Montes Caucasus – poszarpany łańcuch górski w północno-wschodniej części widocznej strony Księżyca. Jego współrzędne selenograficzne wynoszą 38,24 N 10,0 E, a nazwa, nadana przez niemieckiego astronoma Johanna Heinricha von Mädlera pochodzi od gór Kaukaz leżących na granicy Rosji z Gruzją i Azerbejdżanem.
W Kaukazie, zwłaszcza w pobliżu jego południowego krańca, znajduje się kilka przerw, przez które wtargnęło pobliskie morze księżycowe. Po wschodniej stronie gór leży krater Calippus, a także pozostałości krateru Aleksander, na południe od Eudoxusa.
Oficjalnie średnica Kaukazu wynosi 445 km, jednak niektórzy obserwatorzy podają, że długość pasma wynosi do 550 km. Najwyższe szczyty osiągają wysokość 6 km; żaden z nich nie otrzymał dotąd własnej nazwy.
Wiki:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Montes_CaucasusEudoxus – wyraźny księżycowy krater uderzeniowy położony na wschód od północnego krańca Kaukazu, a na południe od dużego krateru Arystoteles, w północnej części widocznej strony Księżyca. Na południe od niego leżą pozostałości krateru Aleksander, a na południowy zachód mały krater Lamèch.
Pierścień Eudoksosa posiada wiele tarasów po wewnętrznej stronie, natomiast zewnętrzna strona jest poorana bruzdami. Brakuje centralnie położonego szczytu, jednak w pobliżu środka krateru leży skupisko niskich wzgórz. Pozostała część wnętrza jest stosunkowo płaska.
Calippus - to mały księżycowy krater, który znajduje się na wschodnim brzegu Gór Kaukazu (Montes Caucasus) w północnej części Księżyca. Leży na południowy-zachód od krateru Aleksandra, na północny-zachód od Serenitatis Mare.
Zewnętrzna krawędź Calippus ma nieregularny wygląd, z wybrzuszeniami na północnym wschodzie, a zwłaszcza na zachodzie, gdzie istnieje wewnętrzna półka osuwu materiału. Na zewnątrz ma niewielki wał, który jest otoczony przez nierówny teren górzysty.
Tłumaczenie z wiki:
http://en.wikipedia.org/wiki/Calippus_(crater)Krater
Alexander jest kraterem księżycowym położonym na północ od Mare Serenitatis.
Kompleks krateru Alexandera jest mocno zniekształcony biegiem czasu i przypomina pofałdowana (chropowatą ) nizinę. Obręcze krateru leżą wzdłuż północnego zachodu, zachodu i południa, a wschodnia jego strona jest otwarta. Ściany, które zachowały się maja prawie prostokątną formę.
Wierzchołek krateru jest bardziej gładki i ciemniejszy od podstawy.
Tłumaczenie z wiki:
http://en.wikipedia.org/wiki/Alexander_(crater)