• 9 maja, godz. 0:00 - wejście Io na tarczę Jowisza,
• 9 maja, godz. 1:08 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza,
• 9 maja, godz. 2:16 - zejście Io z tarczy Jowisza,
• 9 maja, godz. 2:46 - minięcie się Io (N) i Europy w odległości 8", 8" na zachód od tarczy Jowisza,
• 9 maja, godz. 3:26 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
• 9 maja, godz. 3:28 - Europa chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 9 maja, godz. 21:16 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 10 maja, godz. 0:44 - wyjście Io z cienia Jowisza, 20" na wschód od tarczy planety (koniec zaćmienia),
• 10 maja, godz. 20:21 - od zmierzchu Io i jej cień na tarczy Jowisza, Io przy zachodnim brzegu, jej cień - blisko środka tarczy planety,
• 10 maja, godz. 20:42 - zejście Io z tarczy Jowisza,
• 10 maja, godz. 21:54 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
• 10 maja, godz. 22:20 - wejście Europy na tarczę Jowisza,
• 11 maja, godz. 0:44 - wejście cienia Europy na tarczę Jowisza,
• 11 maja, godz. 1:08 - zejście Europy z tarczy Jowisza,
• 12 maja, godz. 21:48 - wyjście Europy z cienia Jowisza w odległości 32" na wschód od tarczy planety (koniec zaćmienia),
• 12 maja, godz. 21:50 - minięcie się Ganimedesa (N) i Europy odległości 12", 32" na wschód od tarczy Jowisza,
• 13 maja, godz. 0:52 - wejście Ganimedesa na tarczę Jowisza,
• 14 maja, godz. 0:30 - minięcie się Ganimedesa (N) i Kallisto odległości 18", 193" na zachód od tarczy Jowisza,
• 14 maja, godz. 21:35 - minięcie się Europy (N) i Io w odległości 6", 88" na zachód od tarczy Jowisza,
• 15 maja, godz. 2:12 - Kallisto chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia),
• 16 maja, godz. 1:52 - wejście Io na tarczę Jowisza.
Mapka pokazuje położenie Marsa i Księżyca w drugim tygodniu maja 2016 roku
Mapkę wykonano w GIMP-ie (
http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (
http://www.starrynighteducation.com).
Dodał: Ariel Majcher
Źródło: StarryNight
Największa planeta Układu Słonecznego rozpoczyna właśnie okres szybkiego oddalania się od Ziemi, natomiast kolejny gazowy olbrzym - planeta Saturn oraz trzecia z planet skalistych - planeta Mars są blisko swoich najlepszych warunków obserwacyjnych w tym roku. Do opozycji Marsa zostały jeszcze 2 tygodnie, stąd planeta świeci bardzo jasno przez prawie całą noc (pojawia się na nieboskłonie już około godziny po zachodzie Słońca) i nabrała już rozpędu w ruchu wstecznym, zbliżając się pod koniec tygodnia do gwiazdy Graffias na niecałe 2°. Czerwona Planeta osiągnęła już jasność -1,9 wielkości gwiazdowej, czyli niewiele mniejszej od jasności Jowisza, zaś jej tarcza ma średnicę 18", a więc taką samą, jak średnica pobliskiejplanety Saturn. I wszystko byłoby bardzo dobrze, gdyby nie położenie Marsa i Saturna, nie przekraczające 20° nawet na południu Polski.
Opozycja Saturna przypada w tym roku niecałe 2 tygodnie po opozycji Marsa i ta planeta również jest widoczna coraz lepiej. Pojawia się ona na nieboskłonie 40 minut po wschodzie Marsa i również porusza się ruchem wstecznym. Jednak robi to zdecydowanie wolniej niż Mars, stąd odległość miedzy tymi planetami pod koniec tygodnia urośnie do prawie 11°, a zatem nastąpił już wzrost o ponad połowę tej minimalnej odległości, wynoszącej niedawno 7°. Blask Saturna urósł do +0,1 wielkości gwiazdowej, a średnica jego tarczy jest taka sama, jak śrenica tarczy Marsa i wynosi 18". W tym tygodniu nie będzie maksymalnej elongacji Tytana, a największy księżyc Saturna najlepiej widoczny będzie na początku i pod koniec tygodnia.
Mapka pokazuje położenie radiantu roju meteorów oraz gwiazdy zmiennej R Andromedae w drugim tygodniu maja 2016 roku
Mapkę wykonano w GIMP-ie (
http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (
http://www.starrynighteducation.com).
Dodał: Ariel Majcher
Źródło: StarryNight
Na niebie naprawdę porannym, czyli niewiele przed świtem wciąż promieniują meteory z roju η-Akwarydów. Co prawda maksimum ich aktywności mamy już za sobą, ale rój ten jest aktywny prawie do końca maja. Zatem warto, przy okazji pobytu poza domem o odpowiedniej porze, nadal obserwować wschodni i południowo-wschodni widnokrąg.
Obok, meteorów w tej okolicy nieba znajduje się długookresowa gwiazda zmienna, typu miryda, czyli R Andromedae, która właśnie przechodzi maksimum swojej jasnośći, nieco mniej, niż +6 magnitudo, zatem jest ona dobrze widoczna w lornetce. W następnych tygodniach i miesiącach gwiazda ta będzie słabła, co można wykorzystać do wykonywania co jakiś czas zdjęcia spadku jej blasku i ułożenie ich w animowanego gifa, który łatwo unaoczni zachowanie się tej gwiazdy.
Dodał: Ariel Majcher
http://news.astronet.pl/7831