania się na docelowej orbicie geostacjonarnej na pozycji 95 E. Powinno mu to zająć 6 miesięcy.
Podsumowanie

Był to już 11. start rakietowy dla firmy SpaceX w tym roku i 53. całkowicie udany start rakiety Falcon 9 w historii. Następna planowana misja firmy odbędzie się pod koniec czerwca. Wtedy z Florydy wystartuje rakieta Falcon 9 ze statkiem zaopatrzeniowym Dragon do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
Źródło: SpaceX/SN
Więcej informacji:
• informacja prasowa o przeprowadzonej misji (SpaceX)
• film ze startu (YouTube)
• informacje prasowe na temat misji [pdf]
Na zdjęciu: Rakieta Falcon 9 startująca z ładunkiem telekomunikacyjnym SES 12 z przylądka Cape Canaveral na Florydzie. Źródło: SpaceX.
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/fal ... -4442.html

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

SpaceX nie wyśle w tym roku kosmicznych turystów w podróż wokół Księżyca, ale...
2018-06-04
Niestety, SpaceX znowu nas zawiodło. Nie odbędzie się w tym roku planowana misja dwóch kosmicznych turystów, którzy mieli w kapsule dragon oblecieć Srebrny Glob.
Pomysł ten został ogłoszony w 2017 roku przez przedstawicieli SpaceX. Informowali oni, że dostali lukratywną ofertę od dwóch multimilionerów, którzy chcą, jak najszybciej to możliwe, jako pierwsi od 45 lat oblecieć Srebrny Glob.
Osoby te w pełni ufały ludziom Elona Muska i wpłaciły wtedy sporo gotówki na rozpoczęcie przygotowań do realizacji tego karkołomnego przedsięwzięcia. Podobno w ich ślady jest chętnych pójść kolejnych kilka osób.
•
Źródło: GeekWeek.pl/The Wall Street Journal / Fot. SpaceX
http://www.geekweek.pl/news/2018-06-04/ ... ezyca-ale/

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Wejście w atmosferę 2018 LA
2018-06-04. Krzysztof Kanawka
Mały meteoroid o oznaczeniu 2018 LA spłonął w atmosferze Ziemi zaledwie kilka godzin po odkryciu.
Meteoroid o oznaczeniu 2018 LA został odkryty 2 czerwca przez teleskop programu Catalina Sky Survey, znajdujący się niedaleko miasta Tuscon w stanie Arizona w USA. Średnica obiektu została wyznaczona na zaledwie 2 metry. Analiza orbity wykazała, że 2018 LA wejdzie w atmosferę, na odcinku pomiędzy RPA w południowej Afryce, wzdłuż Oceanu Indyjskiego aż do wyspy Nowa Gwinea. W momencie odkrycia 2018 LA znajdował się mniej więcej w odległości około 400 tysięcy kilometrów od Ziemi.
Zgodnie w przewidywaniami, kilka godzin po odkryciu, o 4 czerwca o 18:44 CEST meteoroid 2018 LA wszedł w atmosferę Ziemi nad RPA. Zjawisko zostało zarejestrowane przez kamery. Poniższe nagranie prezentuje bolid powstały wskutek wejścia 2018 LA w atmosferę.
2018 LA jest dopiero trzecim w historii obiektem, który został wykryty jeszcze przed wejściem w atmosferę Ziemi. Pierwszym był 2008 TC3 (październik 2007). Drugim obiektem był meteoroid 2014 AA, wykryty 1 stycznia 2014 roku.
Jest to przynajmniej trzydziesty drugi wykryty bliski przelot planetoidy lub meteoroidu w 2018 roku. W 2017 roku takich wykrytych przelotów było 53. W 2016 roku wykryto przynajmniej 45 bliskich przelotów, w 2015 roku takich odkryć było 24, a w 2014 roku 31. Z roku na rok ilość odkryć rośnie, co jest dowodem na postęp w technikach obserwacyjnych oraz w ilości programów poszukiwawczych, które niezależnie od siebie każdej pogodnej nocy “przeczesują” niebo. Pracy jest dużo, gdyż prawdopodobnie planetoid o średnicy mniejszej od 20 metrów może krążyć w pobliżu Ziemi nawet kilkanaście milionów.
Ten rok obfituje w bliskie przeloty większych planetoid obok Ziemi. Pierwszym bliskim przelotem w 2018 roku było zbliżenie dużej planetoidy 2018 AH. Ten obiekt ma średnicę około stu metrów, a jego wykrycie nastąpiło dopiero po przelocie obok Ziemi. Z kolei 15 kwietnia doszło do przelotu planetoidy 2018 GE3 o średnicy około 70 metrów. Miesiąc później, 15 maja również doszło do bliskiego przelotu planetoidy 2010 WC9 o średnicy około 70 metrów.
Warto też dodać, że dzień przed wtargnięciem 2018 LA w atmosferę Ziemi doszło do innego zjawiska tego typu. Obiekt nie został wykryty przed wejściem do atmosfery, a bolid został zaobserwowany w chińskim regionie Junnan. Końcowym efektem bolidu był mały meteoryt, który przebił dach budynku.
https://kosmonauta.net/2018/06/wejscie- ... e-2018-la/


http://www.astrokrak.pl
https://www.youtube.com/watch?v=rnBvSNYy-EY

[Paweł Baran]

Mała planetoida weszła w atmosferę nad Botswaną
Wysłane przez czart w 2018-06-04
Nad południową częścią Afryki w ziemską atmosferę wtargnęła niewielka planetoida, która uległa zniszczeniu. Obserwatorzy w Botswanie dostrzegli przelot jasnego bolidu. Planetoidę wykryto na około osiem godzin przed kolizją - poinformowała NASA.
Planetoida otrzymała oznaczenie 2018 LA i została wykryta 2 czerwca 2018 r. dzięki przeglądowi nieba Catalina Sky Survey. Jest od dedykowany poszukiwaniu planetoid przelatujących blisko Ziemi. Projekt finansuje NASA, a prowadzi University of Arizona.
Rozmiary obiektu oszacowano na około 2 metry, czyli nie stwarzające zagrożenia, bowiem tak drobne ciała ulegają dezintegracji podczas przelotu przez atmosferę. Dla przykładu planetoida, która wybuchła nad Czelabińskiem w 2013 roku była sporo większa - miała około 17-20 metrów średnicy).
Obiekt 2018 LA udało się wykryć na kilka godzin przed kolizją. Był wtedy w odległości porównywalnej z dystansem do Księżyca. Aczkolwiek to wiemy dopiero teraz, po dokładnych obliczeniach trajektorii, w momecie wykrycia nie znano tej odległości. Po detekcji i wstępnym ustaleniu orbity, automatyczne systemy zalarmowały inne projekty obserwacyjne, aby uzyskać więcej obserwacji planetoidy.
Ostatecznie przed impaktem nie udało się dokładnie wyliczyć orbity i przewidywany obszar wtargnięcia w atmosferę był dość spory, rozciągając się od Afryki Południowej, przez Ocean Indyjski, po Nową Gwineę. Wejście w atmosferę nastąpiło w sobotę 2 czerwca 2018 r. o goz. 16:44 UTC. Prędkość planetoidy wynosiła 17 km/s.
Kilka kilometrów nad powierzchnią obiekt uległ dezintegracji. Obserwatorzy dostrzegli jasny bolid nad Botswaną (Afryka Południowa). Co ciekawe, udało się nagrać wideo z przelotu bolidu.
Jak mówi Paul Chodas z Center for Near-Earth Object Studies (CNEOS) w Jet Propulsion Laboratory (JPL), mamy do czynienia z trzecim przypadkiem gdy udało się wykryć planetoidę na kursie kolizyjnym z Ziemią przed momentem zderzenia.
Pierwsza taka sytuacja nastąpiła dla obiektu 2008 TC3. Planetoida o średnicy 4 metrów weszła w atmosferę na północnym Sudanem 7 października 2008 r., a udało się ją wykryć na 19 godzin przed kolizją. Jest nawet zdjęcie z satelity Meteosat pokazujące wybuch planetoidy w atmosferze.
Drugim przypadkiem była planetoida 2014 AA, którą udało się dostrzeć na kilka godzin przed jej wlotem w atmosferę 1 stycznia 2014 r. nad Oceanem Atlantyckim.
Co ciekawe, wszystkie te trzy przypadki jako pierwszy wykrył przegląd nieba Catalina Sky Survey. Jakby tego było mało, zrobił to ten sam obserwator: Richard Kowalski.
Więcej informacji:
• Tiny Asteroid Discovered Saturday Disintegrates Hours Later Over Southern Africa
• Nagranie wideo z przelotu bolidu odpowiadającego planetoidzie 2018 LA

Źródło: NASA
Na ilustracji:
Zdjęcia na których odkryto planetoidę 2018 LA na osiem godzin przed jej wejściem w ziemską atmosferę. Zdjęcia wykonano 2 czzerwca 2018 r. w ramach przeglądu nieba Catalina Sky Survey. Źródło: NASA/JPL-Caltech/CSS-Univ. of Arizona.
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/mal ... -4441.html

www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Uwaga, leci ISS!
Sprawdź, kiedy patrzeć w niebo
2018-06-05
Międzynarodową Stację Kosmiczną będzie można obserwować w najbliższych dniach. Sprawdź, o której patrzeć w niebo, żeby ją dostrzec.
Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS) jest na tyle duża, że widać ją z Ziemi. Jednak w ciągu dnia przelatuje zazwyczaj niezauważenie nad naszymi głowami. Dopiero w nocy, przy bezchmurnym niebie, można ją zaobserwować gołym okiem. Gdy tak się dzieje, otrzymujemy od Was wiele fantastycznych zdjęć, które przesyłacie na Kontakt 24.
Wasze zdjęcia
Poniższe zdjęcie przesłał Reporter 24 lukaszend. Zrobił je 22 maja pomiędzy godziną 23.04 a 23.07 na obrzeżach Chojnic w województwie pomorskim.
Poniżej przygotowaliśmy prognozę, w której informujemy, o której należy patrzeć w nocne niebo, aby dostrzec Międzynarodową Stację Kosmiczną.
Prognoza ISS dla poszczególnych miast:
KOSZALIN
Tu ISS pojawi się we wtorek o godzinie 22.07. Będzie można ją obserwować przez dwie minuty, zwracając się w kierunku południowo-zachodnim. Prognozuje się bezchmurne niebo.
ZIELONA GÓRA
W Zielonej Górze ISS będzie także widoczna we wtorek. Będzie można ją obserwować przez cztery minuty, od godziny 22.06. Wyłoni się z zachodu, a zaniknie na południu. Wieczorne niebo powinno pozostać bezchmurne.
LUBLIN
Tu ISS pojawi się we wtorek o godzinie 22.08 i będzie można ją obserwować przez dwie minuty. Pojawi się na południowym zachodzie. Niestety, możliwe, że niebo będzie w tym czasie zachmurzone. Obserwatorzy będą jednak mieli szansę także w środę. O godzinie 21.15 przez cztery minuty stacja będzie widoczna początkowo na zachodnim niebie. Po tym czasie schowa się za południowym horyzontem. Warunki pogodowe tego dnia będą lepsze niż we wtorek.
WARSZAWA
We wtorek nad Warszawą ISS pojawi się o 22.08 na dwie minuty na południowym zachodzie. Wieczorne niebo powinno być w bardzo niewielkim stopniu zachmurzone.
KRAKÓW
We wtorek należy patrzeć w niebo o 22.08. Przez cztery minuty ISS będzie przelatywać z południa w kierunku południowo-wschodnim. W środę o godzinie 21.18 widoczna będzie przez dwie minuty. Należy wtedy obserwować południowo-zachodnią część nieba. Osoby zainteresowane oglądaniem jej przelotu będą cieszyć się bezchmurnym niebem przez oba wieczory.
Misja: mikrograwitacja
ISS okrąża naszą planetę z prędkością 7,66 kilometra na sekundę. Jedno okrążenie po orbicie zajmuje jej 90 minut.
Głównym zadaniem Międzynarodowej Stacji Kosmicznej jest prowadzenie badań naukowych w warunkach mikrograwitacji. Mają one pozwolić między innymi na lepsze poznanie funkcjonowania ludzkiego organizmu w takich warunkach.
Czas pobytu jednej załogi na ISS wynosi około pół roku. Pierwsza została wysłana w 2000 roku. Obecnie przebywa tam 56. ekspedycja, składająca się z sześciu osób.
Źródło: TVN Meteo, spotthestation.nasa.gov
Autor: amm/map
https://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-po ... 3,1,0.html

http://www.astrokrak.pl

[Paweł Baran]

Nocne zdjęcie satelitarne Polski ujawnia duże różnice ekonomiczne między województwami
2018-06-05
Nocne światła miast widoczne z przestrzeni kosmicznej są doskonałym sposobem na porównanie nierówności gospodarczych w Polsce, a te są bardzo duże, i to nawet na obszarach położonych blisko siebie. Dlaczego?
Nocne zdjęcie Polski wykonane przez nowoczesnego satelitę meteorologicznego Suomi NPP, ukazuje bardzo duże skrajności w sztucznym oświetleniu. Oczywiście im większe miasto, tym jaśniejszą wyspę stanowi pośród nocnego mroku pól, nieużytków i lasów.
Najbardziej rozświetlonym miastem w naszym kraju jest Warszawa, zaś obszarem metropolitalnym - konurbacja górnośląska, która w rejonem Krakowa stanowi niemal jedną wielką jasną plamę na mapie nocnego oświetlenia.
Województwa, gdzie takich jasnych punktów jest najwięcej i mają one największe rozmiary, są bogatsze od tych, gdzie rozświetlonych plam jest dużo mniej. Od kiedy wynaleziono elektryczność, dostęp do prądu i światła stał się synonimem zamożności i postępu.
Po ponad stuleciu od zbudowania przez Tomasza Edisona pierwszej sieci elektroenergetycznej na dużą skalę, nadal wiele regionów naszego kraju w nocy pozostaje pogrążonych w ciemnościach. Choć prąd płynie do niemal wszystkich domostw, to jednak mnóstwo lokalnych dróg nadal jest nieoświetlonych.
Plamy światła na nocnej mapie powierzchni Polski ujawniają, gdzie żyje nam się dobrze, a gdzie wciąż jest jeszcze wiele do zrobienia. Największy kontrast z najbardziej oświetlonymi obszarami mamy na Pomorzu, Warmii, Mazurach, Podlasiu, Lubelszczyźnie i Podkarpaciu.
Jak na dłoni ujawnia nam się tzw. ściana wschodnia, gdzie rozwój ekonomiczny czy gospodarczy jest najmniejszy w naszym kraju. W najmniej oświetlonych województwach: warmińsko-mazurskim, podlaskim, lubelskim czy podkarpackim, PKB na mieszkańca w 2015 roku wyniosło 31-32 tysiące złotych.
Dla porównania w najbardziej rozświetlonych woj. śląskim sięgnęło 46 tysięcy złotych, w dolnośląskim 50 tysięcy zł, a w mazowieckim aż 72 tysięcy złotych. Między sąsiadującymi ze sobą Mazowszem i Lubelszczyzną, mamy przepaść zarówno w nocnym oświetleniu, jak i gospodarce. PKB na mieszkańca na Mazowszu jest aż o 232 procent wyższe niż na Lubelszczyźnie.
Szersze spojrzenie na nocne oświetlenie całej Europy wskazuje, że ubóstwo energetyczne i gospodarcze wschodniej Polski nie jest zjawiskiem lokalnym, lecz dotyczy znacznych obszarów wschodniej Europy. Wschodnie rubieże Polski są jedynie zachodnim skrajem tej rzeczywistości.
Nie mniej jednak to właśnie nieoświetlone i zapóźnione tereny wschodnich krańców Polski, należą do najpiękniejszych, najmniej naruszonych ludzką ręką zakątków, gdzie poza miastami, na wsi, można się poczuć, jak 100 lat temu, co turyści coraz chętniej i świadomiej doceniają podczas urlopowych wojaży.
Źródło: TwojaPogoda.pl / NASA / Główny Urząd Statystyczny.

http://www.twojapogoda.pl/wiadomosc/201 ... wodztwami/

http://www.astrokrak.pl