Parafrazując wypowiedź do magnetofonu w filmie "Miś" wyemituję:
- Czy kolejny polski kret poleci na Tytana szukać skamieniałych bakterii? To pytałem ja. Ekolog.
'Lodowaty księżyc Saturna, Tytan, od dawna intryguje naukowców poszukujących życia w Układzie Słonecznym.
Jego powierzchnia jest pokryta organicznymi węglowodorami, a lodowata skorupa, jak się uważa, pokrywa wodny ocean.
Asteroida lub kometa uderzająca w Księżyc może teoretycznie wymieszać te dwa składniki, zgodnie z nowymi badaniami,
a powstałe kratery uderzeniowe stanowią idealne miejsce do rozpoczęcia życia.
Pomysł jest bardzo ekscytujący. Jeśli masz dużo wody w stanie ciekłym, tworząc tymczasowy ciepły basen na powierzchni,
możesz mieć warunki sprzyjające życiu. Jeśli materia organiczna przemieszcza się z powierzchni do oceanu,
wtedy ocean jest trochę bardziej nadający się do zamieszkania.
Naukowcy są przekonani, że ocean znajduje się około 100 kilometrów pod skorupą Tytana od 2012 roku,
kiedy misja Cassini przeprowadzona przez NASA mierzyła zmiany widzenia podczas pływów na Księżycu.
Księżyc jest usiany wieloma dużymi kraterami uderzeniowymi.
Czy którekolwiek z uderzeń było wystarczająco duże, aby przebić skorupę i zmusić organiczny materiał powierzchni do wody poniżej.
To mogło dać "pierwotną zupę", której potrzeba do rozwoju życia.
Stworzono model uderzenia w największy krater na Księżycu, Menrva o szerokości 425 kilometrów, który prawdopodobnie powstał 1 miliard lat temu.
Model zasugerował, że krater powstał w wyniku uderzenia skały kosmicznej o szerokości 34 kilometrów
w powierzchnię z prędkością 7 kilometrów na sekundę.
Uderzenie, które spowodowało, że Menrva, największy krater na Tytanie, mogło przebić lodową skorupę księżyca.
Ciepło uderzenia spowodowałoby powstanie jeziora w kraterze , zgodnie z modelem.
Jezioro prawdopodobnie istniałoby tylko przez 1 milion lat, zanim zamarzło w mroźnych temperaturach Tytana.
Mogło to być wystarczająco dużo czasu, aby mikroby wyewoluowały, wykorzystując płynną wodę, cząsteczki organiczne
i ciepło powstałe w wyniku uderzenia.
Możliwe jest, że mniejsze uderzenia były wystarczające, aby przebić się przez lodową skorupę Tytana, być może nawet w Selk - kraterze o szerokości 90 kilometrów,
oddalonym o około 5000 kilometrów. Uważa się, że Selk jest znacznie młodszy od Menrvy, ma może zaledwie kilkaset milionów lat,
co oznaczałoby, że wszelkie dowody na istnienie tam życia byłyby świeższe.
Selk może mieć większe szanse na zachowanie w lodzie jakiegoś rodzaju skamieniałych bakterii'
https://www.sciencemag.org/news/2021/03 ... radle-life
Siema
