CHMURY NISKIE
Chmury niskie to chmury znajdujące się na wysokości do 2 km (w strefie umiarkowanej) od ziemi. Są to chmury zbudowane kropel wody. Do chmur niskich zalicza się chmury Stratocumulus i Stratus.
STRATOCUMULUS (kłębiasto-warstwowe) –Nazwę stratocumulus wprowadził niemiecki fizyk i meteorolog Ludwig Kaemt w 1840 roku dla chmur, które nie są na tyle płaskie, aby zaliczyć je do stratusów, ani na tyle konwekcyjne, aby zaliczyć do cumulusów. Stratocumulusy są najczęściej występującymi chmurami na Ziemi.
Mają wygląd szarych, białoszarych lub białych brył lub walców, mogą tworzyć ławice lub warstwy. Warstwa może mieć formę jednego dużego płata, lub składać się ze zrośniętych ze sobą członów. Pojedyncze człony w warstwach mają średnicę powyżej 5 stopni (czyli więskze niż średnica wyciągniętej dłoni) i prawie zawsze posiadają ciemne części. W przeciwieństwie do chmur Altocumulus nie mają wyglądu włóknistego. Czasami chmury stratocumulus mogą mieć kształt soczewek lub migdałów, lub wieżyczek wznoszących się ze wspólnej podstawy.
Stratocumulusy powstają najczęściej na skutek spłaszczenia i rozciągnięcia na boki chmur Cumulus, lub rozrywanie się chmur Stratus w wyniku konwekcji, a także w wyniku obniżenia się chmur altocumulus. Chmura Stratocumulus może czasem dać niewielki opad deszczu lub śniegu.
Gatunki:
Statiformis (warstwowe) – najpowszechniejsza forma tego rodzaju chmur, ma kształt dużego płata lub brył zrośniętych ze sobą tworząc rozległą warstwę przykrywającą duża część lub całe niebo
Lencticularis (soczewkowate) – chmury w kształcie soczewek lub migdałów, najczęsciej formują się podczas przepływu powietrza przez przeszkody terenowe jak góry i wzgórza, chociaż mogą tworzyć się także nad terenami płaskimi nie sa tak efektowne jak przypadku chmur altocumulus
Castellanus (podobne do zamku) – chmury w kształcie wieżyczek lub baszt, wznoszące się z jednej podstawy, co nadaje im wygląd ząbkowany. Kształt chmur castellanus najlepiej widoczy jest, gdy sa obserwowane z boku. Dobrze rozwiniete chmury castellanus widoczne nad ranem zapowiadają nadejście burzy w ciągu dnia.
Odmiany:
Translucidus (przezroczyste) – przez chmurę prześwituje Księżyc lub Słońce
Perlucidus (prześwitujące) – chmury ze szczelinami, przez które widać czyste niebo lub wyższe warstwy chmur
Opacus (nieprześwitujące) – przez chmurę nie prześwituje Księżyc ani Słońce
Duplicatus (podwójne) – płaty chmur leżace jeden nad drugim, mogą być zrośnięte, odmiana występuje często przy gatunku Lenctuaris.
Undulatus (faliste) – warstwy chmur ułożone w formie fal
Radiatus (promieniste) – formy chmur ułożone tak, że pozornie wydają się zbiegać się w 1 punkt (oddziaływanie perspektywy)
Lacunosus (perforowane) – cienkie warstwy chmur posiadające niewielkie, równo umieszczone szczeliny
Zjawiska towarzyszące:
Virga, Praecipitatio, Mammatus
Stratocumulus Stratiformis
Stratocumulus Lencticularis
STRATUS (warstwowe niskie) – nazwę stratus wprowadził Luke Howard w 1802 r., gdy stworzył pierwszy system kalsywikacji chmur. Stratus ma formę szarej warstwy chmur wisząca nisko (nawet kilkadziesiąt metrów) nad ziemią, pokrywająca dużą część lub całe niebo, tworząc melancholijny jesienny krajobraz . Stratus może mieć strukturę jednolitą lub postrzępioną. Czasem może występować w postaci strzępków pod innymi rodzajami chmur, jako zjawisko towarzyszące pannus. Jeżeli przez cienką chmure stratus prześwituje Słońce, to posiada ono ostre krawędzie (w odróżnieniu od chmur altostratus, gdzie Słońce jest matowe i rozmyte).
Stratusy tworzą się w wilgotnym stabilnym powietrzu, gdy nie występuje konwekcja. Powstają najczęściej podczas powolnego wznoszenia się wilgotnych mas powietrza, lub podczas przenoszenia przez wiatr wilgotnego powietrza nad zimny ląd lub powierzchnię morza. Jest to jedyny rodzaj chmur, który może występować podczas wyżu, wówczas zjawisko to nazywamy "zgniłym wyżem". Stratus może wywołać opad mżawki lub drobnego śniegu.
Gatunki:
Nebulosus (mgliste) – jednolita warstwa chmur bez wyraźniej struktury
Fractus (postrzępione) – pojedyncze strzępki, lub postrzępiona warstwa chmur, może występować pod innymi chmurami jako zjawisko towarzyszące „pannus”
Odmiany:
translucidus (przezroczyste) – przez chmurę prześwituje Księżyc lub Słońce
opacus (nieprześwitujące) – przez chmurę nie prześwituje Księżyc ani Słońce
undulatus –(faliste) – warstwy chmur ułożone w formie fal
Zjawiska towarzyszące:
Praecipitatio
Stratus fractus opacus