Godzinka z M57 przez filtr H-alpha

[Dominik Woś]

Wczoraj zrobiłem 4 ekspozycje po 15 minut każda jednej z najbardziej znanych planetarek. Ciekawą sprawą jest to, że na zdjęciu przez filtr H-alpha zapodziały się gdzieś dwie gwiazdki (w tym centralna) znajdujące się w wewnętrznym obszarze mgławicy. Raczej powinny być dobrze widoczne, chyba, że nie świecą w paśmie H-alpha ? Na zdjęciu widać trochę zewnętrznych struktur M57.

Zdjęcie zrobione zostało Newtonem 12,5 cala @F5,5, kamera CCD ST-10XME, na montażu Takahashi NJP.

Klikając na zdjęcie można zobaczyć je w wyższej rozdzielczości.



Pozdrawiam,
Dominik

[tomekL]

Piekne zdjęcie, fajnie widać te strukturki wokół głównego obwarzanka. Gratulacje

[Gregory]

Przepięknie uwidocznione zewnętrzne struktury mgławicy ale też rzeczywiście centralna gwiazdka znikła. Bardzo ciekawe zdjęcie!

Pozdrawiam,
Gregory

[tomekL]

...
ale też rzeczywiście centralna gwiazdka znikła. Bardzo ciekawe zdjęcie!

Pozdrawiam,
Gregory

Też się nad tym zastanawiałem, i nie tylko centralna gwiazdka, bo tam wewnątrz jest jeszcze jedna gwiazda, jak również już w samym obwarzanku jest jedna i na jego skraju druga. Te cztery gwiazdku powinny się pokazać na zdjeciu, gdyż inne, o podobnej jasności znajdujące się poza mgławicą są ładnie widoczne. Tutaj jest kilka dosyć słabych (na żadnej nie widać tej delikatnej struktury) fotek m57 gdzie widać te gwiazdy http://www.seds.org/messier/more/m057_m3.html

[Dominik Woś]

Też zniknięcie tej gwaizdki stanowiło dla mnie pewną zagadkę ale koledzy pokazali swoje zdjęcia M57 przez Ha.

http://home.earthlink.net/~pmlfranku/si ... a_m_57.jpg

http://www.narrowbandimaging.com/m57_mk ... a_page.htm

Tej gwiazdki tam po prostu nie ma (nie świeci w wąskim widmie H-alpha - czytaj w kolorze czerwonym). Zresztą podobno ta gwiazdka centralna nie jest gwiazdą "emisyjną" (nie zachodzą w niej procesy termojądrowe a jej świecenie wynika jedynie z niezwykle silnie skoncentrowanej materii).

Pozdrawiam,
Dominik

[Janusz_P.]

Zgadza sie to typowy Biały Karzeł czyli pozostałość po wypalonej gwieździe wyświecający głównie w ultrafiolecie energię zmagazynowaną w nim z wcześniejszych etapów ewolucji termojądrowej gwiazdy typu Słonecznego.
Brak w nim już wodoru, prawie caly został "spalony" w hel i cieższe pierwiaski, teraz tylko stygnie jego wygasły i odsłonięty reaktor, nie zachodzą w nim już dalsze przemiany jądrowe
Ich temperatury powierzchniowe to grube dziesiątki tysiecy Kelwinów stąd maksimum emisji termicznej przypada na daleki ultrafiolet i nie świecą w H Alfa