Księżyc w rozmiarze XL

[lulu]

W okularze niestety tyle nie widać - nie dość że seeing psuje obraz bardziej niż na zdjęciach, to jeszcze te farfocle w oku...

[lulu]

Księżyc bywa niesprawiedliwie krytykowany i przedstawiany w niekorzystnym świetle z powodu rozmaitych niedostatków. W sposób tendencyjny podnosi się sprawę braku przyzwoitego ciążenia, braku atmosfery, albo wody. Jednak nikt nie wspomina o dziurach. Odkryłem ostatnio, że Księżyc znakomicie rekompensuje wszystkie te braki wielką liczbą dziur. Na dowód zamieszczam zdjęcie wykonane za pomocą 8'' Meade LX200 ACF i kamery ZWO ASI 178MC...

Wśród dziur jest również krater Werner. Nie nazwę go ulubionym, jednak z jakichś powodów zawsze zwraca moją uwagę i zauważyłem u siebie ciekawą tendencję do podświadomego wynajdywania go na zdjęciach. Obok widoczny jest krater Walther z pięknym cieniem górki centralnej...

[lulu]

Zdarza się, że pracując zbyt długo nad obróbką zdjęcia traci się dystans i możliwość obiektywnej oceny. Tak było i tym razem. Właściwie nie miałem zamiaru zabierać się za obróbkę drugiego kadru uzyskanego tego samego wieczora ponieważ nie różnił się jakością od poprzedniego, a przedstawiał niemal dokładnie ten sam fragment powierzchni Księżyca. Jednak nie mogłem oprzeć się pokusie aby trochę poklikać przy nim w Photoshopie i gdy w trakcie pracy porównałem efekty z poprzednio pokazanym tu zdjęciem, to pierwsze wydało mi się zdecydowanie zbyt agresywnie potraktowane.

Postanowiłem w związku z tym dokończyć pracę stosując znacznie delikatniejsze metody. O dziwo pozwoliło mi to uzyskać całkiem przyzwoity obraz mimo wyraźnie większej skali zdjęcia. Płynie stąd dla mnie ważna nauka - agresywne wyostrzanie nie zawsze jest metodą na uzyskanie maksimum detalu!

Tym razem zdjęcie zadedykowałem kraterowi Boussignault o średnicy 131 km, widocznemu w pobliżu południowego bieguna. Dzięki korzystnym warunkom ten wyjątkowy krater prezentował się wyjątkowo atrakcyjnie, wyraźnie ujawniając swoją ciekawą architekturę na którą składa się m.in. wtórny krater Boussignault A znajdujący się wewnątrz pierwotnej niecki, a także niewielki (29 km średnicy) krater Boussignault K leżący na jej krawędzi.

[lulu]

Wydaje się naturalne, że kierujemy najczęściej swe instrumenty w okolice terminatora. To tam rozgrywa się najbardziej dramatyczny i widowiskowy spektakl świateł i cieni, rysujących w sposób niezwykle sugestywny rzeźbę księżycowej powierzchni. Chciałbym się zatrzymać na chwilę nad tymi dwoma określeniami. „Niezwykły” i „sugestywny” – to brzmi zachęcająco i atrakcyjnie. Czy ta niezwykłość i sugestywność nie idą jednak za daleko? Mówiąc kolokwialnie: czy nie przyprawiamy naszemu Srebrnemu Globowi gęby?

Nieco rozważań na ten temat i kilka ilustrujących je zdjęć na blogu - zapraszam: https://astrostrona.pl/na-niebie/ksiezy ... -ksiezycu/

[szelka]

Księżycowy Tryptyk
Copernicus, Plato, Clavius
Czyli trojaczki - dzieci ad(apta)cji Maka 150mm do reszty sprzętu astrofoto, który posiadam.

Zafascynował mnie Księżyc
W sumie to chyba był pierwszy obiekt moich astrowestchnień
Potem traktowany po macoszemu - czasem nawet jak wróg
A to naprawdę fajny kumpel

[Aov]

Wczorajsze testy nowego okularu (ts hr 6mm), synta 6 " mi 9t z ręki.

[lulu]

Jeden w miarę znośny strzał zanim się dziś przychmurzyło...

[winio]

Bardzo ładne. Pokazałbyś surową klatkę? Ciekaw jestem ile zmienia obróbka.
Jaki czas naświetlania? Jakie to jest powiększenie?

[lulu]

Dzięki. Surowizna oczywiście musi mocno odstawać choćby z tego powodu, że obecność pojedynczych obiektów o albedo znacznie przewyższającym otoczenie powoduje, że aby ich nie przepalić całość musi być naświetlona zdecydowanie słabiej niż by na to zasługiwała - i potem trzeba to podciągać w trakcie obróbki.

Nie powiem jaki czas naświetlania bo raczej nie zwracam na ten parametr uwagi. Staram się aby był jak najniższy - tak aby skorzystać jak najlepiej z mikro-momentów dobrej widoczności, ale jednocześnie tak aby nie podjeżdżać za mocno z gainem bo to skutkuje zaszumieniem utrudniającym potem wyostrzanie. Staram się aby gain był poniżej 100, najlepiej w okolicach 60. Oczywiście wczoraj, przy lekko zasnutym niebie i niskiej wysokości nad hortyzontem warunki były takie, że zarówno czasy jak i gain musiały paść ich ofiarą, co składa się na ogólny efekt i dokłada do problemów z seeingiem.

Załączam surówkę w wersji wyostrzonej już przez AutoStakkert!-a.

[Vroobel]

Lulu, jakże byłoby miło, gdyby wszyscy spece dzielili się swą wiedzą i metodami tak, jak Ty. Jest kilku Kolegów, którzy czują to coś, rzeczywistość przypomina jednak walkę o APODa.

[lulu]

Walka o APODa daje chwilową satysfakcję. Dzielenie się doświadczeniami chyba trochę trwalszą

[lulu]

Coś tam jednak jeszcze wyskrobałem, co dało cośkolwiek szersze spojrzenie na sytuację na terenie Księżyca:

[winio]

Największy plus to chyba taka przestrzenność tych fotek, w sensie wygląda jak 3D.
Na pierwszy rzut oka pomyślałbym, że to z jakiejś sondy, a nie z powierzchni ziemi.

[lulu]

Niestety nasze oczy i głowa są głównymi wrogami świadomego patrzenia, usiłując zepchnąć wszystko co znane i niebudzące obaw lub zdziwienia do kategorii "niewarte zaangażowania". Na ujęcia dobrze znane patrzymy - ale ich tak naprawdę nie widzimy. Któż z nas nie oglądał księżycowych zakamarków sfotografowanych po raz 1532 w podobny sposób? To znany problem, zniechęcający wiele osób do fotografowania Księżyca.

Okazuje się jednak, że wystarczy prosty zabieg wytrącający organa percepcji wzrokowej z tego błogostanu - i świadome widzenie znowu się włącza. Czasem nawet obrócenie kadru, zastosowanie mniej oczywistego kąta kadrowania itp. potrafią sprawić, że zaczynamy uruchamiać głębsze zasoby aparatury percepcyjnej.

[szelka]

Tutaj chyba należy się małe sprostowanie - bo Kolega winio prosił o surową klatkę
a Ty dałeś już stack z "avika" przed dalszą obróbką.

Ja zapytam jak ostrzysz? na oko, czy korzystasz z gotowych narzędzi w programach akwizycyjnych?
Ciekawi mnie też jaka jest wg Ciebie maksymalna długość pojedynczego "avikowania" Księżyca?

Pozdrawiam

[winio]

Nie bardzo rozumiem o czym piszecie. Czy możecie wyjaśnić jak dla początkującego?
*stack
*avik, avikowanie
Jako 'surowa klatka' miałem na myśli to, co wychodzi z aparatu/kamery po zrobieniu pojedynczego zdjęcia - .jpg lub raw.
Księżyc jest chyba najlepszym obiektem w zasięgu początkującego, bo nie trzeba długo naświetlać (a przez to używać napędu) oraz wystarczą niewielkie powiększenia.
Co do ostrzenia to ciekawe pytanie, chętnie się dowiem. Nieraz mam ten problem, że ciężko mi stwierdzić (przez aparat) czy zdjęcie jest już ostre, czy jeszcze nie.

Dziękuję i pozdrawiam!

[szelka]

Akurat w tym wypadku "kręcimy filmik" w bezstratnym formacie
który powinien mieć możliwie jak najwięcej klatek

[Vroobel]

Warto dodać, że każda sekunda bezstratnego filmu AVI zawiera np. 30 pełnowartościowych zdęć. Programy do stack'owania takich ujęć potrafią poradzić sobie z ruszającym się na filmie obiektem, jak Księżyc goniony Dobsonem. No i naświetlenie klatek Księżycem, czy planetami jest nieporównywalnie większe, niż w przypadku DSO, dlatego wystarczy np. 1/30s

[winio]

Czyli taki filmik to jakby robić zdjęcia seryjne aparatem (tylko kamerka ma więcej FPS)?
Co mam rozumieć przez stackowanie?

[Vroobel]

Ufff... Najprościej to chyba można tak wytłumaczyć, że dzięki serii zdjęć można uzyskać nieporównywalnie lepszą jakość, dzięki eliminacji losowych - lub paradoksalnie stałych - artefaktów na pojedynczych klatkach. W finalnej fotografii zostaje tylko to, co jest naprawdę niezmienne, ale wartościowe, w czasie seji. Teoretycznie można usunąć wszystkie śmieci z kadru ( ) oraz szum z tla, a także nieróności naświetlenia wynikające z przeszkód na drodze optycznej, jak np. winietowanie. To mówi teoria, praktyka jest jednak dość skomplikowana.

[winio]

OK, brzmi logicznie. To stackowanie idzie 'auto' w programie, czy trzeba ręcznie? W sensie wrzucam serię jpgów z aparatu?
W każdym razie poprosiłbym o jedną surową klatkę z aparatu (lub kamery) - jedno nieobrobione zdjęcie.

[Aov]

04.05 synta 6 " mi 9t

[lulu]

Pokazałem to co wypluł AutoStakkert bo pytanie dotyczyło obróbki - tego jak ona zmienia sytuację. Więc jako "obróbkę" rozumiem właśnie grzebaninę w Photoshopach i jemu podobnych edytorach.

A pokazałem wersję wyostrzoną nieprzypadkowo - bo chętnie korzystam z tego jak AutoStakkert! wyostrza obraz, uważam że jest to jeden z najlepszych znanych mi mechanizmów wyostrzających, mimo że większość porad każe traktować go wyłącznie jako "podgląd". Ja używam tego "na czysto". Oczywiście zawsze jest pytanie jak mocno wyostrzać - w AS! można ustawić zakres mieszania oryginału z wersją wyostrzoną. Ja ustawiam na maksa, a potem ewentualnie zestawiam wyostrzaną przeze mnie wersję oryginalną z tą wyostrzoną przez AutoStakkert!-a, którą umieszczam w PS na górnej warstwie. Sterując jej przezroczystością mogę uzyskać to samo co deklarując mniejszy udział wersji wyostrzonej w AS!.

Co do innych metod wyostrzania - najchętniej korzystam z maski wyostrzającej - to narzędzie dostępne jest w wielu edytorach i umożliwia dokonanie wielokrotnego wyostrzenia z różnym zakresem wrażliwości, co pozwala przy kilku podejściach uzyskać efekt taki jak np. 'wavelet sharpen' w Registaxie czy Astra Image. Poza tym w Photoshopie w zestawie filtrów Camera Raw jest bardzo dobre narzędzie oparte chyba na algorytmach typu dekonwolucji (ale nie jestem pewien). W każdym razie działa dość inteligentnie.

Stosuję też patent z przykryciem obrazu jego kopią przepuszczoną przez filtr górnoprzepustowy i przefiltrowaną jak np. 'nakładka'. To pozwala podkreślić trochę detale bez wzmacniania ziarna i artefaktów.

[lulu]

Reminiscencje majowe. A konkretnie z 9 maja...

[Vroobel]

I co, to są te łagodne zbocza niczym stoki saneczkowe?

Kapitalne!