Może warto także poszperać na YT, wiele ciekawych filmików wyjaśnia różne techniczne zawiłości związane z astrofotografią oraz obróbką:

Jak i czym pstrykać, techniki, sprzęt, obiektywy do drogi mlecznej w wersji for dummies (EN): https://www.youtube.com/watch?v=cUQLzLrbTgA
jak obrabiać (EN): https://www.youtube.com/playlist?list=P ... 2212A88E25

Bardzo ciekawy wątek, dużo przydatnych informacji dla amatorów (takich, jak ja )

nie wiem, czy to pytanie gdzieś padło, jeśli tak, to przepraszam, że nie umiem szukać

ile czasu mam na zrobienie zdjęcia bez śledzenia? Wiadomo, że jeśli chcę zrobić zdjęcie gwiazdy polarnej, to mogę naświetlać i całą noc, natomiast na południu mam ok 5s zanim gwiazda się poruszy. Czy jest jakiś wzór który z rozdzielczości kontowej i odległości od gwiazdy polarnej, pozwoli obliczyć maksymalny czas naświetlania?

Oczywiście. Najpierw musisz policzyć skalę swojego zestawu.
Skala [rad] = wielkość piksela [mm] / ogniskowa [mm]
Skala ["] = skala [rad] *180/pi*60*60
Teraz liczysz, po jakim czasie niebo obróci się o kąt równy Twojej skali, co będzie oznaczało, że gwiazda przesunęła się o jeden piksel.
T [s] = skala["] / 15 / cos(Dec)
Wartość 15 wynika stąd, że 360/15 = 24, a obrót nieba o 360st trwa 24h. Dec to deklinacja, czyli jedna ze współrzędnych równikowych. Równik ma Dec = 0, a polarna (dokładnie biegun północny) ma Dec = 90.
W praktyce rozmazanie gwiazdy o kilka pikseli 2-4 nie jest jeszcze widoczne na zdjęciu (gwiazda i tam ma ok 3 pix średnicy na zdjęciu), więc możesz obliczony czas pomnożyć przez załóżmy 3.

A dokładnie rzecz biorąc, to polarna nie jest na biegunie, tylko ok 40' od niego i aby zachowała punktowość, to możesz ją naświetlać (standardowym obiektywem 18 mm) jakieś 7 minut

dzięki
tylko jeszcze tak by być dokładnym... chodzi o wielkość piksela (rozdzielczość/wielkość matrycy), czy pojedynczego elementu światłoczułego (których mamy 3 lub 4 na jeden piksel)?

p.s. czy dobrze mi wyszło, że gorszym aparatem muszę krócej naświetlać, bo wychwyci drobniejsze zmiany?
w lepszym aparacie rozmiar piksela to 0,0039, a w gorszym 0,00135

Myślę,że to dobry miejsce by zapytać-jeżeli będzie konieczność przeniesienia,lub utworzenia nowego tematu-robić śmiało

O co chodzi.A mianowicie o dostępny już Windows 10.Czy ktoś z userów-pytanie do obrabiających materiał astro-foto,orientuje się jak W10 radzi sobie z programami do obróbki zdjęć?Czy działają programy typu DSS,RS i temu podobne programy do stacowania i dalszego dopieszczania materiału?

Chodzi o wymiar jednego piksela. Każdy piksel to pojedynczy element światłoczuły, nie dzielą się one na mniejsze części. To w ekranach LCD mamy piksel składający się z 3 części RGB, ale w aparatach każdy piksel jest albo R albo G albo B. Matryca składa się z 50% G, i 25% R i B.

to jeśli obraz z aparatu ma szerokość 6000px, a matryca szerokość 23,5mm, to jaki jest rozmiar piksela? 23,5/(6000*4)?

DSS działa bez problemu pod Win10 (nawet nie trzeba trybu zgodności włączać)... poza tym, jeśli zainstalujesz Win10 jako aktualizację, to możesz powrócić do poprzedniego systemu.

Rozmiar piksela to po prostu 23,5 mm / 6000 pix = 3,9 um.

Załóżmy, że mamy matrycę 10 Mpix, czyli 10 mln pix. Taka matryca jest pokryta siatką barwnych filtrów RGB zwaną maską Bayera. Więc ta matryca ma 50% pikseli G, czyli 5 mln, 25% R, czyli 2,5 mln, oraz 25% B, czyli 2,5 mln. Wynikowe zdjęcie ma jednak nadal 10 Mpix. Jak to się dzieje? Otóż dla każdego rzeczywistego piksela znamy tylko jedną składową, np dla piksela G znamy tylko G. Informację o R oraz B w tym miejscu uzyskuje się interpolując wartości z sąsiednich pikseli R i B. To się nazywa debayeryzacja. W związku z tym zdjęcie 10 Mpix ma tak na prawdę mniejszą szczegółowość, niż by się wydawało. Trudno powiedzieć, jaka ona jest, bo dla zielonego szczegółowość jest na poziomie 5 Mpix, a dla R i B jest to zaledwie 2,5 Mpix. Tak wiec producenci nieco nas oszukują, pisząc, że aparat robi zdjęcia 10 Mpix, bo ich faktyczna szczegółowość jest niższa.

Co innego w monitorach. Tutaj mając monitor fullHD, czyli 1920x1080, co w przybliżeniu daje 2 Mpix, mamy faktycznie szczegółowość 2 Mpix. Dzieje się tak dlatego, że każdy z 2 Mln pikseli monitora dzieli się na 3 części - R, G i B. Czyli monitor ma w rzeczywistości 6 mln sub-pikseli, co daje szczegółowość 2 Mpix.

Mam do tego mój zwyczajowy obrazek z painta

Czyli tego typu przeliczenia jak na poniższych obrazkach, należałoby pomnożyć dla pewności razy 2, przyjmując za faktyczną jednostką klaster czterech pikseli a nie pojedynczy piksel danego koloru?


Czyli na średnicę dysku Airyego nie pięć a 10 pikseli? Czy może te 5 pikseli zawiera już w sobie poprawkę na kolor piksela i jakieś tam interpolacje pozwolą na odpowiednio dokładne odtworzenie wyglądu dysku Airyego? (Przy okazji - co będzie jak przesuniemy tą matrycę o szerokość pół piksela - wówczas całe misterne odwzorowanie dysku na siatce pikseli lekko się zdegraduje )
Swoja drogą jaki kolor ma dysk Airyego, skoro jego wielkość zależy od tego jaką weźmiemy do obliczeń długość fali? Jak rozumiem jego wielkość zależy od koloru szczegółu obiektu na który spoglądamy? Największa czułość matrycy CMOS jest taka jak dla ludzkiego oka - czyli 555 nm? Czy może czułość ustawiona jest na jakąś inna długość fali, a potem jest to wszystko przetwarzane? Na obrazkach pokazujących sensor widać, ze dominują piksele koloru zielonego...

Witam. Astrofoto dopiero zacząłem się interesować. Posiadam zestaw Sky Watcher 150/750 eq3-2 oraz canon 450d. Brakuje mi tutaj kilku zagadnień z którymi sam się spotkałem. Chciałbym się dowiedzieć jak wygląda sprawa z robieniem takich zdjęć?

Pierwsza sprawa to natknąłem się na pojęcie projekcji okularowej której na ogół się nie stosuje. Zainteresował mnie temat bo fajnie mi się tym robi zdjęcia planet. Jedyny minus to jest to, że do projektora wchodzą tylko małe okulary. Jeżeli się tego nie stosuje to jak robicie zdjęcia planet? Słyszałem o kamerkach web. O ile tematów na google odnośnie aparatów jest multum, o tyle o kamerkach nie mogę nigdzie doczytać konkretów (czegokolwiek). Dla mnie kamerka web kojarzy się tylko z kamerkami do skype.

Druga sprawa. Zdjęcia robi się (o ile się nie mylę) tak: Wyciąg -> korektor komy -> aparat. W taki wypadku nie dostaję satysfakcjonującego przybliżenia. Stąd moje pytanie. Jak ludzie uzyskują zdjęcia jak poniżej? W czym tkwi magia? W przybliżaniu takich zdjęć na komputerze? Według mojej wiedzy, żeby przybliżyć obiekty/szczegóły na zdjęciu to potrzeba aparatu z rozdzielczością przynajmniej 4k (oczywiście żeby obraz był satysfakcjonujący). Może mi ktoś przybliżyć ten temat? Pytania może głupie, ale jak stwierdziłem na początku, jestem początkujący.

https://www.youtube.com/watch?v=TasZWrrRRh8


Pozdrawiam
Łukasz

Typowa fotografia DS wygląda tak że ustawia się kadr, ostrzy, odpala guiding i przystępuje się do zbierania X klatek.


Kilka modeli webcamów nadaje się do budżetowej fotografii planet. Jeżeli chce się mieć zdjęcia maksymalnej osiągalnej jakości to wtedy stosuje się kamerki planetarne (i duże teleskopy). Projekcja okularowa nie jest potrzebna bo można zastąpić ją Barlowem o odpowiedniej krotności.


Planety fotografuje się na maksymalnej zdolności rozdzielczej danego teleskopu, bez np. korektora komy, ale z Barlowem dostosowanym do piksela kamery i światłosiły teleskopu. W przypadku astrofotografii DS stosuje się jasną światłosiłę - niską rozdzielczość.

Dzięki za odpowiedź! Bardziej chodziło mi o to jakie mają być te klatki/ jak je zbierać.



Dzięki teraz już wiem że te kamerki powinny być dedykowane. Myślałem że astrofoto planet jest tańsze od DS ale widząc ceny to trochę się myliłem. Przybliżyłeś mi temat, dzięki.



Tutaj nie do końca rozumiem. Co to znaczy Barlow dostosowany do piksela? Lepsze Barlowy mają gwint t2 do aparatu? Do chwili obecnej żeby zrobić zdjęcie jowisza (poniżej) w takiej formie, wykorzystywałem projektor z okularem 10mm. Żeby uzyskać lepszy efekt musiałbym zainwestować w dedykowaną kamerkę? Zdjęcie nie jest idealne, zrobione w mieście przy seeingu bodajże 5, przy ulicznej lampie, z balkonu. Wydaje mi się jednak że lepszego efektu nawet za miastem nie uzyskam? Mam na myśli zdjęcie z chociażby 3 pasami + satelity?
Co do DS to dalej nie rozumiem, zdjęcia robi się bezpośrednio na wyciągu? Jeżeli tak to jak inni wyciągają mniejsze elementy DS na zdjęciach? SKoro aparat siedzi na wyciągu to i nie ma praktycznie żadnego przybliżenia w stosunku do DS. Przepraszam za oporność ale jak psiałem - jestem początkującym.

Z Atikiem 314L+ zbierałem 16-20 klatek po 3 minuty zazwyczaj. Z ASI178MM pewnie będę zbierał więcej klatek na krótszych ekspozycjach (ale ten sam czas zbierania klatek).


Dedykowane kamery planetarne najwyższej jakości to ceny 1000 - 2000 zł. Dedykowane kamery DS to od około 3000-4000 zł w praktycznie nieskończoność.


Dobiera się krotność soczewki Barlowa by mieć maksymalną rozdzielczość osiągalną przez daną aperturę. Z projekcją okularową jest to samo, tyle że liczy się inaczej. Do fotografii planet lustrzanki i aparaty są słabą opcją. W mieście czy poza da się uzyskać dobre zdjęcia planet i Księżyca, choć zależy to też od lokalnych warunków.



Astrofotografia w ognisku głównym czy to planet czy DS nie operuje na powiększeniu tylko na rozdzielczości arcsec/pixel. Obiekty DS są (w większości) wielokrotnie większe od planet więc nawet na krótkiej ogniskowej obiekty DS są duże. A że są ciemne to zwiększanie rozdzielczości kosztem światłosiły jest mocno niekorzystne.

Mgławica rozeta 100mm ogniskowej: http://www.rkastrofoto.appspot.com/site ... osetta.jpg
Saturn z 14" na maksymalnej osiągalnej rozdzielczości (~7820mm ogniskowej + ASI120MM z pikselami 3,75): http://www.rkastrofoto.appspot.com/site ... lumrgb.jpg

.

Temat bardziej przybliżony, dzięki. Czyli jednym słowem za pomocą tego teleskopu i lustrzanki canon 450d osiągnę minimalnie lepsze zdjęcie np jowisza poza miastem? Liczyć na więcej szczegółów sobie darować?




Czyli dobrze zrozumiałem że zdjęcia obiektów robione są tylko w ognisku głównym? To jak ludzie uzyskują takie powiększenia na zdjęciach poniżej (zdjęcia zapożyczone z grafiki google)? Przecież poniższe obiekty na moim teleskopie są bardzo malutkie (bez przybliżenia). "Oko Boga" bez okularu jest niewidoczne. Sam sobie odpowiedziałem? Mam za słabą aparaturę?

http://astroexpo.pl/?module=Photo&func= ... photo=2456
https://www.google.pl/search?espv=2&biw ... Tv8qZxM%3A

Najpierw musisz zoptymalizować zestaw i proces fotografowania - rozdzielczość, precyzyjne ostrzenie, ilość zbieranego materiału, obróbka.



Matryce są dość małe, nawet bardzo małe w porównaniu do pola widzenia długoogniskowych szerokokątnych okularów. Dlatego też np. dość często fotografuje się małymi refraktorami żeby zmieścić jakiś obiekt w kadrze, mimo iż wizualnie w dużym Newtonie obiekt jest malutki.

Witam wszystkich serdecznie.
Jestem tu całkiem nowy i absolutnie początkujący, i szukam pomocy w kwestii programu digiCamControl, którym chcę sterować nikonem d5100. Generalnie to działa w trybie manual na głównym oknie i mogę z laptopa zmieniać parametry aparatu i robić zdjęcia. Natomiast program ma okno specjalne do astrofotografii i tam zaczynają się problemy, żadnego zdjęcia tym oknem zrobić nie umiem. Migawka nie startuje. Parametry aparatu niby umiem zmieniać z ekranu programu w tym oknie ale nie wyzwalam migawki.

Na początek mała dygresja:
Przyszedł facet na szkolenie prawa jazdy, nauczyli go wszystkiego, budowy auta,
obowiązujących przepisów, techniki jazdy.
Facet zdał prawko, kupił już wcześniej upatrzone auto.
Che jechać, ale po 50km. stanął na drodze i nie wie co dalej....czemu?.
BO NIKT MU NIE POWIEDZIAŁ ŻE AUTO TRZEBA ZATANKOWAĆ!!!.

Przełożę to teraz na wątek astronomiczny:
Zrobiłem kilka prób avikowania planet i Księżyca, później stackowanie, obróbka etc. wyszło to słabo.
I teraz nie wiem czy to wina braku wprawy czy popełniam podstawowy błąd.
Mimo usilnych starań i czytania różnych wypowiedzi, nie uzyskuję odpowiedzi
a la "oczywistej oczywistości"(prawdopodobnie) .
Mianowicie czy przy avikowaniu planet kamerą czy też smartfonem, też trzeba śledzić obiekt (inaczej czy montaż z napędami osi?) czy nie?
Czy poprawnie jest tak jak ja to robię, odpalam kamerkę i czekam jak obiekt US zniknie z pola widzenia w okularze.
I tak kilka razy - w podobnym położeniu kątowym obiektu w okularze. I później z tych filmików składam zdjęcie?.
Hę?

@wampum, ja też tak robiłem, jak pamiętam. Za niedługo będę miał montaż, który "sam" prowadzi,
ale nie sądzę, żeby to była przeszkoda. Wiele zdjęć Jowisza i Księżyca wykonałem avikując tak samo jak Ty
i tragedii nie było

Oczywiście że trzeba prowadzić. Przy foto planet jest jeszcze większa skala niz przy dsach więc i prowadzenie jest wymagające.

Słabe prowadzenie często przeszkadza w uzyskaniu porządnego detalu.

No widzisz Tayson, mamy dwie skrajne odpowiedzi.
Ja myślałem, tak na chłopski rozum że:
DS-y wymagają prowadzenia bo mają słabą jasność, więc aby je złapać na zdjęciu trzeba długiego czasu naświetlania.
Dlatego też prowadzenie.
A US-y w szczególności jasne potrzebują bardzo krótkiego czasu aby się załapały na zdjęciu.
A przy nagrywaniu filmu, mamy cały czas otwartą przesłonę "detektora" jakikolwiek by nie był.
Więc spokojnie można poskładać film, nawet taki na którym obiekt się porusza (w szczególności gdy mamy identycznie filmy, czyli zbliżony punkt startu i końca obiektu w kadrze okularu).A program stackujący już sobie poradzi, do centrowania obiektu jest taki program "Castrator"?
Czyli co na nieruchomo "toseneda?", nie warto próbować?

Prostym językiem Jeśli obiekt będzie się przesuwał na tyle wolno, że w czasie naświetlania pojedynczej klatki pozostanie w ramach piksela kamery to powinno być OK. Jeśli będzie uciekał szybciej to rozmycie zepsuje detal.

Dokładnie. Jeśli nie masz jakiejś sporej skali zdjecia, to brak prowadzenia nie powinien wpłynąć na czysty detal. Ale wpłynie na upierdliwość rejestracji - takie ciągłe przesuwanie teleskopu nie jest szczególnie produktywnym i ciekawym zajęciem. Nie każdy soft też poradzi sobie z taką skaczącą planetą, choć akurat z tym jest coraz lepiej. Wiedz, że robiąc porządne zdjęcia planet najczęściej rejestruje się "ile wlezie". Czyli tak długo, aż planeta obróci sie na tyle, że rozmazałaby swój detal. W praktyce na Jowiszu jest to 30s-3 min, w zależności od skali. Saturn nieco dłużej (jak nam nie zależy na drobnych fluktuacjach w atmosferze, a jedynie pierścieniach i pasach, to można całkiem długo). Mars jeszcze dłużej, tak ze 3x jak Jowisz. Wenus w zasadzie dowolnie długo. To takie wartości z pamięci. Generalnie, aby utrzymać planetę przez te kilka minut w polu widzenia bez prowadzenia, trzeba się trochę narobić.

Analogia do przykładu z samochodem: Z zaciągniętym ręcznym też pojedziesz Będzie się gorzej jechało, ale generalnie uda się zrobić wszystko, co i bez ręcznego