Miałem zamiar już kończyć recenzję bo kilka nocy pod ciemnym niebem zaliczyłem, co było moim głównym celem aby dojść do zakończenia. Jednak doszedłem do wniosku, że trochę jeszcze pomęczę sprzęt na Saturnie, chcę zrobić kilka zdjęć na kliszy w ognisku głównym (tak, wiem że f/9,4 i fiolet zabija ale co tam
), złapać M42 kompaktem i przetestować pewne rozwiązanie, o którym mam nadzieję już niedługo.
Na razie opiszę jak wyglądają DS'y pod nieco ciemniejszym niebem niż z mojego balkonu. Obserwacje prowadziłem z mojej działki za miastem, zasięg dochodzi tam do ponad 5,5mag w zenicie, bez problemów widać Drogę Mleczną. Na wschodzie i południu jest spora łuna od miasta, ale pozostałe kierunki w tym zenit są jej pozbawione. Do tej pory spędziłem tam z Messierem 3 noce. Nie we wszystkie przejrzystość była dobra.
Obserwowałem: 28/29.07; 19/20.08 i 15.09
M13
Tutaj Messier pokazał pazurki, jest ogromna, bardzo jasna. Przy 100x rozdzielona właściwie do samego centrum, widać po prostu ogromną ilość gwiazd, mrowie gęsto rozsypanych iskiereczek gęstniejące ku środkowi. Widok prawie jak ze zdjęć. Rysunek nie jest w stanie tego do końca pokazać, ale dość dobrze oddaje ten widok.
eps LYR
Tą parę dzieliłem już nie raz i tym razem nie było problemów. Wyraźnie podzielone przy 150x, nawet w nieco mniejszych powiększeniach widoczne są wszystkie składniki.
M57
W mniejszych powiększeniach jest tylko rozmytą tarczką, dopiero przy ok.100-120x wyraźna staje się ciemna dziura w środku mgławicy. Widać również spłaszczenie pierścienia, a zerkaniem można dostrzec delikatne rozmycia przy dłuższej osi elipsy. Coś takiego jak widać na rysunku:
M27
Każdej nocy wyglądała inaczej, przy słabej przejrzystości nie wyglądała prawie wcale, przy lepszej już dało się z niej dużo wycisnąć. Najlepiej prezentowała się chyba w Plosslu 32mm w szerokim otoczeniu gwiazd. Wyraźnie widoczny kształt hantli/ogryzka, jaśniejsze zgrupowanie pyłu, a zerkaniem dało się dostrzec jej najsłabsze obszary po lewej i prawej stronie ogryzka.
hi/ha Persei
Bez problemów mieszczą się w polu Plossla 32 przy powiększeniu 38x. Wyglądają świetnie: dwie bardzo bogate grupy gwiazd obok siebie.
M31
Znajdowała się jeszcze w obszarze zaświetlenie, dlatego nie widać w niej zbyt wiele. Oprócz eliptycznego jądra jaśniejącemu ku środkowi i satelitarnej M32 nie widać więcej szczegółów. Zdaje mi się, że widziałem jakiś zarys ciemnego pasma pyłu przy 50x, ale może była to autosugestia.
M56
Przy słabej przejrzystości jest ledwo widoczna, nie ma mowy o rozdzieleniu. Przypomina rozmyty, szary dysk nieco jaśniejący ku środkowi. Niestety nie miałem okazji oglądać jej w lepszych warunkach.
M92
Niewielka ale jasna gromada kulista. Przy 120x bez problemów rozdzielają się jej zewnętrzne obszary, jądro jest jednak silnie skoncentrowane i pozostaje jednolite. Jest bardzo jasne, tak jak to widać na rysunku.
NGC6992 (Veil)
Jej odszukanie jest dość trudne pośród dużej ilości gwiazd Drogi Mlecznej. Jest niezwykle słaba i subtelna, jak bardzo delikatna mgiełka. Aby ją widzieć trzeba nieustannie poruszać nieco teleskopem aby pobudzić receptory w oku. Przy 38x widać ją w całości w polu widzenia, ma kształt łuku jak to widać na rysunku.
M51
Nisko niebo było szaro-pomarańczowe z powodu niewielkiej wysokości i ciężko było dostrzec szczegóły. Jądro widoczne oczywiście bez problemów, daje się również dostrzec na granicy widzialności bardziej zewnętrzne struktury jak i sąsiednią galaktykę. Cały układ przypomina swoim kształtem gruszkę.
M81/82
Pięknie wyglądają razem w jednym polu. Również znajdują się dość nisko, ale i tak widać je całkiem nieźle. W M81 najlepiej widać oczywiście jądro, dostrzegalny jest również słaby rozmyty dysk galaktyczny. M82 wyraźnie odcina się od tła nieba. Ma bardzo dobrze widoczny kształt wrzeciona z ciemniejszymi plamami.
M45
Znajdowały się jeszcze nisko i w obszarze łuny od miasta więc zasięg cieniutki. Plejady nie mieszczą się całe w polu widzenia Plossla 32mm, jednak obejmuje dość dużą ich część. Widok jest całkiem ładny, chociaż przyjdzie jeszcze na nie czas.
Księżyc (20.08)
Po tych wszystkich słabych mgiełkach jasny i wyraźny Księżyc to prawdziwa uczta dla oczu. Znakomicie widoczne światło popielate jak również bardzo dużo szczegółów na powierzchni oświetlonego sierpa. Zryty kraterami obszar na południu wraz z otoczonym górami Morzem Wilgoci, i diametralnie różny płaski obszar na północy z pojedynczymi kraterami.
M71
Jest słaba i bardzo luźna jak na gromadę kulistą. Rozdziela się bez problemów w 80-100x właściwie do samego jądra bo zagęszczenie w centrum jest niewielkie.
M15
Zewnętrzne części są łatwe do rozdzielenia ale jądro pozostaje jednolite w każdym powiększeniu. Jest dość jasna, jednak jądro nie świeci tak jasno jak w M92.
M103
Dość luźna i słaba gromada, niezbyt okazała ale bez problemów widoczna.
NGC457 (ET)
Nieco gęstsza niż M103, dobrze widoczny jest charakterystyczny kształt sowy lub ET w zależności od interpretacji.
Udało mi się również odnaleźć Urana i Neptuna. O ile Uran był bez problemów widoczny w szukaczu to z Neptunem nie było już tak łatwo, chociaż można było go dostrzec zerkaniem.
Uran ma wyraźną, niebiesko zielonkawą tarczkę wyraźnie większą od innych gwiazd widoczną dobrze w 150x
Neptun ma znacznie mniejszą od Urana, jednak również dostrzegalną tarczkę w kolorze niebieskim.
Pozdrawiam
Michał