Przypomnę, że po drodze do tego miejsca, wcześniej napotykane skały, choć z pozoru osadowe, okazały się niestety magmowe.
"Mój ulubiony obraz z Marsa: Zaczarowane skały w kraterze Jezero.
U Katie Stack Morgan pierwsze zbliżenie warstwowych skał u podstawy starożytnej delty rzeki Jezero Crater zajmuje szczególne miejsce w jej sercu.
Zdjęcie skalistej wychodni 'Zaczarowanego jeziora', nieformalnie nazwanej tak na cześć punktu orientacyjnego w Parku Narodowym i Rezerwacie Katmai na Alasce,
zostało zrobione przez jedną z łazikowych kamer unikania zagrożeń (Hazcams) 30 kwietnia 2022 r.
Perseverance jest zaparkowany mniej więcej w połowie delty w polu skał osadowych, które zespół naukowy nazywa 'Hogwallow Flats'.
W ciągu najbliższych kilku tygodni łazik będzie analizować – i być może pobierać próbki – co najmniej jednej skały w okolicy.
Następnie zespół zdecyduje, czy wrócić do 'Zaczarowanego Jeziora', czy zbadać inne ekscytujące wychodnie delty Jezero."
To wypada trzymać kciuki za odkrycie śladów życia już przez lokalne analizy automatami chemicznymi i fizycznymi tam na miejscu!
https://www.nasa.gov/feature/jpl/my-fav ... ero-craterJak znajdziemy ewidentną muszlę czy szkielet to ok . Ale może być problem (uwaga to dalej z translatora wprost):
Chyba chodzi o to, że, być może, chemiczne związki typowe dla życia zostały zniszczone do pewnej głębokości skał przez promieniowania.
"Aminokwasy mają fundamentalne znaczenie dla życia, ponieważ znamy je jako monomery białek i enzymów. Są również łatwo syntetyzowane w różnych prawdopodobnych warunkach prebiotycznych i są powszechne w meteorytach bogatych w węgiel. W związku z tym reprezentują rozsądną klasę substancji organicznych, które należy ukierunkować w poszukiwaniu chemii prebiotycznej lub chemicznych dowodów życia na Marsie. Jednak niezależnie od ich pochodzenia, aminokwasy i inne cząsteczki organiczne obecne w bliskopowierzchniowym regolicie i skałach na Marsie mogą ulec degradacji przez ekspozycję na promienie kosmiczne, które mogą przeniknąć na głębokość kilku metrów. Wystawiliśmy kilka czystych aminokwasów w suchych i uwodnionych mieszaninach krzemianów oraz w mieszaninach krzemianów z solami nadchloranowymi na promieniowanie gamma w różnych temperaturach i dawkach promieniowania reprezentatywnych dla marsjańskiego prawie podpowierzchniowego. Odkryliśmy, że napromienianie aminokwasów zmieszanych z suchym proszkiem krzemionkowym zwiększało szybkość radiolizy aminokwasów, przy czym stałe radiolizy aminokwasów w mieszaninach krzemianów były co najmniej 10 razy większe w porównaniu ze stałymi radiolizy samych aminokwasów. Dodanie soli nadchloranowych do próbek krzemianów lub uwodnienie próbek krzemianów dodatkowo przyspieszyło tempo niszczenia aminokwasów podczas napromieniowania i zwiększyło stałe radiolizy o współczynnik ∼1,5. Nasze wyniki sugerują, że nawet aminokwasy o niskiej masie cząsteczkowej mogą ulegać degradacji w ciągu zaledwie 20 milionów lat w górnych 10 cm marsjańskiego regolitu powierzchni i skały, a nawet szybciej, jeśli materiał zawiera podwyższoną obfitość uwodnionych minerałów krzemianowych lub nadchloranów. Nie wykryliśmy dowodów na racemizację aminokwasów po ekspozycji na promieniowanie gamma próbek, co wskazuje, że chiralność niektórych ocalałych aminokwasów może być nadal zachowana. Nasze wyniki eksperymentalne sugerują poważne wyzwania dla poszukiwania starożytnych aminokwasów i innych potencjalnych biosygnatur organicznych w górnych 2 m powierzchni Marsa."
https://www.liebertpub.com/doi/10.1089/ ... smQMEAriIESiema
_
Wszystkie wszechświaty są wieczne