W dniach 18-22 sierpnia zaplanowałem pobyt w Roztokach Górnych (w "Cichej Dolinie"). Zabieram szesnastocalowca i/lub lornetę 28x110. Jeśli ktoś chciałby dołączyć do wspólnych obserwacji serdecznie zapraszam.
Ps. Wstępnie zapowiedzieli swą obecność Ignis, Piotrek Guzik i PawelBe.

Wyjazd uważam za udany. W poniedziałek pogoda dopisała - przepływało trochę chmur, ale dość szybko znikały; mieliśmy przyjemne ciepełko i lekki wiaterek, więc optyka nie parowała. Obserwowaliśmy we troje: Ignisdei (Robert), Krater (Jurek) i ja. Do dyspozycji były dwa Columbusy 16" i lorneta Vixen 16x80. W trakcie obserwacji przeważały klasyki letniego i jesiennego nieba, ale nie zabrakło też obiektow nieco mniej znanych.
Poniżej fota autorstwa Roberta:

Póżniej pogoda się popsuła, więc w środę rano Robert wyjechał z Roztok. Warto było jednak zostać tam nieco dłużej, bo z Kraterem zaliczyliśmy jeszcze dwie nocki obserwacyjne - z czwartku na piątek (od pierwszej, gdy niebo wyczyściło się po czwartkowych ulewach, do samego świtu) i dzisiejszą, piątkowo - sobotnią (praktycznie w całości, z nielicznymi przerwami). W piątek dołączył do nas Piotrek Guzik z żoną i córeczką (no i Taurusem 330). Hitem obu tych nocy była niewątpliwie kometa Jacques, która przemierzając konstelację Kosjopei co rusz zahaczała o jakiegoś DS-a, których jest tam pod dostatkiem. Niesamowity spektakl podziwialiśmy wczoraj, gdy kometa mijała niepozorną gromadkę otwartą NGC 609. W niskich powiększeniach wyglądało to tak, jakby rozpadła się i podzieliła na dwie części. Planetarne Abelle i jesienne galaktyczki wpadały do okularów całymi stadami, a Kwintet Stephana w szesnastu calach po prostu wypalał ślepia. Pięknie było!
Ps. A najlepsze żarcie w okolicy serwują w "Siekierezadzie" w Cisnej

W całej rozciągłości potwierdzam to co napisał Lukost oraz dorzucę dwie rzeczy:

1/ pogoda w Bieszczadach bywa kapryśna ale kiedy już się rozpogodzi to Niebo, które przecież znamy i tak każdego zadziwi oraz wynagrodzi podróż, pozwoli zobaczyć to czego gdzie indziej po prostu nie widać.

2/ trochę OT ale napiszę: w schronisku cały czas mieliśmy przyjazny klimat, wyjeżdżałem ostatni po 9 dniach i nocach pobytu i miło mi było przy oddawaniu kluczy usłyszeć stwierdzenie tamtejszego pracownika, że "nie ma z nami problemów" i "w pokojach po nas on nie ma wiele roboty", co najwidoczniej normą nie jest.
Czekał już na przyjazd kolejnych 5 Astromaniaków ale nie potrafił nikogo wymienić, najwyraźniej jesteśmy więc postrzegani jako środowisko.
Do "Cichej Doliny" planuję niebawem ponownie zajechać i chciałbym abyśmy tak zostali przywitani jak teraz zostaliśmy pożegnani.

Bardzo dziękuję Kolegom za dobry czas i wspólne obserwacje !

A to chyba Okroj z kolegami viewtopic.php?f=3&t=31240

Tak to my z Krzyśkiem , ale było nas tylko dwóch. W noc z soboty na niedziele niestety chmury, ale kolejna od północy już udana , szkoda że się minęliśmy.

Dokładnie ,gospodarz mówił o jednym teleskopie i facecie co 7 dni czekał na pogodę.Zachodziłem w głowę kto to był ,a tu dwa teleskopy.
Więcej szumu i zgrania nam potrzeba ,my następnym razem to zabierzemy 22 i 16" ,jak będziemy jechać we dwóch.

Po ostatnim wpisie Lukosta z obserwacji w nocy z piątku na sobotę 22/23.08.br w Roztokach zamieszczonym w „Mniej znanych mgławicach planetarnych…..” i ja podzielę się jedną swoją zdobyczą.

Wspomnianej nocy Lukost nie czekał do świtu chcąc się jeszcze zdrzemnąć przed podróżą powrotną.

Ja i Piotr liczyliśmy na drugą tej nocy kometę C/2013 V5 Oukaimeden.
Nasze czekanie zostało nagrodzone a widok komety okazał się wspaniały. Niemniej okupione to zostało swoistą walką.

Zbliżał się świt, niebo już zaczęło blednąć.
Za to Orion wznosił się bardzo powoli przysłaniany wysokim w tym miejscu horyzontem.
A kometa miała znajdować się na lewo i sporo niżej od Betelgezy, tak na wysokości pasa Oriona.
Wyglądało, że przegramy ten wyścig i świt pochłonie kometę.
Więc aby zwiększyć nasze szanse zapadła decyzja o pozostawieniu teleskopu i szukaniu lepszego miejsca na pobliskim wyniesieniu tylko z lornetkami.

Wykonanie tego planu (forsowny marsz na dystansie ok.0,5 km) przyniosło połowiczny sukces. W nowym miejscu Piotr natychmiast i bez trudu dostrzegł w lornetce kometę. Mnie się to nie udało, cóż oczy dwa razy starsze niż Piotrowe nie mogą się równać z jego młodymi.

Pozostał szybki odwrót i nadzieja, że teleskop jeszcze zobaczy kometę.
Na dole okazało się, że dosłownie minuty kątowe dzielą kometę od wyłonienia się zza widnokręgu, jednocześnie z minuty na minutę niebo stawało się jaśniejsze. Piotr zadecydował o przeniesieniu teleskopu na lepsze miejsce oddalone o kilkadziesiąt metrów.
No i dopiero ten zabieg przyniósł pełny sukces. W teleskopie kometa prezentowała się doskonale, wprawdzie nie była tak okazała jak Jacques ale i tak była piękna.

Bieganie i przeniesienie teleskopu opłaciły się.

Żegnaliśmy mijającą noc i witali nowy dzień bez cienia żalu.

Jurek, trzecią kometę. O 17P/Holmes w teleskopie Piotrka zapomniałeś

No tak, popełniłem nieścisłość; dla Piotra była to rzeczywiście trzecia kometa tej nocy , dla mnie druga.

Pomimo kilkakrotnego podchodzenia do teleskopu i dobrej chwili na zbieranie fotonów w oku, nie uzyskałem pewności, że właściwie wychwytuję kometę.
Wychodzę z założenia, że jeżeli mam wątpliwości to co to za obserwacja?

Dlatego nie zalogowałem tej obserwacji i nie zaliczyłem komety 17P/Holmes na swoje konto.