Smugi kondensacyjne – chmury powstające przez resublimację pary wodnej wydobywającej się z silników samolotów odrzutowych. Podobnie jak chmury cirrus składają się z kryształków lodu.
Jeżeli powietrze jest chłodne i wilgotne wówczas smugi kondensacyjne utrzymują się długo na niebie, rozszerzają się i powiększają. Zjawisko to zwiastuje pogorszenie się pogody. W suchym i ciepłym powietrzu chmury te szybko zanikają.
Czasem można się spotkać, ze zjawiskiem negatywnej smugi kondensacyjnej – gdy samolot przelatuje przez cienką warstwę chmur, powodując jej zanikanie w miejscu trajektorii lotu.
Smuga kondesacyjna
Chmury nadskrzydłowe – powstają wskutek obniżenia się ciśnienia w górnych warstwach nośnych samolotu. Wraz z ciśnieniem obniża się również temperatura. Gdy powietrze osiągnie temperaturę odpowiednią temperaturę, następuje kondensacja pary wodnej i ponad skrzydłami tworzy się chmura.
Chmury zaskrzydłowe – cienkie chmury tworzące się na końcówkach skrzydeł. Wskutek różnicy ciśnień tworzą się spiralne zawirowania, które mogą ciągnąc się za samolotem aż do kilometra. W odpowiednich warunkach wewnątrz tych wirów tworzą się chmury.
Chmury zaskrzydłowe (źródło: http://www.nasa.gov/centers/langley/ima ... S-fig1.gif)
Chmury kominowe (przemysłowe) –chmury przypominające Cumulusy powstające w wyniku kondensacji pary wodnej wydobywającej się z kominów elektrowni, elektrociepłowni jak również starych lokomotyw parowych. Para wodna opuszczając komin jest zawsze cieplejsza od otaczającego powietrza, wiec szybko wznosi się do góry. To wznoszenie oraz mieszanie się z otaczającym powietrzem powoduje, że para wodna ulega kondensacji i zaczyna tworzyć się chmura. Przy dużej wilgoci i sprzyjających warunkach chmura ta może utrzymywać się długi czas i rozprzestrzeniać się na boki, stając się źródłem narastającego zachmurzenia.
Chmura kominowa (źródło: http://www.interklasa.pl/chmury/wolken/wo14640.htm)
Pirocumulus (pyrocumulus) – chmury te powstają w wyniku silnego ogrzewania wilgotnego powietrza przez spalanie. Ogrzewane powietrze wnosi cząstki pyłu, sadzy i pary wodnej na odpowiednią wysokość powyżej punktu rosy (kondensacji). Wówczas para wodna ulega kondensacji i powstaje chmura przypominająca Cumulus. Pirocumulusy mogą powstać z przyczyn zarówno sztucznych jak i naturalnych:
- wybuchów wulkanów
- pożarów lasów, rafinerii, szybów naftowych.
Za Pirocumulusa można uznać również chmury wybuchu jądrowego, czyli słynne atomowe grzyby . Chmura ta składa się z drobnych pyłów i aerozoli (w tym promieniotwórczych).
W niektórych artykułach jest napisane, że chmurze Pirocumulus mogą towarzyszyć wyładowania atmosferyczne. Chociaż jak ostatnio zidentyfikowano chmury pirocumulonimbus (o których napisałem niżej) to raczej im można przypisać te wyładowania.
Pirocumulus (źródło: http://www.atmos.washington.edu/2003Q3/ ... umulus.jpg)
Pirocumulonimbus (pyrocumulonimbus) – podczas wyjątkowo silnych pożarów czy wybuchów wulkanów może powstać ta potężna chmura kłębiasta, która może przekroczyć granicę tropopauzy i dostać się do stratosfery. Chmurze tej towarzyszą silne wyładowania atmosferyczne i gwałtowne wiatry, przez co pożar dodatkowo się rozprzestrzenia i staje się trudny do ugaszenia. W przeciwieństwie do zwykłych Cumulonimbusów nie wywołują opadów. Chmury Pirocumulonimbus zostały zidentyfikowane stosunkowo niedawno.
Pirocumulonimbus (źródło: http://earthobservatory.nasa.gov/Featur ... nberra.jpg)