Astronomiczne wiadomości z Internetu

Wiadomości, wydarzenia, kalendaria​, literatura, samouczki, Radio...

PostPaweł Baran | 18 Paź 2017, 18:23

Prelekcje o danych satelitarnych w ramach Code Week
2017-10-18. Redakcja.
12 oraz 16 października Blue Dot Solutions przeprowadziła dwa spotkania dotyczące użycia danych satelitarnych w ramach europejskiej inicjatywy Code Week. Prelekcja i warsztat odbyły się w Gdańskim Inkubatorze Starter.
Code Week to międzynarodowy tydzień warsztatów i spotkań z przedstawicielami firm branży informatycznej i nowych technologii. Tylko w 2015 roku w ramach tej inicjatywy odbyło się ponad 7000 różnych wydarzeń w 37 państwach z całej Europy. Dwa wydarzenia dotyczące technologii kosmicznych odbyły się w Gdańskim Inkubatorze Starter. Spotkania z zainteresowanymi rozwojem branży satelitarnej poprowadził dr Michał Moroz z Blue Dot Solutions.
Pierwsze spotkanie odbyło się 12 października w ramach wydarzenia Creative People / Creative Ideas. Uczestnikom przedstawione zostały różne możliwości wykorzystania danych satelitarnych (obserwacje Ziemi, nawigacja satelitarna, meteorologia, telekomunikacja oraz tzw. zintegrowane aplikacji), jak również ukazany został obraz rozwoju sektora kosmicznego w ostatnich latach. Drugą prezentację, dotyczącą kwestii User Experience, przedstawiła Magdalena Górecka, autorka bloga Cybermatkapolka. Przedstawione zostały również różne modele rozwoju projektów kosmicznych w Polsce, np w ramach konkursu European Satellite Navigation Competition czy programu akceleracyjnego Space3ac.
Drugie spotkanie dotyczyło projektu EO ClimLab realizowanego w ramach projektu polsko-czesko-rumuńskiego konsorcjum dla Europejskiej Agencji Kosmicznej. EO ClimLab ma na celu zwiększyć świadomość możliwości użycia danych satelitarnych do różnych kwestii związanych z danymi klimatycznymi. Nie tylko wspiera tworzenie społeczności zainteresowanej zmianami klimatycznymi, lecz także pokazuje różne metody, jak można przeciwdziałać tymi zmianami. Więcej szczegółów o samym projekcie EO ClimLab można znaleźć na stronie projektu oraz grupie na Facebooku.
Na warsztacie uczestnikom przedstawione zostały poszczególne możliwości różnych systemów satelitarnych, jak i przykłady zintegrowanych aplikacji. Na zakończenie uczestnicy zostali poproszeni o wspólne opracowanie wizji potencjalnego rozwiązania, które miałoby wspierać ruch tankowców na nowych, utworzonych przez efekt globalnego ocieplenia, arktycznych trasach. Oznacza to, że częściej będzie dochodzić do zderzeń lub wycieków ropy w tych trudno dostępnych terenach. Uczestnicy debatowali, jakie różne technologie satelitarne i naziemne mogłyby zostać użyte do stworzenia usług monitoringowych, zapobiegawczych oraz ratowniczych. Musieli również określić potencjalnych użytkowników oraz klientów zaproponowanej usługi.
W obu wydarzeniach łącznie udział wzięło około 25 osób.
http://kosmonauta.net/2017/10/prelekcje ... code-week/

http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Prelekcje o danych satelitarnych w ramach Code Week.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Prelekcje o danych satelitarnych w ramach Code Week2.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Prelekcje o danych satelitarnych w ramach Code Week3.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 18 Paź 2017, 18:25

Bliski przelot 2017 SZ32 (20.09.2017)
2017-10-18. Krzysztof Kanawka
Dwudziestego września w pobliżu Ziemi przemknął meteoroid 2017 SZ32. Minimalny dystans w momencie przelotu wyniósł 204 tysiące kilometrów.
Moment największego zbliżenia 2017 SZ32 do Ziemi nastąpił 20 września około godziny 17:50 CEST. W momencie zbliżenia 2017 SZ32 znalazł się w odległości około 204 tysięcy kilometrów od Ziemi. Odpowiada to około 0,53 średniego dystansu do Księżyca.
Co ciekawe tego samego dnia doszło jeszcze do dwóch przelotów małych obiektów blisko naszej planety. 2017 SZ32 został jednak odkryty dopiero w połowie października.
Średnicę 2017 SZ32 wyznaczono na zaledwie 5 metrów. Dla porównania bolid czelabiński, który 15 lutego 2013 roku rozpadł się nad Rosją, miał średnicę 17-20 metrów. 2017 TQ2 jest zatem znacznie mniejszym obiektem i w przypadku wejścia w atmosferę naszej planety jedynie niewielkie fragmenty mogłyby dotrzeć do powierzchni Ziemi.
Jest to trzydziesty siódmy wykryty bliski przelot planetoidy lub meteoroidu w 2017 roku. W 2016 roku wykryto przynajmniej 45 bliskich przelotów, w 2015 roku było takich odkryć 24, a w 2014 roku było ich 31. Do tych odkryć należy dołączyć te, które nie zostały dopisane do ogólnodostępnych baz danych. W 2017 roku można się spodziewać się jeszcze przynajmniej kilku lub kilkunastu odkryć meteoroidów i planetoid, które przelecą blisko Ziemi. Wciąż jednak bardzo dużo przelotów nie zostaje wykrytych. Dzieje się tak w szczególności w przypadku przelotów po stronie dziennej, kiedy niemożliwe lub bardzo trudne są naziemne obserwacje astronomiczne.
(HT)
http://kosmonauta.net/2017/10/bliski-pr ... 0-09-2017/

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Bliski przelot 2017 SZ32 (20.09.2017).jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 19 Paź 2017, 07:55

Zaobserwowano jedną z najjaśniejszych w historii gwiazd nowych
2017-10-18. Redakcja AstroNETu
Niezwykle jasną gwiazdę nową zaobserwowali fizycy w jednej z najbliższych galaktyk – Małym Obłoku Magellana. Poinformowało o tym South African Astronomical Observatory (SAAO). W obserwacjach mają udział polscy astronomowie z projektu OGLE.
Wybuch gwiazdy nowej zachodzi, gdy w ciasnym podwójnym układzie gwiazd, składającym się z białego karła i gwiazdy takiej jak Słońce, zachodzi transfer materii na białego karła. Gdy osiągnięte zostaną warunki krytyczne, na powierzchni białego karła następuje wybuch termojądrowy. W efekcie następuje nagłe pojaśnienie gwiazdy. Wybuch nie niszczy systemu i cały proces może kiedyś się powtórzyć. Nazwę „nowa” dla tego typu zjawisk nadano, gdyż dawnym astronomom wydawało się, że na niebie pojawiła się nowa gwiazda, której wcześniej nie dostrzegali.
Międzynarodowy zespół naukowców wykorzystał w swoich obserwacjach teleskopy w RPA, Australii i Ameryce Południowej, także kosmiczne obserwatorium Swift. Wykorzystano m.in. dane z polskiego projektu OGLE, prowadzonego przez Uniwersytet Warszawski, którego teleskop znajduje się w Chile. Gwiazda była monitorowana przez OGLE od 2010 roku, dzięki czemu można było określić jej własności sprzed wybuchu (porównanie gwiazdy przed i w trakcie wybuchu na zdjęciu w tle).
Gwiazdę nową odkryto 14 października 2016 r. dzięki teleskopowi sieci MASTER, znajdującemu się w Argentynie. Oznaczono ją SMCN 2016-10a, gwiazda szybko przyciągnęła uwagę astronomów z całego świata. Jest to najjaśniejsza nowa dostrzeżona w Małym Obłoku Magellana i jedna najjaśniejszych w ogóle odnotowanych w historii. W maksimum blasku była co najmniej tak jasna, jak Nova CP Pup oraz V1500 Cyg – dwie najjaśniejsze odnotowane nowe.
Mały Obłok Magellana to niewielka galaktyka odległa o około 200 tysięcy lat świetlnych do Drogi Mlecznej. Ma dużo mniejszą masę niż Droga Mleczna. Przy czym o ile w naszej Galaktyce nowe odnotowuje się w tempie około 35 obiektów w ciągu roku, to w przypadku Małego Obłoku Magellana jest to pierwsza nowa od 2012 roku.
Naukowcom udało się przeanalizować dane z różnych zakresów długości fali, w świetle widzialnym, w zakresie ultrafioletowym, a także rentgenowskim. Analizowano dane fotometryczne, spektroskopowe, badano także polaryzację światła.
Wyniki badań opisano w artykule, który ukaże się w „Monthly Notices of Royal Astronomical Society”. Wśród autorów publikacji znajdziemy dwa polskie nazwiska: Przemysław Mróz oraz Andrzej Udalski z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Pierwszą autorem pracy jest Elias Aydi, doktorant z South African Astronomical Observatory (SAAO) i University of Cape Town.
Source :
PAP - Nauka w Polsce
http://news.astronet.pl/index.php/2017/ ... zd-nowych/

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Zaobserwowano jedną z najjaśniejszych w historii gwiazd nowych.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 19 Paź 2017, 07:56

Aktualności z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej #38
Wysłane przez grabianski w 2017-10-18
Zapraszamy do przeczytania kolejnego podsumowania z wydarzeń dotyczących działania Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Przypominamy start kapsuły zaopatrzeniowej Progress, podsumowujemy naukowe badania prowadzone w ostatnim czasie na pokładzie i opisujemy budowę nowych szaf do eksperymentów na stacji.
Z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie wystartowała w sobotę 14 października rakieta Sojuz ze statkiem zaopatrzeniowym Progress. Kapsuła przywiozła do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej prawie 3 tony zaopatrzenia, w tym paliwa i wody do systemów stacji, sprzętu utrzymaniowego dla kompleksu oraz zapasów dla załogi. Statek zadokował do portu Pirs w rosyjskiej częsci stacji 16 października o 13:04 polskiego czasu.
Start miał się początkowo odbyć już w czwartek, jednak w ostatnich momentach przerwano wtedy odliczanie.
Agencja NASA przełożyła trzeci w tym miesiącu spacer kosmiczny na najbliższy piątek, 20 października. W przestrzeń kosmiczną wyjdą wtedy Randy Bresnik i Joe Acaba. Do głównych zadań astronautów należeć będą: wymiana bezpiecznika na platfomie OETP robota Dextre, instalacja kamery HD na strukturze szkieletowej Starboard 1 oraz wymiana światła na nowych, zamontowanych podczas poprzedniego spaceru końcówkach ramienia Canadarm2.
O poprzednich październikowych spacerach pisaliśmy w poprzednim odcinku cyklu
Nowy dom dla ładunków naukowych na orbicie

Inżynierowie z Centrum Lotów Kosmicznych im. Marshalla w Huntsville pracują nad nową, uproszczoną wersją szaf naukowych, w których w przyszłości mają być przeprowadzane rozmaite eksperymenty na pokładzie ISS.
Rosnące zapotrzebowanie na miejsce i zasoby dla coraz nowocześniejszych badań prowadzonych na orbicie wymusiły konieczność zaprojektowania jeszcze bardziej ergonomicznych rozwiązań, które pozwolą zmieścić arsenał naukowy stacji w uniwersalnych szafach (tzw. rack).
Już teraz przewiduje się, że do końca 2018 roku wszystkie 8 uniwersalnych szaf zostanie wypełnionych po brzegi eksperymentami. Nowe szafy EXPRESS cechować się będą uproszczoną budowę i ustandaryzowanymi, uniwersalnymi interfejsami, które ułatwią projektowanie pod nie ładunków naukowych.
Obecnie znajdujące się na stacji szafy zostały na nią dostarczone w latach 2001-2011. Zapewniają wszystkie potrzebne zasoby takie jak woda, prąd, chłodzenie i złącza danych. Każda z szaf jest podzielona na osiem mniejszych kontenerów i dwie szuflady. Eksperymenty wewnątrz szaf mogą być monitorowane i kontrolowane przez załogę naziemną i astronautów na orbicie.
Nowe szafy nazwane Basic Express Rack są projektowane przez Centrum Marshalla, a budowane przez firmę Boeing. Pierwsze dwie nowe szafy zostaną dostarczone na pokład stacji pod koniec 2018 roku za pomocą japońskiego statku towarowego HTV7.
Podsumowanie naukowe tygodnia

Paolo Nespoli z Europejskiej Agencji Kosmicznej skonfigurował odnowiony moduł teleskopu optycznego LMM (Light Microscopy Module). Urządzenie to pozwala obrazować zjawiska na poziomie mikroskopowym w warunkach nieważkości. Zrozumienie struktury materii w tak małej skali i niezwykłych warunkach może przyczynić się do rozwoju nowych materiałów z przeznaczeniem zarówno na Ziemi jak i w kosmosie. Ostatnia aktualizacja urządzenia umożliwia obrazowanie trójwymiarowe złożonych struktur w płynach oraz modelowanie ruchu pojedynczych cząstek z rozdzielczością mikrona (jednej milionowej metra).
Pierwszym eksperymentem, który zostanie wykonany na zaktualizowanym mikroskopie będzie ACE-T6 (Advanced Colloids Experiment-Temperature 6). Badanie polega na obserwowaniu zachowania koloidów, czyli niejednorodnych mieszanin, z których jedna jest rozproszona w drugiej sprawiając wrażenie jednorodności (przykładem takiej substancji jest choćby mleko). W warunkach grawitacji cząstki zawieszone w płynie szybko opadają, na orbicie można badać zachowanie takiego koloidu dłużej i znacznie dokładniej.
Załoga wymieniła także dysk twardy w komputerze odpowiedzialnym za analizę danych w ramach eksperymentu Meteor (Meteor Composition Determination). Badanie polega na obserwacji pyłu meteoroidalnego na orbicie okołoziemskiej i późniejszą analizę spektroskopową, w celu ustalenia jego składu chemicznego. Kamera eksperymentu umieszczona jest na urządzeniu WORF w module Destiny.
Paolo Nespoli wykonał kolejną sesję eksperymentu Fine Motor Skills, który bada wpływ mikrograwitacji na zdolności psychomotoryczne ludzi. Każdy astronauta co jakiś czas wykonuje interaktywne zadania na tablecie mierzące jego refleks i zręczność. Eksperyment w celach porównawczych wykonywany jest przez astronautów przed przylotem na stację, a także w okresie po powrocie.
Źródło: NASA
Więcej informacji:
• oficjalny blog NASA dot. działania ISS
• naukowe podsumowanie tygodnia badań na pokładzie ISS
• informacja o nowych szafach Basic Express Rack
• poprzedni odcinek cyklu
Na zdjęciu: Astronauta Mark Vande Hei na zewnątrz modułu Destiny, sfotografowany podczas spaceru kosmicznego 10 października 2017 roku. Źródło: NASA.
http://www.urania.edu.pl/iss/38

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Aktualności z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 19 Paź 2017, 07:57

Kosmiczne testy na Antarktydzie
Wysłane przez kuligowska w 2017-10-18
Stacja badawcza Concordia leży na Antarktydzie i charakteryzuje się skrajnymi warunkami klimatycznymi - temperatura spada tam poniżej –80°C, a ze względu na dużą wysokość ponad poziomem morza występuje zmniejszona zawartość tlenu w powietrzu. Noc polarna trwa tu cztery miesiące. Mimo to każdego roku to właśnie tam ESA prowadzi swe badania z zakresu astronautyki.
Polegają one głównie na analizowaniu zmian zachodzących w ludzkim organizmie w utrudnionych warunkach środowiskowych, studiowaniu możliwych problemów psychicznych związanych z odosobnieniem i ciągłym bliskim towarzystwem pozostałych członków załogi, oraz na testowaniu technologii kosmicznych.
Concordia to stacja francusko-włoska, która pracuje przez cały rok. Wybudowano ją na antarktycznym Płaskowyżu Polarnym, na wysokości 3220 m n.p.m. na obszarze o nazwie Dome C. Działa od roku 2005. Prowadzi się w niej dodatkowo badania z zakresu glacjologii, astronomii i nauki o klimacie.
W obecnym roku do jej załogi badawczej dołączyła sponsorowana przez ESA Austriaczka Carmen Possnig. Uczona ma nadzorować dwa nowe całkiem nowe projekty eksperymentalne oraz trwający już program polegający na sprawdzaniu, jak ciężkie warunki życia w stacji wpływają na umiejętności w zakresie pilotowania statków kosmicznych. W szczególności naukowców interesuje wpływ stanu hipoksji, czyli trwałego niedoboru tlenu, na zdrowie i wytrzymałość pilotów. Badania te polegać będą głównie na monitorowaniu zawartości tlenku azotu we krwi - obecnie oczekuje się, że będzie on początkowo spadał, ale z czasem ustabilizuje się w efekcie adaptacji ludzkiego organizmu. Ze względu na dużą wysokość nad poziomem morza Concordia jest idealnym miejscem do tego typu badań, podobnie jak chilijskie Obserwatorium ALMA. Ich celem jest z jednej strony ocena faktycznego wpływu niedoboru tlenu na zdrowie przyszłych mieszkańców baz kosmicznych, a z drugiej - pomoc przy leczeniu osób cierpiących na hipoksję.
W tym cyklu badań specjaliści ze stacji Concordia zajmą się również… bakteriami. Również tymi pożytecznymi, które pomagają nam trawić pokarmy lub mają wpływ na nasz nastrój i system odpornościowy. Ten ekosystem bakterii obecny w ludzkim ciele nieustannie podlega zmianom. Naukowcy chcą zatem sprawdzić, jak bardzo będzie się on zmieni po spędzeniu przez załogę sześciu miesięcy w zamknięciu i bezpośredniej bliskości jej poszczególnych członków. Podobne badania prowadzone są również przez Japońską Agencję Kosmiczną.

Czytaj więcej:
• Cały artykuł (ESA)
• Stacja Concordia

Źródło: ESA

Na zdjęciach: Concordia, francusko-włoska całoroczna stacja polarna położona na Płaskowyżu Polarnym. Źródło: ESA
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/kos ... -3677.html

http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Kosmiczne testy na Antarktydzie.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Kosmiczne testy na Antarktydzie2.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 19 Paź 2017, 07:58

Rozpoczyna się budowa interferometru radiowego nowej generacji
Wysłane przez kuligowska w 2017-10-18
Amerykańska organizacja NRAO (National Radio Astronomy Observatory) jest obecnie na etapie projektowania nowoczesnego radioteleskopu o możliwościach naukowych znacznie wykraczających poza te oferowane przez istniejące dziś obserwatoria radiowe. Przez dwa najbliższe lata naukowcy będą badać technologie, pomysły i możliwe zastosowania astronomiczne dla nowej klasy sieci radioteleskopów. Sieć ta ma składać się z ponad 200 pojedynczych anten i stanie na pustyni na południowym zachodzie Stanów Zjednoczonych.
Nosi ona dziś roboczę nazwę ngVLA (ang. next-generation Very Large Array). W zamierzeniu ma badać między innymi planety pozasłoneczne, galaktyki, czarne dziury, oraz, oczywiście metodami pośrednimi, podstawowe prawa fizyki. Ma to przynieść choć część odpowiedzi na najbardziej nurtujące dziś astronomów pytania i zarazem stanowić odpowiedź na ich potrzeby w zakresie dostępu do czułych obserwacji radiowych. Już dziś mówi się o tej sieci w kontekście utworzenia nowego okna radiowego na Wszechświat.
Sfinansowanie nowego instrumentu będzie możliwe dzięki NSF (National Science Foundation). Poparcie dla projektu udziela także amerykańska AUI - Associated Universities, Inc. W projekcie nowej sieci interferometrycznej ogromny nacisk położony jest na skonstruowanie anten o bardzo wysokiej jakości i wydajności. Choć powstanie ona przy udziale i współpracy szerokiej międzynarodowej społeczności astronomicznej, ngVLA jest określana przede wszystkim jako przyszłość radioastronomii w Ameryce Północnej.
W amerykańskim stanie Nowy Meksyk już rozpoczęły się pierwsze prace projektowe. W czerwcu ubiegłego roku w tamtejszym mieście Socorro NRAO zorganizowało warsztaty dotyczące wymagań i koncepcji nowego radioteleskopu. Uczestniczyli w nich astronomowie z różnych państw i instytucji. W miarę postępów w budowie instrumentu planowana jest jeszcze ściślejsza współpraca z uniwersytetami i partnerami przemysłowymi.
Nadzorująca całe przedsięwzięcie Sekcja Nauk Kosmicznych NSF odpowiada za sfinansowanie interferometru Very Large Array, wkład Stanów Zjednoczonych w budowę i utrzymanie chilijskiej sieci anten ALMA, oraz dofinansowanie wielu innych naziemnych obserwatoriów astronomicznych. NSF to niezależna federalna agencja wspierająca badania naukowe i edukację we wszystkich pozamedycznych dziedzinach wiedzy. W roku 2017 przyznała 75 milionów dolarów na rzecz NRAO, celem wsparcia badań Wszechświata na falach radiowych w Stanach Zjednoczonych i Chile.

Czytaj więcej:
• Cały artykuł
• Więcej informacji na temat ngVLA
• ngVLA: opis naukowy

Źródło: VLA/Dave Finley dfinley@nrao.edu
Grafika: wizualizacja nowej sieci ngVLA. Źródło:: Bill Saxton, NRAO/AUI/NSF
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/roz ... -3628.html


www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Rozpoczyna się budowa interferometru radiowego nowej generacj.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 19 Paź 2017, 14:48

Konkurs #2. Wygraj książkę Laboratorium w szufladzie: Fizyka
2017-10-19. Andrzej.
Początkiem września na łamach portalu mieliście okazję na zdobycie ciekawej książki "Laboratorium w szufladzie: Optyka". Dziś wracamy z kolejną szansą na nagrodę. Tym razem do zdobycia w konkursie będzie książka poświęcona szeroko pojętej fizyce "Laboratorium w szufladzie: Fizyka" wydawnictwa PWN, której recenzję publikowaliśmy już jakiś czas temu. Przypominamy, że udzielając odpowiedzi w komentarzach otrzymujecie podwójną szansę w losowaniu.
Losowanie polegać będzie na wrzuceniu Waszych imion do puli. Uczestnicy, którzy zdecydują się udzielić odpowiedzi na pytania konkursowe w komentarzu pod tym newsem otrzymają podwójną szansę w losowaniu (2 losy w puli). Uczestnicy, którzy udzielą odpowiedzi w komentarzu na profilu Facebook szansę będą mieć mniejszą (1 los w puli). Kompletne zgłoszenie na naszej stronie musi zawierać imię, adres mail oraz odpowiedzi na poniżej zamieszczone pytania.

Na wasze odpowiedzi czekamy do 25 października (23:59). Życzymy powodzenia. Już wkrótce kolejne konkursy!

Pytania konkursowe:

1. W którym roku została wystrzelona bezzałogowa sonda kosmiczna Voyager 1.
2. Jaki rój meteorów ma swoje maksimum 21 października.

Przykład prawidłowego zgłoszenia na naszej stronie:

- Imię Nazwisko lub nick
- Odpowiedź na pytania
- Adres e-mail (Tylko niezarejestrowani użytkownicy)

Laboratorium w szufladzie. Fizyka.

Tym razem mamy do czynienia ze zbiorem doświadczeń i projektów o trzech stopniach trudności. Książka ta z pewnością przypadnie do gustu tym, którzy fizykę trawią lepiej niż klasyczni humaniści.

Autor: Jacek Błoniarz-Łuczak, Bogdan Janus
Wydawca: Wydawnictwo Naukowe PWN
Liczba stron: 300
Recenzja książki Laboratorium w szufladzie. Fizyka.
http://www.astronomia24.com/articles.php?article_id=10

Źródło: astronomia24.com
http://www.astronomia24.com/news.php?readmore=681


www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Konkurs 2 Wygraj książkę Laboratorium w szufladzie Fizyka.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 19 Paź 2017, 14:59

Raper wyśle satelitę w kosmos, żeby sprawdzić, czy Ziemia jest płaska
Amerykański raper B.o.B. chce wysłać satelitę w kosmos, żeby dowiedzieć się, czy jego przekonanie o płaskości ziemi jest prawdziwe.
Mimo iż mamy 2017 rok, nadal istnieją ludzie przekonani, że Ziemia nie jest okrągła, lecz płaska. Organizacja skupiająca osoby wierzące w konspirację płaskiej Ziemi, tak zwane Towarzystwo Płaskiej Ziemi (The Flat Earth Society), zaczęło kształtować się pod koniec lat pięćdziesiątych.
W latach dziewięćdziesiątych jego aktywność spadła, a ponowny rozkwit rozpoczął się dopiero w 2004 r. za sprawą Daniela Shentona. Dzisiaj fanpage The Flat Earth Society śledzi niemal sto tysięcy użytkowników. W czasie, kiedy prezydent USA publicznie podaje w wątpliwość wyniki badań naukowych dotyczących zmiany klimatu, podobne teorie konspiracyjne mają się dobrze.
Choć badania kosmosu są już tak zaawansowane, że dzięki sondzie Cassini może z bliska zobaczyć planetę Saturn, coraz więcej osób myśli, że NASA wodzi je za nos.
Konspiratorzy dają o sobie znać. Do najbardziej znanych „płaskoziemców” należą na przykład legendarny koszykarz Shaquille O’Neill (chociaż swoje twierdzenia nazwał później żartem), kolejny koszykarz Kyrie Irving, wrestler A. J. Styles czy raper B.o.B., który o swojej wierze w płaskość Ziemi nagrał nawet utwór Flatline:
Jednak raper B.o.B. nie chce zatrzymać się jedynie na osobistym przekonaniu. Wszystkim wątpiącym pragnie udowodnić, że dali się nabrać na gigantyczne kłamstwo skonstruowane przez naukowców z NASA.
B.o.B. stara się teraz zdobyć co najmniej milion dolarów w kampanii crowdfundingowej, za które chce kupić i wysłać w kosmos… własne satelity i balony meteorologiczne, mającą ostatecznie potwierdzić lub obalić teorię o płaskości Ziemi
„Pomóżcie mi zobaczyć tę krzywiznę Ziemi!” – B.o.B. apeluje o wsparcie projektu. Odwołuje się do najpopularniejszego argumentu podzielanego przez wszystkich kwestionujących to, że Ziemia jest okrągła. Twierdzą oni, że jeśli rzeczywiście by tak było, to zaokrąglenie planety można byłoby zobaczyć gołym okiem:
Ta wypowiedź zaciekawiła znanego astrofizyka i dyrektora Hayden Planetarium w Nowym Jorku, Neila deGrasse Tysona. Spróbował on wytłumaczyć raperowi, że w porównaniu z rozmiarem Ziemi człowiek nie jest na tyle wysoki, żeby zobaczyć kształt planety gołym okiem.
Problemem naszego społeczeństwa jest coraz większy sprzeciw wobec edukacji – dodaje Neil deGrasse Tyson. – Jeśli chcesz wierzyć w to, że Ziemia jest płaska, to możesz. Ale jako raper masz wpływ na innych. Twój błąd staje się niebezpieczny dla zdrowia, bogactwa i bezpieczeństwa innych na tej ziemi – ostrzega rapera znany astrofizyk.
Pozostaje mieć nadzieję, że kampania crowdfingowa B.o.B doprowadzi nas do tego, że już nigdy nie będziemy musieli zajmować się pytaniem, czy Ziemia jest płaska. To mogłoby być warte i tych stu milionów dolarów.
Artykuł z A2larm.cz. Z czeskiego tłumaczyła Olga Słowik.
http://krytykapolityczna.pl/nauka/raper ... gn=krytyka

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Raper wyśle satelitę w kosmos, żeby sprawdzić, czy Ziemia jest płaska.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 08:31

Stacja Bigelow Aerospace wokół Księżyca?
2017-10-19. Michał Moroz
17 października Bigelow Aerospace oraz United Launch Alliance podpisali umowę o współpracy przy stworzeniu stacji wokółksiężycowej.
Umowa zakłada pracę nad wyniesieniem stacji kosmicznej, nadmuchiwanego modułu B330 posiadającego 330 metrów sześciennych przestrzeni, na orbitę okołoksiężycową za pomocą trzech lotów rakiet United Launch Alliance. Wpierw za pomocą rakiety Vulcan 562 moduł B3030 wyniesiony zostałby na orbitę okołoziemską, gdzie przebywałby przez około rok. W tym czasie miałby zostać wykonany cały szereg testów (m.in. szczelności oraz systemow podtrzymywania życia). Do stacji przybyliby również astronauci testując jej systemy na orbicie okołoziemskiej.
Następnie ULA miałaby wykonać dwa kolejne loty rakiet Vulcan wyposażonych w górny stopień ACES (Advanced Cryogenic Evolved Stage). Jeden stopień uzupełniłby paliwo drugiego, a następnie przycumowałby do stacji. Dodatkowe paliwo i stopień rakietowy pozwoliłyby na umieszczenie modułu B330 na orbicie okołoksiężycowej.
Projekt miałby zostać zrealizowany w ramach partnerstwa publiczno-państwowego. ULA i Bigelow wycenili wsparcie od NASA na 2,3 miliarda USD. Jeżeli będzie zgoda na finansownie projektu, to B330 mógłby się znaleźć na orbicie Księżyca w ciągu 4 lat.
Wydaje się, że wsparcie od NASA może być najtrudniejszym elementem tego planu. W tej chwili jeszcze nie została wydana zgoda na budowę poszczególnych komponentów Deep Space Gateway (DSG), kolejnego wielkiego projektu po Mięzynarodowej Stacji Kosmicznej, który zostanie zbudowany na orbicie okołoksiężycowej przez obecnych partnerów ISS w drugiej dekadzie XXI wieku. Na razie DSG znajduje się na etapie prac koncepcyjnych, gdzie poszczególne elementy i funkcjonalności stacji są rozdzielane między międzynarodowymi partnerami. Zgoda na finansowanie budowy poszczególnych elementów DSG powinna zostać udzielona w najbliższym roku-dwóch.
Tym samym kwestia wysłania modułu B330 na orbitę okołoksiężycową pozostaje otwarta. Formalnie ULA i Bigelow Aerospace twierdzą, że stacja byłaby komplementarna do DSG, jednak jej realizacja konkurować będzie o fundusze dla DSG.
http://kosmonauta.net/2017/10/stacja-bi ... -ksiezyca/

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Stacja Bigelow Aerospace wokół Księżyca.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 08:33

Niebo na dłoni nr 12 o planetach karłowatych
Wysłane przez czart w 2017-10-19
Na YouTube dostępny jest odcinek nr 12 z cyklu "Niebo na dłoni". Tym razem Małgorzata opowiada w nim o planetach karłowatych. Zachęcany do obejrzenia!
Dlaczego Pluton przestał być planetą? Czym różni się planeta od planety karłowatej? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedź w kolejnym odcinku z cyklu "Niebo na dłoni".
"Niebo na dłoni" to nowy youtubowy cykl filmów o astronomii, w ramach którego w krótkiej formie przedstawiane są ciekawostki o kosmosie. Kanał wystartował w lutym 2017 r. Jest realizowany dzięki portalowi Urania - Postępy Astronomii.

Więcej informacji:
• Niebo na dłoni (NND) - kanał na YouTube
• Fanpage "Niebo na dłoni" na Facebooku
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/nie ... -3692.html

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Niebo na dłoni nr 12 o planetach karłowatych.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 08:34

Astropalooza - zlot miłośników astronomii i fanów Astrofazy
Wysłane przez czart w 2017-10-19
W sobotę 21 października w Dęblinie odbędzie się Astropalooza, czyli zlot miłośników astronomii i fazów Astrofazy. Urania otrzymała zaproszenie i będzie obecna :-) Reprezentowane będzie również Astronarium.
Poniżej zamieszczamy ogłoszenie o zlocie przygotowane przez organizatorów:
Astropalooza [astropaluza] Palooza - slangowe określenie zgromadzenia/imprezy w fajnej atmosferze, częstokroć na zewnątrz, otwartej dla wszystkich o określonej tematyce. Wyrażenie to jest wykorzystywane między innymi przez NASA, np. NASA EclipsePalooza

- Zlot miłośników Astronomii i fanów "Astrofazy" - jest imprezą organizowaną w celu komunikacji studentów Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych z przedstawicielami środowiska astronomicznego, w postaci delegacji zaproszonych instytucji oraz fanów programu popularnonaukowego "Astrofaza", którego twórca Pan Piotr Kosek jest członkiem Honorowym Naukowego Koła Astronomicznego WSOSP. Członkowie Koła pragną zaprosić Państwa na prelekcję oraz pokazy filmów o tematyce Kosmicznej i Astronomicznej. W trakcie zlotu będą również odbywać się pokazy interaktywne w kopule planetarium rozstawionej w Hali Sportowej nr2.

Po oficjalnej części, wieczorem zapraszamy do wzięcia udziału w obserwacjach nocnego nieba, które odbywać będą się w wyznaczonym miejscu nad Wieprzem. Mamy nadzieję, że zaczynamy właśnie tradycję cyklicznej imprezy Astronomicznej organizowanej na terenie "Szkoły Orląt", która pozwoli rozwijać Astronomię i Astronautykę w Polsce.

Współorganizatorem Zlotu jest również niedawno powstały Klub Honorowych Dawców Krwi WSOSP, który przeprowadza w trakcie Zlotu akcję Krwiodawstwa, która odbywa się od godziny 11:00-15:30 w sali D10 Wydziału Lotnictwa. Pragniemy zaprosić wszystkich uczestników zlotu do wzięcia udziału w akcji, albowiem wspaniałe jest to że dzięki naszej imprezie możemy komuś realnie pomóc.
Partnerami Zlotu są: Wyższa Szkoła Oficerska Sił powietrznych w Dęblinie, Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie, Firma AstroPark

Plan wydarzeń (wstęp wolny):

21.10.2017r - Sobota:
- 11:00 Spotkanie powitalne przybyłych gości w Auli F3 (prezes, Astrofaza) [AULA F3]
- 11:15 Przemówienie Rektora (inauguracja powstania Stowarzyszenia Honorowych Dawców Krwi WSOSP,) [AULA F3]
- 11:30 Prelekcja redakcji pisma "Urania" o nowym systemie informacyjnym, wydarzeniach związanych z astronomią, astronautyką i kosmosem [AULA F3]
- 12:00 Zwiedzanie bazy dydaktycznej WSOSP na zmianę z Muzeum Sił Powietrznych
- 14:30 Seans najnowszego odcinka "Astronarium" pt. "Kosmonautyka" [KINO KLUB UCZELNIANY]
- 15:00 poczęstunek [KLUB UCZELNIANY]
- 15:30 – prelekcja Piotra Kosek "Astrofazy" [KLUB UCZELNIANY]
- 16:00 – Wykład kpt. pil. Witolda Sokoła pt. "Lotnictwo" [KLUB UCZELNIANY]
- 17:00 Seans odcinka "Czarne Dziury Władcy Czasu i Przestrzeni" Astrofaza [KINO KLUB UCZELNIANY]
- 17:40 przerwa
- 18:00 Spotkanie obserwacyjne nad Wieprzem (ognisko, obserwacje nieba) pożegnanie

• Nocleg dla chętnych za odpłatą z listy proponowanych Hoteli
• W trakcie Akcja Krwiodawstwa organizowana przez Klub Honorowych Dawców Krwi WSOSP
• W trakcie imprezy rozstawione będzie Mobilne Planetarium w którym pokazy prowadzić będą doświadczenia astronomowie [HALA SPORTOWA NR2]

Więcej informacji:
• Astropalooza - zlot miłośników astronomii i Astrofazy
https://www.facebook.com/events/4523077 ... ?__mref=mb

http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/ast ... -3690.html

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Astropalooza - zlot miłośników astronomii i fanów Astrofazy.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 08:35

Nagroda dla Polki w Europejskim Konkursie Kosmicznym Odysseus II
Wysłane przez grochowalski w 2017-10-19
Do finału konkursu w obu kategoriach plastycznych zakwalifikowano 122 prac. Ostatecznie spośród prac finałowych Jurorzy postanowili wyróżnić sześć. Wśród nich znalazła się również praca Otyli Korczak ze Świątnik Górnych. Jej obraz pod tytułem “Europa w kosmosie – Europe in space” zajął drugie miejsce w kategorii Junior Skywalkers. Wszystkie wyróżnione prace można zobaczyć na stronie pod tym adresem: http://blog.odysseus-contest.eu/congrat ... s-winners/
Odysseus II to międzynarodowy konkurs o tematyce związanej z badaniami kosmicznymi. Konkurs ma inspirować młodych ludzi z całej Europy i angażować ich w badania kosmiczne. Zadaniem uczestników było stworzenie pracy plastycznej (uczniowie w wieku od 7 do 13 lat) lub projektu naukowego (uczniowie i studenci w wieku 14 – 22 lat). Zgłoszone na konkurs projekty mogły dotyczyć wszystkich dziedzin nauki, które powiązane są z badaniami kosmicznymi.
Konkurs Odysseus II realizowany jest w ramach programu Horyzont 2020 przez konsorcjum złożone z 14 europejskich instytucji - m.in. z Centrum Badań Kosmicznych PAN, które koordynuje projekt na terenie Polski oraz Litwy, Łotwy i Estonii. Konkurs w Polsce odbywa się pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Źródło: CBK PAN
http://www.urania.edu.pl/konkursy/nagro ... 03689.html

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Nagroda dla Polki w Europejskim Konkursie Kosmicznym Odysseus II.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 08:36

NASA odkrywa chmury lodu trującego na Tytanie
Napisany przez Radosław Kosarzycki dnia 19/10/2017
Badacze z zespołu misji Cassini odkryli dowody na obecność toksycznego lodu hybrydowego w włóknistych chmurach wysoko nad południowym biegunem Tytana, największego księżyca Saturna.
Odkrycie potwierdza tylko złożone procesy chemiczne zachodzące w atmosferze Tytana – w tym przypadku powstawanie chmur w stratosferze olbrzymiego księżyca – oraz stanowi element grupy procesów, która odpowiada za bogactwo związków organicznych na powierzchni Tytana.
Niewidoczna dla ludzkiego oka chmura została odkryta w zakresie promieniowania podczerwonego za pomocą spektrometru CIRS (Composite Infrared Spectrometer) zainstalowanego na pokładzie sondy Cassini. Znajdująca się na wysokości 160-210 kilometrów nad powierzchnią Tytana chmura znajduje się znacznie wyżej niż metanowe chmury deszczowe, charakterystyczne dla troposfery Tytana. Nowo odkryta chmura pokrywa rozległy obszar nad biegunem południowym – od 75 do 85 stopni południowej szerokości geograficznej.
Eksperymenty laboratoryjne pozwoliły odkryć mieszaninę związków chemicznych pasującą do sygnatur widmowych w chmurach zarejestrowanych przez CIRS. Okazało się, że egzotyczny lód w chmurze to połączenie prostego związku organicznego – cyjanowodoru z dużym, pierścieniowym benzenem. Wszystko wskazuje, że oba związki uległy kondensacji mniej więcej w tym samym czasie tworząc razem cząsteczki lodu.
„Zaobserwowana przez nas chmura reprezentuje nowy rodzaj lodu w atmosferze Tytana”, mówi Carrie Anderson z NASA Goddard Space Flight Center w Greenbelt. „Co ciekawe, ten trujący lód składa się z dwóch związków chemicznych, które razem uległy kondensacji w bogatej mieszaninie gazów zalegających na biegunie południowym”.
Już wcześniej dane zebrane za pomocą CIRS pozwoliły naukowcom zidentyfikować cyjanowodór w chmurach nad biegunem południowym Tytana, jak i inne toksyczne związki chemiczne w stratosferze księżyca.
W stratosferze Tytana, globalny schemat cyrkulacji sprawia, że prądy ciepłych gazów z półkuli, na której trwa lato podąża ku biegunowi zimowemu. Proces ten ulega odwróceniu wraz ze zmianą pór roku, przez co prowadzi do powstania chmur na tym biegunie, na którym akurat trwa zima. Wkrótce po dotarciu do Saturna, sonda Cassini odkryła dowody na to zjawisko na północnym biegunie Tytana. Później, pod koniec 13-letniej misji sondy, podobną chmurę zaobserwowano na biegunie południowym.
http://www.pulskosmosu.pl/2017/10/19/na ... a-tytanie/

http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: NASA odkrywa chmury lodu trującego na Tytanie.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: NASA odkrywa chmury lodu trującego na Tytanie2.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 08:40

Druga edycja „Space Day” na Politechnice Wrocławskiej
Wysłane przez grochowalski w 2017-10-20
Dzisiaj, 20 października 2017 r. w godz. 9.00 - 16.00, w budynku D-20 Politechniki Wrocławskiej (ul. Janiszewskiego 8) odbędzie się druga edycja „Space Day”. Jest to spotkanie wszystkich, którzy interesują się kosmosem, a zwłaszcza inżynierią kosmiczną, z młodymi naukowcami zafascynowanymi inżynierią kosmiczną i badaniami kosmosu. Space Day to także okazja, aby spotkać się i porozmawiać z przedstawicielami takich organizacji jak: Kell Ideas, Scanway czy Space is More.
„Space Day” po raz pierwszy został zrealizowany na wiosnę, 20 kwietnia br. i cieszył się sporym zainteresowaniem. Organizatorzy postanowili zatem zrobić także edycję jesienną wydarzenia. Podobnie jak za pierwszym razem, także druga edycja imprezy podzielona została na dwa bloki tematyczne: naukę i technologię. Oba bloki będą odbywały się równocześnie. Na koniec uczestnicy wydarzenia będą mogli obejrzeć film pt. „Pierwszy Polak na Marsie”.
Poniżej program wydarzenia:
9:00 Rozpoczęcie
NAUKA (10:00-14:00)
10:00 Bliżej gwiazd (Atomic Atelier)
11:30 Fizyka w praktyce (PWr Aerospace i Projekt Scorpio)
13:00 Jak rozwijać swoje zainteresowania?
TECHNOLOGIA (10:00 - 14:00)
10:00 Życie poza Ziemią (Space is More oraz Joanna Kuźma)
11:30 Kosmiczne technologie (Scanway, Kell ideas)
13:00 Czy warto zajmować się inżynierią kosmiczną?
14:30 - 15:30– Pokaz filmu "Pierwszy Polak na Marsie"
Przez cały dzień trwania wydarzenia uczestnicy będą mieli zapoznać się bliżej z prezentowanymi projektami na stanowiskach w holu.
Paweł Z. Grochowalski
Źródło: Profil fb „Space Day”
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/dru ... -3693.html

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Druga edycja Space Day na Politechnice Wrocławskiej.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 14:07

Potężny superrozbłysk zniszczy Ziemię?

2017-10-20.
W 1859 r. potężne rozbłyski słoneczne doprowadziły do konieczności zamknięcia systemów telegraficznych na całej planecie. Istnieje duża szansa, że w ciągu najbliższych 100 lat Ziemia będzie świadkiem równie potężnej burzy słonecznej, której konsekwencje mogłyby być katastrofalne.


Avi Loeb i Manasvi Lingham z Uniwersytetu Harvarda od jakiegoś czasu badają możliwości powstania na Słońcu tzw. superrozbłysku. To zjawisko może być dla nas dużo poważniejszym zagrożeniem niż uderzenie asteroidy czy globalne erupcje wulkanu.

Naukowcy zwracają uwagę, że w najgorszych scenariuszach "najpotężniejsze superrozbłyski mogą doprowadzić do wyginięcia" i nie "doceniamy ryzyka jakie stwarzają superrozbłyski". Tego typu zjawisko może doprowadzić do szkód wartych 10 bilionów dol.

Bazując na danych gwiazd podobnych do Słońca, naukowcy wywnioskowali, że Słońce co 20 mln produkuje ekstremalne superrozbłyski, które mogą doprowadzić dosłownie do "zdmuchnięcia" atmosfery planety. Naukowcy ostrzegają, że szanse na to, że w następnym stuleci na Słońcu dojdzie do ekstremalnego superrozbłysku wynoszą 1:1000. Prawdopodobieństwo rozbłysku słonecznego zdolnego do uszkodzenia ziemskiej instalacji elektrycznej wynosi 1:8. Dla porównania - prawdopodobieństwo erupcji superwulkanu jest około 90 000 razy mniejsze.

Czy jest coś, co może nas ocalić? Loeb i Lingham twierdzą, że pomogłaby tarcza magnetyczna wielkości Ziemi. Jej budowa byłaby kosztowna, ale rządy wszystkich krajów powinny się zjednoczyć w tym celu.

Jaka jest różnica między rozbłyskiem a superrozbłyskiem? Wraz z rozbłyskiem słonecznym, uwalniana jest ok. 100 kwintylionów dżuli energii. Takie zjawiska mogą występować co kilka dni. W przypadku superrozbłysku mówimy o eksplozjach 10 000 razy potężniejszych. To ilości energii, które wypełniłyby zapotrzebowanie całej naszej planety na energię elektryczną w ciągu 14 700 lat.

http://nt.interia.pl/raporty/raport-kos ... Id,2454074

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Potężny superrozbłysk zniszczy Ziemię.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 14:07

Planety i księżyce na mapach Google

2017-10-20.

Mapy Google wzbogaciły się o nową funkcję – można na nich podziwiać niektóre planety i księżyce Układu Słonecznego.

Na mapach Google zobaczyć można Księżyc, Merkurego, Wenus, Marsa i Plutona. Na liście znajduje się również planeta karłowata Ceres, a także duża liczba księżyców: Io, Europa, Ganimedes (satelity Jowisza), Mimas, Enceladus, Dione, Rea, Tytan i Japet (satelity Saturna). Użytkownik map może też zajrzeć na pokład Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.

Trójwymiarowe obrazy złożone zostały ze zdjęć zrobionych przez astronautów oraz pochodzących z bezzałogowych misji sond kosmicznych.

http://nt.interia.pl/internet/news-plan ... Id,2455347

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Planety i księżyce na mapach Google.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 14:09

Potężne narzędzie do charakteryzowania i klasyfikacji rozbłysków gamma
Wysłane przez nowak w 2017-10-20
Nowe narzędzie do charakteryzowania i klasyfikacji błysków gamma (GRBs) pozwoli astronomom na wykorzystanie ich jako wskaźników historii rozszerzania się Wszechświata. Zostało niedawno zaprezentowane przez międzynarodowy zespół naukowców kierowany dr Marię Dainotti, która pracuje na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, a oprócz tego jest związana z Istituto Nazionale di Astrofisica we Włoszech.
Praca, która została opublikowana w "Astrophysical Journal", jest statystyczną analizą właściwości nadal tajemniczych błysków gamma, mającą na celu określenie podgrup GRB oraz badanie fizycznego pochodzenia tych układów.
Rozbłyski promieniowania gamma są najpotężniejszymi znanymi zdarzeniami wysokich energii, trwającymi od kilku sekund do kilku godzin. Podczas ich krótkotrwałej fazy emisji promieniowania gamma o bardzo wysokiej energii, emitują taką samą ilość energii, jaką Słońce emituje przez cały okres swojego życia. Dzięki temy są one wykrywane na dalekich odległościach, a ich światło zmierza do nas z okresu, gdy Wszechświat miał zaledwie tysięczną część swojego obecnego rozmiaru. Pomimo obserwacji od dziesięcioleci, wciąż mało wiemy na temat mechanizmów fizycznych, które je wytwarzają. Przy czym proponowanych hipotez nie brakuje, jak np. eksplozje masywnych gwiazd, połączenie się dwóch gwiazd neutronowych, czy spowalnianie obrotu masywnych gwiazd o silnym polu magnetycznym.
Zainteresowanie badaniami nad GRB jest nie tylko ukierunkowane na ich pochodzenie. Ponieważ możemy je wykryć w znacznie wcześniejszych epokach niż supernowe, to jeżeli astronomowie mogliby ustalić ich szczegółowe właściwości fizyczne, a zwłaszcza faktyczną jasność każdego odrębnego obserwowanego błysku gamma, mogłyby one być wykorzystywane do śledzenia historii ekspansji Wszechświata w znacznie bardziej odległych kosmologicznych skalach czasu niż obecnie jest to możliwe.
We wspomnianym artykule naukowcy przeanalizowali mniej energetyczną, ale dłużej trwającą fazę promieniowania rentgenowskiego po rozbłysku gamma. Sugerują, że można na tej podstawie wyróżnić podklasę rozbłysków GRB, w której istnieje zależność pomiędzy długością trwania fazy rentgenowskiego plateau i jasnością, a jasnością samego błysku gamma. Rozrzut jest niewielki w porównaniu do innych klas tych zjawisk, co rodzi nadzieje na wykorzystanie do badań kosmologicznych, w których konieczne jest poznanie precyzyjnej jasności stosowanych znaczników kosmologicznych oraz pewnych innych ich własności.
Istnieją dowody na odmienne fizyczne pochodzenie krótkich rozbłysków gamma. Ma to szczególne znaczenie dla rozwijającej się astronomii fal grawitacyjnych, gdzie można oczekiwać różniących się sygnałów związanych z krótkimi lub długimi rozbłyskami gamma.
W komunikacie wydanym przez włoski instytut INAF można znaleźć obrazowe stwierdzenie, że poszukiwanie tych różnych podgrup rozbłysków gamma przypomina spacerowanie przez nieprzeniknioną dżunglę i słuchanie odgłosów nieznanych zwierząt w oddali - potrafimy w jakiś sposób rozpoznać dłuższe i krótsze odgłosy, ale poza tym pozostają one dla nas nierozróżnialne. Jeżeli jednak komuś uda się ustalić bardziej subtelną klasyfikację oparta na innych szczegółach, zaczniemy zauważać dużo innych własności.
Więcej informacji:
• A 3D step towards sorting out the Gamma-Ray Bursts zoo
• Publikacja naukowa
Opracowanie:
Agnieszka Nowak
Źródło:
Istituto Nazionale di Astrofisica
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/pot ... -3685.html

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Potężne narzędzie do charakteryzowania i klasyfikacji rozbłysków gamma.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 14:11

Twórca Astrofazy laureatem Grand Video Awards
Wysłane przez czart w 2017-10-20
Piotr Kosek, prowadzący na YouTube kanał popularnonaukowy o kosmosie pt. Astrofaza, został laureatem konkursu Grand Video Awards w kategorii wideo popularnonaukowe. Gratulujemy!
Ideą konkursu Grand Video Awards (GVA) jest uhonorowanie najbardziej kreatywnych, oryginalnych i nowatorskich autorów oraz promocja najlepszej twórczości wideo w polskim Internecie. Filmy podzielone są na kilka kategorii:
1. Vlog (np. wideoblog, pamiętnik, dziennik w formie wideo)
2. Gaming (np. recenzje gier, letsplaye)
3. Wideotutorial (np. tutoriale porady, DIY)
4. Lifestyle (np. styl życia, celebrity, fashion, beauty)
5. Wideo popularnonaukowe (np. naukowe, historyczne, edukacyjne)
6. Hobby (np. sport, podróże, pasje)
7. Kultura i rozrywka (np. recenzje, sondy uliczne, pranki, rozrywka)
8. Publicystyka, wideorozmowa
9. Branded content (treści z komunikatem marki)
W kategorii wideo popularnonaukowe nagrodzony został film pt. "Czarne dziury: władcy czasu i przestrzeni", którego autorem jest Piotr Kosek z kanału Astrofaza.
Obejrzyjcie odcinek astrofazy pt. "Czarne dziury: władcy czasu i przestrzeni".
http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/two ... -3696.html

http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Twórca Astrofazy laureatem Grand Video Awards.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Twórca Astrofazy laureatem Grand Video Awards2.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Twórca Astrofazy laureatem Grand Video Awards3.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Twórca Astrofazy laureatem Grand Video Awards4.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Twórca Astrofazy laureatem Grand Video Awards5.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 14:12

Najstarszy znany na świecie meteoryt na sprzedaż
Napisany przez Radosław Kosarzycki dnia 20/10/2017
Liczący 4,5 miliarda lat meteoryt właśnie trafił pod młotek. Wartość odnalezionego na początku ubiegłego stulecia odłamka ciała niebieskiego szacowana jest na 20,5 tys. euro.
Na pierwszy rzut oka wygląda jak zwykły kawałek skały. Nic bardziej mylnego… Eksperci z internetowego domu aukcyjnego Catawiki, na którego stronie trwa właśnie licytacja, potwierdzają autentyczność meteorytu.
– Ten starożytny, żelazny fragment ciała niebieskiego należący do oktaedrytów rozbił się miliardy lat temu na północnych terenach obecnej Skandynawii – mówi Luca Esposito, znawca skał i minerałów. – Wystawiony na sprzedaż, ważący ponad 26,5 kilograma odłamek, odnaleziony został dopiero w 1906 r. Badania potwierdziły jego wiek, czyniąc go tym samym najstarszym znanym na Ziemi meteorytem – dodaje.
Zakopany głęboko w warstwach polodowcowej moreny przetrzymał cztery epoki lodowcowe. Pierwsze jego odłamki odnalezione zostały w pobliżu miejscowości Kitkiöjärvi, kolejne na terenie gminy Pajala, około 140 km na północ od Koła Podbiegunowego. Jego nazwa – Muonionalusta powstała zaś w 1910 r. od nazwy rzeki – Muonio, przepływającej w pobliżu miejsca odnalezienia pierwszych odłamków.
Inne fragmenty tegoż meteorytu spotkać można obecnie w kilku muzeach na całym świecie. Trwająca tylko do niedzieli, 22 października, na stronie internetowego domu aukcyjnego Catawiki licytacja, jest więc jedyną okazją, by osoba prywatna mogła zostać posiadaczem tego najstarszego na Ziemi kosmicznego odłamka ciała niebieskiego.
Aukcję można śledzić na stronie –
https://auction.catawiki.com/kavels/141 ... cm-26-5-kg
http://www.pulskosmosu.pl/2017/10/20/na ... -sprzedaz/

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Najstarszy znany na świecie meteoryt na sprzedaż.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 14:14

Orionidy 2017 – wkraczamy w maksimum tego roju meteorów
2017-10-20. Aleksandra Stanisławska
Maksimum Orionidów nastąpi w nocy z 20 na 21 października, ale ten rój meteorów będzie można obserwować aż do 24 października.
Rój Orionidów zaczyna być widoczny z Ziemi, kiedy nasza planeta wchodzi w chmurę drobin pozostawionych przez kometę Halleya – to ten moment, kiedy orbita Ziemi i komety krzyżują się ze sobą. Skutkiem tego przejścia jest widoczny na naszym niebie rój meteorów – zjawisk świetlnych powstałych wskutek tarcia, rozgrzewania się i spalania pyłu i drobin materii w górnych warstwach atmosfery.
Pierwsze meteory z roju Orionidów można było zaobserwować na niebie od 2 października, a ostatnie mogą się pojawiać do 7 listopada. Jednak najlepszy okres na obserwacje to maksimum, które będzie mieć miejsce w nocy z 20 na 21 października. Szczyt nastąpi w drugiej połowie nocy.
A to przecież początek weekendu, więc czasowo układa się to idealnie! Również miłym zbiegiem okoliczności 19 października mieliśmy nów Księżyca, co oznacza, że jego rozjarzona tarcza nie będzie przeszkadzać w obserwacjach w ciągu najbliższych nocy. Inna sprawa, czy pogoda będzie równie sprzyjająca – na razie prognozy nie napawają optymizmem.
Jeśli będzie zachmurzenie, to nie wszystko stracone, bo wciąż będziemy mieć kilka okazji, by zobaczyć na niebie Orionidy. Zwiększona aktywność roju rozciąga się zwykle na kilka sąsiadujących nocy, więc obserwacje warto będzie prowadzić do 24 października.
Jak zobaczyć Orionidy?
Orionidy „wylatują” z okolic gwiazdozbioru Oriona. Najdogodniejszym momentem na ich obserwację będzie druga część nocy, kiedy gwiazdozbiór ten znajduje się w południowej części nieboskłonu. Trzeba więc ustawić się tyłem do niego i patrzeć uważnie w niebo.
Uwaga jest wskazana, bo Orionidy to naprawdę szybkie meteory. Wpadają w naszą atmosferę z prędkością 66 km na sekundę (dla porównania: słynne sierpniowe Perseidy osiągają prędkość 59 km na sekundę). Orionidy mogą niekiedy zgotować bardzo efektowne zjawiska w postaci bolidów. Bolidy to niezwykle jasne meteory, których jasność przekracza -4 magnitudo. Po ich przelocie jeszcze przez jakiś czas pozostaje jaśniejszy ślad na niebie, a samemu przelotowi towarzyszą niekiedy grzmoty i syki.
W ciągu najbliższych nocy można będzie zobaczyć do około 20 zjawisk świetlnych na godzinę – to oczywiście niewiele w porównaniu chociażby ze słynnymi sierpniowymi Perseidami, których pojawia się nawet do 100 w ciągu godziny. Tym niemniej i Orionidy są warte uwagi, zwłaszcza w tak sprzyjających warunkach jak obecnie – przy możliwie ciemnym niebie tuż po nowiu.
A żeby niebo było rzeczywiście ciemne, należy odjechać możliwie najdalej od rzęsiście oświetlonego miasta. Warto znaleźć sobie łąkę czy pole, przy którym rozłożymy leżak, owiniemy się w śpiwór i oddamy się obserwacji. Takie noce bywają naprawdę magiczne
https://www.crazynauka.pl/orionidy-2017 ... -meteorow/

http://www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Orionidy 2017 – wkraczamy w maksimum tego roju meteorów.jpg
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Orionidy 2017 – wkraczamy w maksimum tego roju meteorów2.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 17:01

Pierwszy test silnika BE-4
2017-10-20. Krzysztof Kanawka
Firma Blue Origin przeprowadziła pierwszy test silnika rakietowego BE-4.
Silnik BE-4 rozwijany przez Blue Origin ma być używany w dwóch nowych rakietach orbitalnych. Jedną z nich będzie New Glenn, również budowanej przez spółkę Bezosa. Drugą rakietą ma być Vulcan, nowa konstrukcja rozwijana przez United Launch Alliance. BE-4 zasilany ciekłym tlenem oraz ciekłym metanem wytwarza 2400 kN ciągu.
Dziewiętnastego października firma Blue Origin przekazała informacje o udanym teście silnika BE-4. Silnik był odpalony przez około 3 sekundy i osiągnął 50% maksymalnego ciągu. Poniższe nagranie prezentuje ten test.
Jest to ważny test dla firmy Blue Origin i w ogóle dla branży rakietowej. Po raz kolejny (po SpaceX) prywatna firma opracowała i przetestowała własny duży silnik rakietowy. Ten silnik został opracowany dzięki prywatnemu finansowaniu, bez wcześniejszych decyzji politycznych.
(BO, PFA)
http://kosmonauta.net/2017/10/pierwszy- ... nika-be-4/

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Pierwszy test silnika BE-4.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 17:02

Bliskie przeloty 2017 UF (15.10.2017), 2017 TH5 (16.10.2017) i 2017 TD6 (19.10.2017)
2017-10-20. Krzysztof Kanawka
Na przestrzeni zaledwie pięciu dni w pobliżu Ziemi przeleciały trzy małe obiekty: 2017 UF, 2017 TH5 i 2017 TD6.
Wraz z początkiem astronomicznej jesieni na półkuli północnej Ziemi czas pracy wielu obserwatoriów wydłużył się. Efektem dłuższych obserwacji nocnego nieba jest także większa efektywność w wykrywaniu meteoroidów i małych planetoid zbliżających się do naszej planety. Na przestrzeni ostatnich czterech tygodni doszło do ponad dziesięciu takich odkryć. Najnowsze z nich są opisywane w tym artykule.
Pomiędzy 15 a 19 października w przestrzeń pomiędzy Ziemią a Księżycem wtargnęły trzy małe obiekty, które otrzymały oznaczenia 2017 UF, 2017 TH5 i 2017 TD6. Pierwszy z nich, 2017 UF, przeleciał w pobliżu naszej planety 15 października. Moment maksymalnego zbliżenia nastąpił o godzinie 05:22 CEST w odległości około 381 tysięcy kilometrów. Odpowiada to 0,99 średniego dystansu do Księżyca. Średnicę 2017 UF wyznaczono na 10 metrów.
Dzień później nastąpił przelot 2017 TH5. Maksymalne zbliżenie tej planetoidy do Ziemi nastąpiło tego dnia o godzinie 19:15 CEST w odległości około 100 tysięcy kilometrów, czyli 0,26 średniego dystansu do Srebrnego Globu. Średnicę 2017 TH5 wyznaczono także na około 10 metrów.
Wreszcie, 19 października około godziny 20:50 CEST nastąpiło maksymalne zbliżenie planetoidy 2017 TD6. Minimalna odległość w momencie zbliżenia wyniosła ok. 192 tysiące kilometrów czyli około 0,5 średniego dystansu do Księżyca. Średnicę 2017 TD6 oszacowano na około 15 metrów.
Jest to trzydziesty dziewiąty, czterdziesty i czterdziesty pierwszy wykryty bliski przelot planetoidy lub meteoroidu w 2017 roku. W 2016 roku wykryto przynajmniej 45 bliskich przelotów, w 2015 roku było takich odkryć 24, a w 2014 roku było ich 31. Do tych odkryć należy dołączyć te, które nie zostały dopisane do ogólnodostępnych baz danych. W 2017 roku można się spodziewać kolejnych kilkudziesięciu odkryć meteoroidów i planetoid, które przelecą blisko Ziemi. Wciąż jednak bardzo dużo przelotów nie zostaje wykrytych. Dzieje się tak w szczególności w przypadku przelotów po stronie dziennej, kiedy niemożliwe lub bardzo trudne są naziemne obserwacje astronomiczne.
Warto tu także dodać, że 17 października po godzinie 23:23 CEST w atmosferę Ziemi nad Polską wtargnął bolid. Zjawisko osiągnęło jasność zbliżoną do jasności Księżyca w pełni. Zjawisko obserwowało wielu obserwatorów a także kamery polskiej sieci bolidowej PFN. Poniższe nagranie prezentuje dostępny materiał z sieci PFN.
http://kosmonauta.net/2017/10/bliskie-p ... 9-10-2017/

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Bliskie przeloty 2017 UF (15.10.2017), 2017 TH5 (16.10.2017) i 2017 TD6 (19.10.2017).jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 17:03

Misja sondy Dawn wokół Ceres przedłużona
Wysłane przez czart w 2017-10-20
NASA zdecydowała. Misja sondy Dawn została po raz drugi przedłużona. Sonda będzie planetę karłowatą Ceres jeszcze do drugiej połowy przyszłego roku.
W trakcie wydłużonego okresu badań sonda Dawn będzie miała możliwość zejścia na jeszcze niższe orbity niż do tej pory. Zespół kontrolujący misję analizuje obecnie odpowiednią zmianę trajektorii na orbitę eliptyczną, której punk najbliższy Ceres będzie wypadał 200 km nad powierzchnią, a nie 385 km, jak to następowało do tej pory.
Przedłużony czas misji to szansa na zbadanie kilku ciekawych naukowych zagadnień. W szczególności priorytetem podczas nowej fazy ma być będzie zbierane danych przez spektrometr mierzący energię promieniowania gamma i neutronów. Pomoże to w lepszym poznaniu budowy górnej warstwy Ceres i ustaleniu ile lodu może się tam znajdować.
Realizowanie misji w 2018 roku pozwoli także na monitorowanie przy pomocy sondy przejścia Ceres przez peryhelium (punkt orbity najbliżej Słońca), co nastapi w kwietniu 2018 r. Badacze przypuszczają, że w tym czasie więcej lodu może zamieniać się w parę wodną i zasilać niewielką, tymczasową atmosferę wykrytą jeszcze przed dotarciem sondy na orbitę wokół Ceres (detekcji dokonało europejskie obserwatorium kosmiczne Herschel). Naukowcy chcą lepiej zbadać ten proces.
Orbita, na której znajdzie się finalnie Dawn będzie stabilna przez bardzo długi okres czasu, nawet po wyczerpaniu zapasów paliwa przez sondę i po utracie łączności z Ziemią. NASA chce ochronić Ceres przed zanieczyszczeniami z Ziemi w sytuacji gdyby sonda wylądowała na powierzchni, albo się rozbiła. Według szacunków amerykańskiej agencji kosmicznej, sonda będzie funkcjonować do drugiej połowy 2018 r.
W ramach misji Dawn sonda krążyła przez 14 miesięcy wokół palnetoidy Wersa (w latach 2011-2012), a od marca 2015 r. krąży wokół planety karłowatej Ceres. Misja jest realizowana przez NASA, a współpracują w jej ramach także instytucje z Niemiec i Włoch oraz różni inny partnerzy międzynarodowi.
Więcej informacji:
https://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?release=2017-275

http://www.urania.edu.pl/wiadomosci/mis ... -3694.html

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Misja sondy Dawn wokół Ceres przedłużona.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 17:04

W kosmicznym obiektywie: W cieniu Amaltei
2017-10-20. Katarzyna Mikulska
Podczas zaćmienia Słońca po powierzchni Ziemi przesuwa się cień naszego naturalnego satelity, Księżyca. Podobną sytuację zaobserwowała sonda Juno orbitując wokół największego gazowego olbrzyma Układu Słonecznego – Jowisza.
W przeciwieństwie do naszej planety Jowisz posiada wiele księżyców o różnych rozmiarach i kształtach. Na tym zdjęciu widzimy cień rzucany przez jeden z nich, Amalteę. Podłużny kształt cienia wynika zarówno ze wzajemnego położenia Jowisza i jego satelity w momencie wykonywania zdjęcia, jak i z nieregularnego kształtu samego księżyca.
Zdjęcie zostało wykonane 1 października podczas ósmego bliskiego przelotu sondy Juno obok Jowisza. W chwili wykonania zdjęcia sonda znajdowała się w odległości około 3858 kilometrów od górnych warstw atmosfery planety.
http://news.astronet.pl/index.php/2017/ ... u-amaltei/

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: W kosmicznym obiektywie W cieniu Amaltei.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

PostPaweł Baran | 20 Paź 2017, 17:06

Sonda MAVEN odkrywa skręcony ogon magnetyczny Marsa
Napisany przez Radosław Kosarzycki dnia 20/10/2017
Mars posiada niewidoczny „ogon” magnetyczny wykręcony przez oddziaływanie z wiatrem słonecznym wskazują najnowsze dane zebrane za pomocą sondy MAVEN.
Sonda MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile Evolution Mission) znajdująca się na orbicie wokół Marsa zbiera dane dotyczące tego w jaki sposób Czerwona Planeta utraciła większą część swojej atmosfery i wody zmieniając się z planety, na której mogło istnieć życie miliardy lat temu w zimne i nieprzyjazne miejsce jakie obserwujemy dzisiaj. Proces tłumaczący wykrzywiony ogon może także wspomagać ucieczkę w przestrzeń i tak już rzadkiej atmosfery marsjańskiej.
„Odkryliśmy że magnetyczny ogon Marsa jest unikalny w skali układu słonecznego”, mówi Gina DiBraccio z NASA Goddard Space Flight Center w Greenbelt. „Nie przypomina ogona magnetycznego Wenus – planety bez własnego pola magnetycznego, ani Ziemi otoczonej własnym generowanym we wnętrzu planety polem magnetycznym. Jest to za to hybryda tych dwóch typów”. Di Braccio jest głównym naukowcem projektu MAVEN i to ona przedstawiła najnowsze wyniki wczoraj, 19. października podczas 49. corocznego spotkania AAS w Provo, Utah.
Zespół badaczy odkrył, że proces zwany „rekoneksją magnetyczną” musiał odgrywać istotną rolę w tworzeniu ogona magnetycznego, ponieważ gdyby zachodziła rekoneksja, to właśnie ona odpowiedzialna byłaby za skręcenie ogona.
„Nasz model przewiduje, że rekoneksja magnetyczna powoduje skręcanie marsjańskiego ogona magnetycznego o 45 stopni względem tego czego oczekiwalibyśmy na podstawie kierunku pola magnetycznego przenoszonego przez wiatr słoneczny” mówi Di Braccio.
Mars stracił swoje globalne pole magnetyczne miliardy lat temu i teraz posiada resztkowe pola magnetyczne tylko w niektórych obszarach powierzchni. Według najnowszych badań, ogon magnetyczny Marsa powstaje gdy pola magnetyczne przenoszone przez wiatr słoneczny łączą się z polami magnetycznymi zawartymi w powierzchni Marsa w procesie rekoneksji magnetycznej. Wiatr słoneczny to strumień elektrycznie naładowanych cząstek bezustannie emitowany w przestrzeń kosmiczną z powierzchni Słońca z prędkością 1,6 mln kilometrów na godzinę. Przenosi on ze sobą pole magnetyczne ze Słońca. Jeżeli pole wiatru słonecznego będzie zorientowane w przeciwnym kierunku z polem powierzchni Marsa, obydwa pola połączą się ze sobą w procesie rekoneksji magnetycznej.
Proces rekoneksji magnetycznej może także przyspieszać ucieczkę atmosfery Marsa w przestrzeń kosmiczną. Górne warstwy atmosfery Marsa pełne są elektrycznie naładowanych cząstek (jonów). Jony reagują na siły elektryczne i magnetyczne i płyną wzdłuż linii magnetycznych. Skoro ogon magnetyczny Marsa powstaje poprzez połączenie pola magnetycznego powierzchni z polem magnetycznym wiatru słonecznego, jony z górnych warstw atmosfery mają gotową drogę w przestrzeń kosmiczną.
Źródło: Goddard Space Flight Center
http://www.pulskosmosu.pl/2017/10/20/so ... zny-marsa/

www.astrokrak.pl
Załączniki
Astronomiczne wiadomości z Internetu: Sonda MAVEN odkrywa skręcony ogon magnetyczny Marsa.jpg
Kiedy obserwujesz nocne niebo pełne gwiazd – Widzisz samego siebie. Astronomia to matka nauk i nie tylko- kamery CCD Tayama, Sony Acuter, Atik. lornetka 15x50 USSR.Refraktor paralaktyczny 60/900.Synta 6''OTA Sky-Watcher SK804A, Obrotowy Globus nieba
Awatar użytkownika
 
Posty: 33370
Rejestracja: 09 Paź 2006, 15:59
Miejscowość: Przysietnica: PTMA Warszawa

Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 7 gości

AstroChat

Wejdź na chat