Po czwarte, po wpadnięciu do oceanu, fragmenty obiektów kosmicznych szybko toną, które w rejonie Punktu Nemo znajduje się na głębokości od 3000 do nawet 5000 metrów. Badania wykazały, że w tym rejonie znajduje się bardzo mało życia morskiego, co dodatkowo ogranicza ryzyko negatywnego wpływu na ekosystem. Elementy te, ze względu na swoją masę, nie rozprzestrzeniają się i nie stanowią zagrożenia dla środowiska morskiego.
Przykłady obiektów, które zostały zdeorbitowane do Punktu Nemo
Jednym z przykładów deorbitowanych obiektów kosmicznych do Oceanicznego Bieguna Niedostępności jest rosyjska stacja kosmiczna Mir. Współcześnie stanowi najbardziej rozpoznawany przypadek zrzutu do Oceanu Spokojnego. Procedura ta została przeprowadzona w 2001 roku. Stacja Mir była ogromnym obiektem, ważącym ponad 120 ton, który przez 15 lat służył do badań naukowych i międzynarodowych misji kosmicznych.
Kiedy zbliżał się koniec jej resursu, Rosyjska Agencja Kosmiczna zdecydowała się na kontrolowane zejście z orbity okołoziemskiej, kierując ją nad Punkt Nemo. Choć większość stacji spłonęła w atmosferze, część fragmentów konstrukcji, w tym panele słoneczne i elementy modułów, dotarła do oceanu w pobliżu wyznaczonego miejsca deorbitacji.
Warto wspomnieć, że Punkt Nemo jest regularnie wykorzystywany przez różne agencje kosmiczne do zrzucania mniejszych satelitów, które utraciły swoją funkcjonalność. W ciągu ostatnich dekad, liczba tych obiektów znacznie wzrosła. Zalicza się do nich satelity telekomunikacyjne, obserwacyjne, a także różne fragmenty rakiet nośnych używanych do wynoszenia obiektów na orbitę. Choć większość z tych satelitów nie jest tak spektakularna jak stacja Mir, ich zrzut również wymaga precyzyjnych manewrów, aby zapewnić, że trafią w odpowiednie miejsce.
W przyszłości, Oceaniczny Biegun Niedostępności prawdopodobnie stanie się miejscem zrzutu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. ISS jest znacznie większa niż Mir, waży około 420 ton i jej deorbitacja będzie szczególnie skomplikowana. Planuje się, że ISS zakończy swoją misję w przyszłej dekadzie. Jej kontrolowane zejście będzie generowało potrzebę wykonania ogromnej ilości precyzyjnych manewrów, aby większość fragmentów konstrukcyjnych spłonęła w atmosferze, a pozostałe bezpiecznie trafiły do oceanu.
Wyzwania i ograniczenia związane z kosmicznym cmentarzyskiem w Punkcie Nemo
Kluczowa jest dokładność manewrów oraz zdolność do przewidywania zjawisk zachodzących w atmosferze. Mimo zaawansowanych technologii i dokładnych obliczeń, kontrolowanie trajektorii upadających obiektów wciąż jest skomplikowane. Nawet drobne zmiany, takie jak wystąpienie nieprzewidywalnych porywów wiatru, mogą wpływać na ostateczne miejsce upadku szczątków kosmicznych. Dlatego agencje kosmiczne muszą na bieżąco monitorować warunki pogodowe i korygować trajektorie, aby upewnić się, że obiekty trafią w docelowe miejsce.
Ważne zagadnienie stanowią również koszty operacyjne. Planowanie i realizacja deorbitacji wymaga przeznaczenia znacznych zasobów finansowych. Wiele starych satelitów nie jest wyposażonych w systemy deorbitacyjne. Sprawia to, że trzeba wykorzystać pozostałe paliwo lub dodatkowe urządzenia, aby skierować je w odpowiednie miejsce. Koszt tych operacji jest wysoki, ale jest to cena za zapewnienie bezpieczeństwa i minimalizację ryzyka związanego z niekontrolowanym upadkiem.
Co więcej, Punkt Nemo pomaga rozwiązać część problemu związanego ze śmieciami kosmicznymi, ale nie jest to rozwiązanie kompletne. Na orbicie okołoziemskiej wciąż krąży tysiące nieczynnych satelitów i fragmentów, które stanowią zagrożenie dla aktywnych urządzeń i przyszłych misji kosmicznych. Obecnie jednym ze strategicznych celów agencji kosmicznych jest opracowanie technologii zdolnych do usuwania szczątków z orbity. Jednak należy mieć świadomość, że ich operacyjne wykorzystanie pozostaje wciąż odległą perspektywą.
Przyszłe wykorzystanie Punktu Nemo na Oceanie Spokojnym
Ze względu na izolację i unikalne właściwości Oceanicznego Bieguna Niedostępności, prawdopodobnie obszar ten będzie dalej wykorzystywany jako „kosmiczne cmentarzysko” dla zdezaktywowanych obiektów kosmicznych. Jednocześnie, trzeba mieć na uwadze, że możliwe są również inne, bardziej zaawansowane zastosowania. Będzie to realne w miarę rozwoju technologii kosmicznych oraz naukowych badań nad ekosystemami oceanicznymi i zmianami klimatycznymi. Oto kilka prognozowanych zastosowań eksploracyjnych Punktu Nemo.
Kosmiczne cmentarzysko dla megastruktur – wraz z rosnącą liczbą satelitów zapotrzebowanie na miejsca do bezpiecznego deorbitowania obiektów kosmicznych będzie rosło. Problem ten tyczy się zwłaszcza takich aktywów jak konstelacje satelitów komunikacyjnych Starlink. Punkt Nemo może stać się miejscem, gdzie w perspektywie czasu będą zrzucane większe megastruktury kosmiczne.
Mogą zaliczać się do nich elementy przyszłych stacji kosmicznych lub masywniejsze satelity, które z biegiem lat będą wycofywane z użycia. Z czasem może pojawić się konieczność regulacji prawnych i współpracy międzynarodowej w celu zarządzania tymi operacjami, a także przeprowadzania ich w warunkach pokojowych.
Nowe technologie zarządzania kosmicznymi śmieciami – systematyczny wzrost świadomości na temat problemu śmieci kosmicznych może determinować rozwój innowacyjnych rozwiązań. Zamiast zrzucania obiektów bezpośrednio do atmosfery, nowe technologie umożliwią ich bardziej zaawansowane formy recyklingu lub kontrolowanego deorbitowania.
Baza badań nad oceanami i klimatem – ze względu na swoją izolację od lądu, Punkt Nemo i otaczający go region Pacyfiku mogą stać się miejscem badań naukowych. Możliwe do podjęcia zagadnienia to m. in. zmiany klimatyczne, prądy oceaniczne i rosnące zakwaszenie wód oceanicznych.
Fakt, że jest to jedno z najmniej biologicznie aktywnych miejsc na Ziemi, sprawia, że badania tego rejonu mogą dostarczyć kluczowych informacji o wpływie zmian klimatu na odizolowane ekosystemy morskie. W przyszłości mogą tam zostać umieszczone autonomiczne sensory i bezzałogowe statki morskie monitorujące stan oceanu, poziom CO2 oraz inne zmienne środowiskowe.
Kosmiczne eksploracje i powroty misji – przy wzroście liczby misji kosmicznych, w tym tych na Marsa i Księżyc, Punkt Nemo może odegrać ważną rolę w operacjach związanych z powrotem obiektów kosmicznych na Ziemię. Jego izolacja sprawia, że jest to bezpieczne miejsce, gdzie można skierować wracające na Ziemię kapsuły lub próbki, które mogłyby nieść potencjalne zagrożenia biologiczne lub chemiczne. Oczyszczanie i badanie tych materiałów w bezpiecznym środowisku z dala od ludzkich osad jest kluczowym priorytetem w eksploracji międzyplanetarnej.
Testowanie technologii dla przyszłych eksploracji oceanicznych – Punkt Nemo, jako jedno z najbardziej ekstremalnych i niezamieszkanych miejsc na Ziemi, może być dogodną lokalizacją do testowania technologii dla przyszłych misji badawczych. Autonomiczne pojazdy podwodne i inne systemy zaprojektowane do badania głębin oceanicznych, jak również narzędzia opracowywane dla misji kosmicznych, mogą być testowane w trudnych warunkach tego regionu z dala od skupisk ludzkich.
Międzynarodowe porozumienia dotyczące zarządzania przestrzenią kosmiczną – zauważając progres w zakresie zaangażowania państw i przedsiębiorstw prywatnych w eksplorację kosmiczną konieczne będzie nawiązywanie współprac międzynarodowych. Będą one dotyczyć zarządzania śmieciami kosmicznymi oraz zasobami takimi jak Punkt Nemo.
Możemy spodziewać się, że przyszłe traktaty i porozumienia będą uwzględniać formalne reguły odnoszące się do ponoszenia odpowiedzialności za śmieci kosmiczne. Niewykluczone, iż Oceaniczny Biegun Niedostępności zostanie lepiej zorganizowany pod względem wykorzystania jako miejsca zrzutu wycofanych obiektów orbitalnych.
Zagrożenie związane z rosnącym ruchem kosmicznym – istnieje prawdopodobieństwo, że w przyszłości liczba kosmicznych obiektów na orbicie będzie się zwiększać w sposób eksponencjalny. Wobec tego, może pojawić się podwyższone ryzyko przypadkowych kolizji satelitów, prowadzące do potrzeby deorbitowania większej liczby obiektów. Punkt Nemo, jako sprawdzona lokalizacja do takich operacji, będzie zdolna nadal pełnić kluczową funkcję w zarządzaniu tym ryzykiem.
Punkt Nemo jest unikatowym miejscem na powierzchni Ziemi, które pozostanie kluczowe dla operacji kosmicznych i badań środowiskowych. Jako kosmiczne cmentarzysko pełni istotną funkcję w realizacji kontrolowanej deorbitacji obiektów, co minimalizuje ryzyko dla ludzi i środowiska. Jego izolacja sprawia, że jest idealnym miejscem do zrzutu śmieci kosmicznych, a dzięki położeniu z dala od głównych prądów oceanicznych wywiera minimalny wpływ na ekosystem.
W przyszłości Punkt Nemo może stać się dogodną lokalizacją dla bardziej zaawansowanych badań oceanicznych oraz monitorowania zmian klimatu. Co więcej, jego strategiczne znaczenie wymaga współpracy międzynarodowej w celu utrzymania odpowiedzialnego zarządzania zasobami kosmicznymi i środowiskowymi.
Autor. NASA
SPACE24
https://space24.pl/bezpieczenstwo/kosmi ... -spokojnym
